Q.I. quō domꝰ extra ē a domo in mente. vn̄ ⁊ gnationem iſtā vocat aliquomō ph̓s vniuoca. 7. metaph̓. Quia igit̉ obm eſt cā ꝓxima reſpectu noticie ⁊ vniuocali diminute: ſequit̉ ꝙ diſtinctio formalis obiectoꝝ cū cauſent noticias inquātuꝫ ip̄a ſunt diſtincta neceſſario ꝯcludat di ſtinctionem formalem noticiarū. Irca diſtinctionem pͥmā in qͣ mgr̄ tractat d̓ frui ⁊ vti. que ro pͥmo de obiecto ipſi us frui. ⁊ pͥº vtrū per ſe obm̄ fruitionis ſit finis vltimꝰ. Et argu itur ꝙ nō. qꝛ Aug. 83. qōnuꝫ. q. 30. Fru endum ē bonis inuiſibilibꝰ. ſed plura ſi bona inuiſibilia. gͦ nō eſt fruendū tm̄ ul timo fine. Itē capacitas fruentis ē fini ta: qꝛ naͣ ſubiecti ē finita. gͦ capacitas illa pōt ſatiari aliquo obiecto finito. Sꝫ fruendū eſt quocūqꝫ ſatiāte capacitate fruentis. gͦ ⁊cͣ. Itē aliquid ē maiꝰ capa citate aīe: ut deus qͥ ſufficit ſibiip̄i. ⁊ ali quid ē minus capacitate eius: ut corpꝰ. gͦ aliquid eſt mediū.ſ. equale capacitati eius. illud erit minꝰ deo. gͦ ⁊cͣ. Itē que cunqꝫ forma naͣlis ſatiat capacitatē ma terie. igit̉ quodcūqꝫ obm̄ ſatiat capacitatem po. ꝯn̄tia probat̉: qꝛ poª per for mam in ip̄a receptā reſpicit obm. ⁊ ita ſi forma vna recepta ſatiat appetitū intrinſece: ſequit̉ ꝙ obm̄ qd̓ reſpicit̉ a poper iſtā formā etiā ſatiat appetitū ext̓n ſece ſeu t̓minatiue. an̄s arguit̉: qꝛ ſi aliqͣ forma nō ſatiaret. gͦ ſtāte iſta forma ma teria inclinaret̉ ad aliaꝫ naͣliter: ⁊ ꝑ ꝯn̄s ſub iſta quieſceret violent̓. nā qd̓cunqꝫ ꝓhibens aliquid ab illo ad qd̓ eſt inclinatio naͣlis ip̄ius eſt violentū ſibi: ſicut apparet de quiete grauis extra locū ſu um. Itē firmius aſſentit intellectꝰ alij vero ꝙ pͥmo vero. gͦ a ſil̓i intenſius pōt volūtas aſſentire alij bono ꝙͣ pͥº bono. Ad oppoᵐ eſt aug. pͥmo de doc. xp̄ia na ca. j. Res quibꝰ fruendū eſt ſunt pr̄ fi lius ⁊ ſpūſſcūs. ⁊ hi tres ſt̓ vna res. gͦ ⁊cͣ Ad iſtam qōnem pͥmo diſtinguā de fruitione ordinata ⁊ in cōi ſumpta. 2º dicā de obiecto fruitio nis ordinate. 3º de obiecto fruitioniſ in cōi. 4º quō ſit intelligendū fruitionē eē circa finē: ſiue v̓e vltimū ut in 2º articu lo: ſiue nō v̓e vltimū. ut in 3º articulo. De primo dico ꝙ fruitio ī cōi excedit fruitionē ordinata: qꝛ qn̄cunqꝫ poª nō determinat̉ ad actū ordinatū ex ſe: actꝰ eius in cōi vl̓ior eſt actu eiꝰ ordinato. volūtas aūt nō deter minat̉ ex ſe ad fruitionē ordinatam. qd̓ pꝫ: qꝛ ſumma ꝑuerſitas ē in fruēdo vtē tis: ẜm augꝰ. 83. qōnum. q. 30. gͦ ⁊cͣ. Eſt aūt fruitio ordinata qualis nata ē eē re cta: qn̄.ſ. ordinat̉ ẜm circūſtantias debi tas. fruitio aūt in cōi ē ſiue habeat illaſ circūſtantias ſiue nō. Quatum ad ſcd̓m videt̉ eē opinio Auic. ꝙ ordinata fruitio pōt eē circa aliud a fine vltimo. qd̓ probat̉ ex dictis eiꝰ. 9. metaph̓. c. 4. vbi vult ꝙ intelligentia ſuꝑior ꝑ actū ſuuꝫ intelligendi ꝓducit inferiorē. tūc aūt vi detur ꝓductū eſſe perfectuꝫ qn̄ attingit ſuū principiū ꝓductiuū ẜm illā ꝓpoſi tionem. 35. pauli: ꝙ vnūquodqꝫ natuꝫ eſt ꝯuerti ad illud a quo ꝓcedit. In tali aūt reditu vr̄ eſſe circulus ꝯpletus: ⁊ ita ꝑfectio. gͦ intelligentia ꝓducta ꝑfecte qͥe tatur in intelligētia ꝓducente. Cōtra iſtud poª nō quietat̉ niſi vbi ē obm̄ ſu um ꝑfectiſſime ⁊ in ſummo. obm̄ potē tie fruentis ē ens in cōi ẜm Auic. j. metaph̓. c. j. gͦ nō quietat̉ potēª fruens niſi vbi eſt ꝑfectiſſimū ens: hoc eſt ſummū tm̄. Itē poª que inclinat̉ ad multa obiecta ꝑ ſe nō quietat̉ in aliquo vno ꝑfecte niſi illud includat oīa per ſe obiecta ꝙͣtum pn̄t includi in aliquo vno. ſꝫ po tentia fruens inclinat̉ ad om̄e ens ſicut