Prologus Incipit ſcriptū ſuꝑ Primo ſentētiaꝝ editum a fratre Ioanne duns ordinis fratrum minoꝝ doctore ſubtiliſſimo oīum theologoꝝ principe. Upiētes aliquid de penuria ⁊cͣ. Circa prolo huius pͥmi libri ſententiaꝝ querūt̉ quinqꝫ. Primū de neceſſitate huius doctrine ſpectat ad genus cauſe efficiētis. Et eſt queſtio vtꝝ neceſſariū ſit hōi ſtatu iſto aliquā do ctrinā ſpēalem ſuꝑnaͣliter inſpirari. Se cundū ſpectat ad genus cauſe formalis Et eſt queſtio. vtrum cognitio ſuꝑnaͣlis neceſſaria viatori tradita ſit ſufficienter in ſacra ſcriptura. Tertium ſpectat ad genus cauſe maͣlis. Et eſt queſtio. vtruꝫ theologia ſit de deo tanꝙͣ de ſb̓o primo Quartū Quintū pertinent ad genus cauſe finalis. Et eſt quarta queſtio. vtꝝ theologia ſit practica. Quinta v̓o q̄ſtio vtrū ex ordine ad praxim ut ad fineꝫ di cat̉ per ſe ſcientia practica. Rimo q̄ritur. vtrū hōi ſtatu iſto ſit neceſ ſariū aliquā doctrinā ſpēalem ſuꝑnatu raliter inſpirari ad quā viꝫ poſſit at­tingere lumine naͣli intellectus. Et vr̄ non ſic. Omnis poͣ habens aliqd̓ cōe pͥmo obiecto naͣli pōt in qd̓libet ꝯtentū ſb̓ illo ſicut in ſe obiectū naͣle. Hoc pꝫ exemplū de pͥmo obiecto viſus alijs ꝯtentis ſub illo. Et ita inductiue in alijs obiectis pͥmis potentijs. Patet etiā rōnem qꝛ primū obiectū dr̄ qd̓ eſt adeqͣ­ potentie. ſed ſi in aliquo eſſet eius circa quod non poſſet poͣ hr̄e actū naͣlit̓ eſſet potētie adequatū ſed excederet poͣm. pꝫ maior. Sed pͥmū obiectū ītel lectus noſtri naͣle eſt ens inqͣtū ens. in tellectus noſter pōt naturalit̓ hr̄e actum circa quodcūqꝫ ens ſic circa quodcūꝫ intelligibile etiā circa non ens qꝛ negatō cognoſcit̉ affirmatōnem. ⁊cͣ. ꝓbatio minoris. Auic. pͥmo metha. c. 5. Ens et reſ pͥma impreſſiōe imprimunt̉ in aīam nec poſſunt manifeſtari ex alijs. Si aūt eſſet aliqͥd aliud ab iſtis pͥmū obiectum iſta poſſent manifeſtari rōnem illius ſed hoc eſt impoſſibile.. Preterea ſen ſus non indiget aliqͣ cognitōe ſuꝑnaͣli iſto ſtatu. nec intellectus. an̄s pꝫ. ꝓbaº ꝯn̄e. defic̄ in necͣijs. 3. de aīa. ſi ī īꝑfectis deficit multomagiſ nec ī ꝑfe­ctis. ſi deficit in potētijs inferioribꝰ ꝙͣtuꝫ ad neceſſaria eis ꝓpter actus ſuoſ habendos finē eaꝝ ꝯſequendū. multo magis deficit in neceſſarijs potentie ſuꝑiori ad actū ſuū finem ꝯn̄dū. ⁊cͣ. Preterea ſi aliqua talis doctrina ſit ne­ceſſaria hoc eſt qꝛ potentia in puris naͣli bus eſt īproportionata obiecto ut ſic co gnoſcibili. oꝫ aliqͥd aliud a ſe fiat ei ꝓportionata. illud aliud aut eſt naͣle: aut ſupernaturale. ſi eſt naturale totū eſt īproportionatū obiecto pͥmo. ſi ſuꝑ­naturale. potētia eſt īproportionata il li. ita ſequit̉ per aliud oportet ei pro portionari ſic in infinitū. ſit cedere in infinitū metha. oportet ſtar̄ in pͥmo dicendo potentia intellectiua ſit ex ſe ꝓportionata omni cognoſcibili ſcd̓m omnem modum cognoſcibilis. quare ⁊cͣ. Ad Oppoſitum Thimo.. Omnis ſcriptura diuini tus inſpirata vtilis eſt ad docēdū: ad ar guenduꝫ ⁊cͣ. Preterea Baruch.. de ſapientia dicitur. Non eſt qui poſſit ſci re vias eius. ſed qui ſcit vniuerſa nouit eam. ergo nullus alius poteſt habere niſi a ſciente vniuerſa hoc ꝙͣtum ad ne­ceſſitatem. de facto ſubdit. Tradidit Iacob puero ſuo iſrl̓ dilecto ſuo. hoc quantū ad vetuſ teſtamentū. ſequitur a 2