Q..I. non ſimpliciter quietatur. lꝫ quātū ē ex ꝑte ip̄iꝰ ſic actu ſuo ſe qͥetare volētis vl­timate ſe qͥetet īmobili. Si addat̉ ni­hil fruitur niſi ſimplicit̓ qͥetet̉. negādū eſt: ſed oportet adde̓ niſi ſimpl̓r qͥetetur quātū ē ex ꝑte ip̄iꝰ actꝰ.ſ. īhēt obō: ēt quantum eſt ex ꝑte obiecti ī fruitōne or dinata. Nec det intelligi qͥetatio ſum ma: qꝛ oēm qͥetatōeꝫ vie ſeqͥtur maior patrie: ſꝫ ꝓpter actū irreferibilē ita acce ptātē obiectū. Ad 2ᵐ pōt maior nega­ri: qꝛ licet amore ordīato nulllꝰ fruatur aliqͦ niſi non vult aliquē vti ſꝫ frui: tn̄ amore inordinato bn̄ pōt qͥs frui vult aliū frui: ſꝫ tm̄ vti: vel illud nullo modo amare ſicut patet de zelotipia in ordinata. Ad ꝓbatōnem maioris p̄t dici licet fruēs app̄ciet̉ fruibile tanꝙͣ ſūmū bonū: tn̄ vult illud ab oībus ſic app̄ciari qn̄ inordinate ſic fruit̉: non igit̉ ſeqͥtur vult illud ſūmū bonū vl̓ amat illud qͣſi ſūmū bonū: vult alios ſic amare illud. Aliter pōt reſponderi negando minorē: ad ꝓbatōem non ſed tur vult fruibile: vult illud a deo Nec ſeqͥtur etiam: vult illud eſſe a deo. vult deū vti illo: defectꝰ vtriuſqꝫ ꝯn̄tie ē qꝛ oportet volentē an̄s velle ꝯn̄s qn̄ ꝯn̄s includit̉ ſe in an̄te ſed tm̄ ſequitur locū extrinſecū: ita eſt in propoſito. Ad auctortateꝫ au guſt. ad quartā queſtionē pꝫ qꝛ exponē da ē auctoritas eiꝰ de fruitōe abuſiua ſi ue extēdendo fruitōem: qꝛ appetitus ſē ſitiuus refert intelligendo negatiue ꝯtrarie: qꝛ inhe̓t obo tanꝙͣ irrefe ribili: quia licet irreferibili a ſe hoc eſt in potentia naturali in ipſo: non rōne bonitatis obiecti vere vel in acceptatio ne potentie. de differentia iſtorum non referri negatiue ꝯtrarie pͥuatiue dicet̉ . libro di. 40. Ad argumētū que ſtionis vltime pꝫ licet appetitus natu ralis alicui inhereat ꝓpter ſe negatiue tn̄ cōtrarie vt in pluribꝰ: ſi qn̄qꝫ trarie tn̄ amore inhe̓t: ſꝫ nec etiā ꝓpͥe inheret ſꝫ ab ipſo dāte naͣm qͣſi infigit̉ il li obiecto. non qͥdem actū elicitū aliū a naͣ ſicut ē in appetitu etiā ſēſitiuo: ſed per inclinatōem habitualē neͣ. Un̄ ſicut p̄dictū eſt minꝰ ꝯuenit ſibi frui ꝙͣ appe­titui ſenſitiuo qui per actum elicitu qͣſi obō iam cognito inheret licet libere appetitus aūt naͣlis ſine omni cognitōe ꝑpetuo īclinat̉. Ex dc̄is de frui: ſpālit̓ ī queſtōe.. huiꝰ diſtīctōis pate̓ pōt de vti eſt actꝰ qͥdā volūtatis īperfectior ad frui ſicut ad actuꝫ ꝑfectiore eiuſdem potentie ordinatus. Irca ſecun dam diſtinctōnem q̄ro pͥmo de his ꝑtinēt ad vnitatē dei: vtꝝ in entibꝰ ſit aliqͥd actu exi ſtenſ infinitū. non ſic arguit̉: ſi vnum ꝯͣriū eēt ī naͣ actu infinitū nihil ſibi con trariū eēt in naͣ: ſi aliqd̓ bonū ſit actu infinitū nihil mali eēt in vniuerſo. Rn̄ detur maior eſt vera de cōtrarijs for maliter. nullum malū ꝯͣriatur deo for­liter Cōtra: ſiue formalit̓ ſiue virtuali ter ꝯͣrietur ſi eſt infinitum nihil patitur contrariū ſui effectus: qꝛ ꝓpt̓ infinitam virtutem deſtruet incōpoſſibile ſuo effectu: maior eſt ita vera de ꝯtrario v̓tualiter ſicut formaliter: eſt exēpluꝫ ſi ſol eſſet infinite calidus virtualiter ni hil relinqueret frigidum in vniuerſo: ſi cut nec ſi eſſet infinite calidus formali­ter. Item corpus infinitum nullum aliud corpus ſecum cōpatitur ergo nec ens infinitum aliud ens cum eo. proba tio conſequentie: tum quia ſicut repu­gnat dimenſio dimenſioni: ita videt̉ a ctualitas actualitati repugnare: qꝛ ſic̄ ſi eēt aliud corpꝰ ab īfinito face̓t illo aliqͥd maiꝰ īfinito: ita ſi eēt ens aliud ab