Q.I. quō domꝰ extra ē a domo in mente. vn̄ gnationem iſtā vocat aliquomō ph̓s vniuoca. 7. metaph̓. Quia igit̉ obm eſt ꝓxima reſpectu noticie vniuocali diminute: ſequit̉ diſtinctio formalis obiectoꝝ cauſent noticias inquātuꝫ ip̄a ſunt diſtincta neceſſario ꝯcludat di ſtinctionem formalem noticiarū. Irca diſtin­ctionem pͥmā in mgr̄ tractat frui vti. que ro pͥmo de obiecto ipſi us frui. pͥº vtrū per ſe obm̄ fruitionis ſit finis vltimꝰ. Et argu itur. qꝛ Aug. 83. qōnuꝫ. q. 30. Fru endum ē bonis inuiſibilibꝰ. ſed plura ſi bona inuiſibilia. eſt fruendū tm̄ ul timo fine. Itē capacitas fruentis ē fini ta: qꝛ naͣ ſubiecti ē finita. capacitas il­la pōt ſatiari aliquo obiecto finito. Sꝫ fruendū eſt quocūqꝫ ſatiāte capacitate fruentis. ⁊cͣ. Itē aliquid ē maiꝰ capa citate aīe: ut deus ſufficit ſibiip̄i. ali quid ē minus capacitate eius: ut corpꝰ. aliquid eſt mediū.ſ. equale capacitati eius. illud erit minꝰ deo. ⁊cͣ. Itē que cunqꝫ forma naͣlis ſatiat capacitatē ma terie. igit̉ quodcūqꝫ obm̄ ſatiat capaci­tatem po. ꝯn̄tia probat̉: qꝛ poª per for mam in ip̄a receptā reſpicit obm. ita ſi forma vna recepta ſatiat appetitū in­trinſece: ſequit̉ obm̄ qd̓ reſpicit̉ a po­per iſtā formā etiā ſatiat appetitū ext̓n ſece ſeu t̓minatiue. an̄s arguit̉: qꝛ ſi aliqͣ forma ſatiaret. ſtāte iſta forma ma teria inclinaret̉ ad aliaꝫ naͣliter: ꝯn̄s ſub iſta quieſceret violent̓. qd̓cunqꝫ ꝓhibens aliquid ab illo ad qd̓ eſt incli­natio naͣlis ip̄ius eſt violentū ſibi: ſicut apparet de quiete grauis extra locū ſu um. Itē firmius aſſentit intellectꝰ alij vero pͥmo vero. a ſil̓i intenſius pōt volūtas aſſentire alij bono ꝙͣ pͥº bono. Ad oppoᵐ eſt aug. pͥmo de doc. xp̄ia na ca. j. Res quibꝰ fruendū eſt ſunt pr̄ fi lius ſpūſſcūs. hi tres ſt̓ vna res. ⁊cͣ Ad iſtam qōnem pͥmo diſtinguā de fruitione ordinata in cōi ſumpta. dicā de obiecto fruitio nis ordinate. de obiecto fruitioniſ in cōi. quō ſit intelligendū fruitionē circa finē: ſiue v̓e vltimū ut in articu lo: ſiue v̓e vltimū. ut in articulo. De primo dico fruitio ī cōi excedit fruitionē ordinata: qꝛ qn̄cunqꝫ poª determinat̉ ad actū ordinatū ex ſe: actꝰ eius in cōi vl̓ior eſt actu eiꝰ ordinato. volūtas aūt deter minat̉ ex ſe ad fruitionē ordinatam. qd̓ pꝫ: qꝛ ſumma ꝑuerſitas ē in fruēdo vtē tis: ẜm augꝰ. 83. qōnum. q. 30. ⁊cͣ. Eſt aūt fruitio ordinata qualis nata ē re cta: qn̄.ſ. ordinat̉ ẜm circūſtantias debi tas. fruitio aūt in cōi ē ſiue habeat illaſ circūſtantias ſiue. Quatum ad ſcd̓m videt̉ opinio Auic. ordinata frui­tio pōt circa aliud a fine vltimo. qd̓ probat̉ ex dictis eiꝰ. 9. metaph̓. c. 4. vbi vult intelligentia ſuꝑior actū ſuuꝫ intelligendi ꝓducit inferiorē. tūc aūt vi detur ꝓductū eſſe perfectuꝫ qn̄ attingit ſuū principiū ꝓductiuū ẜm illā ꝓpoſi tionem. 35. pauli: vnūquodqꝫ natuꝫ eſt ꝯuerti ad illud a quo ꝓcedit. In tali aūt reditu vr̄ eſſe circulus ꝯpletus: ita ꝑfectio. intelligentia ꝓducta ꝑfecte qͥe tatur in intelligētia ꝓducente. Cōtra iſtud poª quietat̉ niſi vbi ē obm̄ ſu um ꝑfectiſſime in ſummo. obm̄ potē tie fruentis ē ens in cōi ẜm Auic. j. me­taph̓. c. j. quietat̉ potēª fruens niſi vbi eſt ꝑfectiſſimū ens: hoc eſt ſummū tm̄. Itē poª que inclinat̉ ad multa ob­iecta ſe quietat̉ in aliquo vno ꝑfe­cte niſi illud includat oīa per ſe obiecta ꝙͣtum pn̄t includi in aliquo vno. ſꝫ po tentia fruens inclinat̉ ad om̄e ens ſicut