Seite
Prologi Addi tiones. Prime qōnis. ẜm aliā viā de perfecto ⁊ imꝑfecto ꝯcep tu. Contra hoc aūt poſſet ſic argui. po no ꝙ ſit aliquis adultus nō baptiſatus ⁊ ꝙ non habeat aliquē docentē habeat tn̄ bonos motus quales pōt habere cō­forme.ſ. rōni recte naͣli. ⁊ caueat ea que naͣlis rō oſtēdit ſibi eſſe mala. licet deus de cōi lege talē viſitaret docēdo ꝑ homi nē. ſicut Corneliū viſitauit. pono tn̄ ꝙ non doceat̉ ab aliquo ille ſaluabit̉. Sil̓r licet poſtea doceat̉ tn̄ pͥus eſt iuſtus ⁊ ita tunc dignus vita eterna. qꝛ ꝑ bona velle precedētia doctrinā meret̉ gr̄am qua eſt iuſtus non tn̄ habet theologiā ꝙͣtuꝫ ad pͥncipia credibilia ſed tm̄ cognitōem naͣ tem. gͦ nihil theologie eſt ſimpl̓r neceſſa riū ad ſaluteꝫ. Poſſet dici ꝙ iſte ꝑ bo­na velle ex genere de ꝯgruo meret̉ iuſtifi cari ab originali. ⁊ deꝰ nō ſb̓ſtrahit libe ralitatis ſue munꝰ ab eo ſꝫ dat̉ ſibi pͥmā gr̄aꝫ ſin̄ ſacr̄o qꝛ n̄ ē alligatꝰ ſacr̄is ⁊ tūc gr̄a non dat̉ ſine habitu fidei theo. ita ꝙ habet habitū theologie lꝫ non poſſit exire in actū ſicut nec baptiſatus niſi in­ſtruat̉. ⁊ lꝫ non ſit ꝯͣdictio gr̄am dare ſin̄ fide cū ſint habitus diſtincti ⁊ in diuerſ potentijs tn̄ ſicut in baptiſmo ponit̉ ſi­multas in infuſionē ita in ꝓpoſito pōt poni ſimultas in caſu iſto. non.n. minuſ gratioſus eſt deus illi quē ꝓpter meritū de ꝯgruo iuſtificat ſine ſacro ꝙͣ illi queꝫ ſine omni merito ꝓprio iuſtificat in ſu ſceptōe ſacr̄i. ſed poſſibile eſt deo de po abſoluta quēlibet ſaluare ⁊ ēt facere ꝙ mereat̉ gl̓iam ſine fide infuſa: ſi ſine illa det gr̄am quā habēs bene vtat̉ ea ꝙͣtum ad velle qd̓ pōt habere ẜm naͣlem cogni tōem ⁊ fidē acquiſitā vel ſine oī fide ac quiſita ſi doctor deſit. ſed de pō ordīata non tenet̉ ſine fidei habitu p̄cedēte qꝛ ſi ne illa non ponit̉ gr̄a infundi. nō tn̄ ꝓpi­indigentiā quaſi ſine illa non ſufficeret ſed ꝓpter liberalitatē diuinā que totum reformat intꝰ hoīem. minus etiā ꝑfecte eſſet homo diſpoſituſ ꝙͣtum ad aſſenſū quorūdā veroꝝ ſine fide infuſa. ⁊ ſicut in hoc ita ꝓportōabiliter de habitu the ologie qui ꝑfectus exn̄s includit fidē in fuſam ⁊ acquiſitā articuloꝝ ⁊ alioꝝ re uelatoꝝ a deo in ſcriptura ita ꝙ non ē tm̄ hic infuſa nec acquiſita tm̄ ſed ſimul ābe. Eſt igr̄ theologia neceſſaria loquē do de potentia ordinata ⁊ loquendo de pͥncipali habitu ſiue priori pertinēte ad theologiā que eſt fides infuſa. ⁊ hoc ge­nerat̉ ꝙͣtum ad omnes non ſic autē ꝙͣtū ad 2ᵐ habitū quē includit qui eſt fides acquiſita. ſed forte de pō ordinata ē ne­ceſſaria in adulto potēte haber doctorē ⁊ eū intelligere ⁊ hoc ꝙͣ ad aliquoꝝ ge neraliū fidē acquiſita. 4º. ſic arguit̉ or dinatū ⁊cͣ. Hoc eſt quidditas abſtrahi bilis a ſenſibilibus. Arguit̉ ꝯtra hͦ ſic. qꝛ ſi quidditas rei malis ſit obiectū ade quatu intellectus tūc intellectus nō po­terit intelligere aliquid de ſubſtātijs ſe atis. qꝛ obiectū adequatū vl̓ formaliter vel virtualiter ꝯtinet omne illud in qd̓ pō poteſt ferri. ſed quidditas maͣlis nec formaliter nec virtualiter ꝯtinet ſb̓as ſe ꝑatas. gͦ ⁊cͣ. Rn̄o. aſſumptū non eſt ve rū qꝛ quinqꝫ cōia ſenſibilia.ſ. numerꝰ fi gura motus magnitudo ⁊ ꝑuitas ſenti­unt̉ a viſu ꝑ ſe ⁊ tn̄ neutro mō cōtinen­ſub luce vel colore. ſufficit.n. aliqua con ueniētia vel ꝯcōitantia vniꝰ ad alteꝝ. Quod aūt addit̉ de Augꝭ. ⁊cͣ. Illius for me in illud paſſū. Anteꝙͣ hec diſtinctio ad ꝓpoſitū applicet̉ ꝯtra iſtud arguitur multipliciter taꝫ ꝙ diſtinctio naͣlis ⁊ vi­olēti ſumat̉ ex ꝯꝑatōe paſſi ad agens. nō tm̄ ex ꝯꝑatōe eius ad formā ꝙͣ ꝙ diſtin­tō naͣlis ⁊ ſuꝑnaͣlis ſumat̉ ex ꝯꝑatōe pa­ſi ad formā ⁊ nō tm̄ ex ꝯꝑatōne eius ad agēs que argumēta nō ponunt̉ hic. Sa lutio rōnis apparet qꝛ illud eſt p̄ciſe cā alteriꝰ qͦ poſito circūſcripto vl̓ variato quocūqꝫ alio ſequit̉ effectus nunc auteꝫ