Seite
Q.I. ſo calore. ⁊ ita concedo: ꝙ diſtinguere ē pͥus in generatione ꝙͣ aſſimilare.i. com­munius. quia multa diſtinguunt que n̄ aſſimilant ſed diſtinguere non eſt perfe­ctius in generatione ꝙͣ aſſimilare. quia conuenit generationi etiam imperfectiſ­ſime inquantum eſt a forma vt hec. Aſſimilare conuenit ſibi īquantum eſt a forma abſolute. ⁊ perfectior ē ratō for me ꝙͣ ratio ſingularitatis. Concedo ta men argumentum contra opinionē po nentem tantum diſtinctionem ratōnis: ⁊ non concludit contra me. ſicut patebit in ſequenti diſtin. Inſtantia pͥma de ca­lore ⁊ vegetatiua non valet. quia ibi cō­municatur vtraqꝫ forma: ⁊ forma prin­cipalis actiua ⁊ immediata. Eſt enim ca ro genita animata ⁊ habens caloreꝫ ge­nitum aliqualem naturalem. vtraqꝫ e­tiam forma eſt pͥncipium generatōnis li cet vnum mediatum aliud immediatū. Sed illa alia inſtantia: de generatione bruti difficilior videtur ſi ſenſitiua non habeat ibi aliquam operationem: ſꝫ ve­getatiua tantum. ⁊ de hoc in ſecundo li bro. quando fiet ſermo de rationibus ſe minalibus quomodo poteſt eſſe genera tio vniuoca in animalibus. Irca diſtinc­tionem octauam quero. Utrum deus ſit ſūme ſim­plex ⁊ perfecte talis. Ꝙ non. quia ſimplicitaſ non eſt ſimpliciter perfectionis. ergo non eſt ponenda ī deo vt eſſentialis. probo antecedens. quia ſi eſſet ſimpliciter perfectionis. ergo queli­bet habens eaꝫ eſſet ſimpliciter ꝑfectior non habente. ⁊ ita materia pͥma eſſet ꝑ fectior homine. immo generaliter ī cor­ruptibilibus ⁊ generabilibus compoſi­tiora ſunt perfectiora. Item perfectō nis eſt forme poſſe dare eſſe licet imper­fectionis ſit dependere a materia. ergo ſi prima ratio ſeparetur a ſecunda: quia n̄ videtur eſſe contradictio in tali ſepara­tione poteſt eſſe deitas forma dans eſſe: licet ip̄a non dependeat ab ip̄o cui dat eſſe: ⁊ ita poteſt ibi poni ſine imperfectō ne compoſitio materie ⁊ forme. vel ſal tem componibilitas dei vt forme. Item quod vni eſt non ſb̓ſtantia nulli ē ſb̓ſtantia ex pͥmo phyſicorum. ſed ſapiē tia in nobis eſt accidens. ergo in nullo ē ſb̓ſtantia vel non accidens. ſed in deo ē ſapientia ſecundum eandem ratōnem ſe cundum quam eſt in nobis. igitur ē ibi accidens. ⁊ ita compoſitio ſubiecti ⁊ ac cidentis. Contra. 6º. de tri. caº. 2º. vl̓ 22º. deus vere ⁊ ſumme ſimplex eſt. Ad queſtionem re ſpondeo. ⁊ pͥmo ꝓbo ſimplicitatem di­uinam per media quedaꝫ particularia. 2º ex medijs cōmunibus ſcꝫ ex infini tate ⁊ neceſſitate eſſendi. Primo mo do ꝓcedendo oſtendo primo ſimplicita tem oppoſitam compoſitioni ex ꝑtibuſ eſſentialibus. 2º. oppoſitam compo­ſitioni ex partibus quantitatiuis. 3º oppoſitam compoſitioni ex ſubiecto ⁊ accidente. Primuꝫ ſic. cauſalitaſ ma terie ⁊ forme non eſt ſimpliciter prima neceſſario enim preſupponit cauſalitatē efficientis priorem. ergo ſi primum eſſet compoſitum ex materia ⁊ forma preſuꝑ poneret cauſalitatem cauſe efficientis. non autem huiuſmodi. quia iſtud non efficit ſe coniungendo materiam ſuam cum forma. ergo alicuius efficientis po­ris. ergo deus non eſſet pͥmum efficiens cuius oppoſitum ꝓbatum eſt diſt. 2ª. ꝙ i. probatio prime propoſitionis. cauſali tas materie ⁊ forme includit imperfecti­onem. quia rationem partis. cauſalitas efficiētis ⁊ finis nullam imꝑfectionē in­cludit ſꝫ perfectōem. om̄e aūt imꝑfectū reducit̉ ad ꝑfectū ſic̄ ad pͥus ſe eēntialit̓: gͦ cā itas mae ⁊ forme nō ē ſimpl̓r pͥma. Idē ꝓbo ſic. maͣ d̓ ſe ē ī po ad formā ⁊ h̓ paſſīa ⁊ ꝯͣdctōis ꝙͣ ē de ſe. gͦ n̄ ē ex ſe ſb̓ for ſꝫ ſit ſb̓ for ꝑ aliꝙͣ aliā caꝫ reducēteꝫ