Q.I. ciebus tn̄ primo. ſic aūt eſt hic. Irca quinta diſ. quero vtrū eſſentia di­uiua generet vel generetur ſic. Augꝰ.. de trini. caº. vel. 12º. Idē dici accipiamus dicit̉ verbū ac ſi dicat̉ nata ſapiētia. vt in vno eoꝝ eo nata eſt verbū filius accipiat̉ et ī his omībus noībus oſtēdat̉ eſſentia que ad ſe dr̄. ac in altero qd̓ eſt ſapiētia demonſtret̉ eſſentia. ac hoc ad ſe dr̄ ergo expreſſe vult ſapiētia vt eſt ſapi­entia ad ſe dr̄ dicat̉ nata vt nata ē ꝓ­priū filij. Scd̓o ſic. Ric.. de trini. c. 22º. videt̉ exp̄ſſe loqui cōtra magiſtꝝ ſnīaꝝ. Multi inquit tꝑibus nr̄is ſurre xere qui audēt dicere ſubſtātiā geni­ qͥn potius qd̓ eſt periculoſius ꝯtra ſanctoꝝ auctoritates audent negare et modis omībus conant̉ refellere ſub ſtātia gignat ſubſtantiā. ꝑtinaciter ne­gātes qd̓ omēs ſancti affirmāt. ad illud qd̓ ip̄i dicūt auctoritatē inuenire non pn̄t. ad hoc qd̓ dicimꝰ auctoritates mul tas etiā ipſi adducūt in morē Golie ⁊cͣ. Et qꝛ magiſter exponit illas auctorita tes quas adducit ꝯtra ſe. ideo Ricꝭ ſub dit idē de eo. Bn̄ dicūt pr̄es ſubſtan tia ſubſtātiā gignit vr̄a autē expoſitio ad hoc ꝯtendit credamꝰ ſubſtātia ſubſtātiā gignat. fidelis expoſitio et omni acceptiōe digna. qꝛ hoc ſancti pr̄es clamat contendit falſum eſſe. qd̓ nemo ſanctoꝝ aſſerit contēdit veꝝ eſſe hec ille. Uidet̉ deridere magiſtrū con tra intentionē patrū exponit auctorita tes quas adducit contra ſe. videt̉ aſſe rere oppoſitū illius qd̓ tenet magiſter eſſe de intētiōe ſanctoꝝ. Itē rōeꝫ eſſē tia cōicat̉ ergo ꝓducit̉. an̄s pꝫ Augꝰ. 15º. de trini. ca. 26º. Eſſentia p̄ſtat filio ſine initio generatio. ꝓbatio ꝯn̄e. tum qꝛ cōicare cōicari ſunt relatiue oppo ſita dicunt̉ niſi relationē originis. enim dicūt relationes cōmunes. pa tet igitur dicūt relatiōes originis oppo ſitas. igitur idē quod ꝓducere et ꝓduci tuꝫ quia ſi ſint aliqua duo correlatiua ſi vnū extremū vnius ſit idem vni ex tremo alterius: reliquū reliquo. Exē plum ſi a. b. eſſent duo correlaliua: et c. d. correlatiua. ſi a. ⁊c. ſunt idem b. d. erunt idem. ꝓbatio: quia alioquin diceretur idem ad plura correlatiua ſi cut a. quod idem eſt quod ip̄m c. dicere tur correlatiue ad b. d. que per te ſunt diuerſa. hec eſt vna cōbinatio relatiuo rum producens productū: hec alia cōmunicās et cōmunicatū. ſed cōmuni cans et producēs idem ſunt. ergo et ex trema eis correſpōdētia ſunt eadem. Item per argumēta logica: quando predicatu predicat̉ per ſe ſubiecto po teſt ſupponere pro eo. patet de ſuperio ribus et inferioribus ſed eſſentia predi catur per ſe de patre: quia pater eſt eſ ſentia: ergo poteſt ſupponere pro eo. igitur ſicut illa eſt vera: pater generat. ita iſta videtur eſſe vera. eſſentia gene rat prout ſupponit pro patre. probatio minoris: quia non per accidens: quia nec vnuꝫ accidit reliquo. nec ambo ter tio. et iſti ſunt duo modi vnitatis per accidens qui ponūtur.. methaphi. c. de vno. Item eſſentia eſt pater: ergo eſſentia generat. antecedens patet uerſione ſimplicem. probatio cōſequē tie. de quocūqꝫ predicatur ſubiectū ꝓ­pria paſſio. hoc probatur quia ſubie ctum eſt mediuꝫ ad demonſtrādū pro priam paſſionem ſuam de eo cui non primo conuenit illa paſſio. generatio autem videtur propria oꝑatio vel paſ ſio patris: ergo conſequentia eſt bona. Itē eſſētia eſt pr̄ filij: eſſētia generat ꝓbatio an̄tis. ꝯuerſionē. pr̄ filij ē eſſē tia. igit̉ eſſentia eſt pater filij. probatio ꝯn̄e: eſſētia eſt pr̄ filij: filius eſt filius eſſētie. ꝓbatio iſtius ꝯn̄e: qꝛ in relatīs eſt ꝯn̄a mutua. ſi a. eſt pr̄ b. ergo b. ē fi lius a. ſi eſſentia eſt pr̄ alicuiꝰ ille erit