Q.I. pͥma aūt non cauſat niſi contingenter. gͦ ſcd̓a ſimpl̓r contingent̓ cauſat. qꝛ de pendet ad ip̄a cauſatione primi q̄ ſimplicit̓ ꝯtingens eſt. 2ª pars.ſ. de ncc̄itate ẜm quid pꝫ qꝛ multe cāe naͣles ꝙͣtum ē ex ꝑte eaꝝ non pn̄t nō cāre effectꝰ. ⁊ iō neceſſitas eſt ſcd̓m quid ꝙͣtum.ſ. eſt ex ꝑte eaꝝ ⁊ nō ſimpl̓r. ſicut ignis quātuꝫ ex ꝑte ſui non pōt nō calefacere. tamen pōt abſolute n̄ calefacer̄ deo nō coope rante: ſicut perfecte apparuit de tribus pueris in camino. Irca diſtīctō nem nonā quero. vtrū generatō filij ſit eterna in di uinis. Qd̓ nō. qꝛ vbi idē eſt eſſe ⁊ dura tio ſi aliquid eſt principiū eſſe ⁊ durati onis: ſꝫ pat̓ eſt pͥncipiū eſſe filij qꝛ principiū diuinitatis ẜm Aug. 4. de tri. ca. 17. vel. 54. gͦ eſt principiū duratōis filij ¶ Preterea Aug. 15. de tri. c. 15. vl̓. 40 Imꝑicōis ē in v̓bo nr̄o qd̓ ē formabile anꝙͣ formet̉. gͦ īꝑfcōis videt̉ in v̓bo qd̓ ē formari. hoc igit̉ non ꝯpetit v̓bo diuīo ¶ Preterea. ſi generatio filij ē eterna. gͦ filius ſemꝑ generat̉ gͦ filius nunꝙͣ gē tus eſt. ⁊ ita nunꝙͣ eſt filius. he due ꝯn̄e ꝓbant̉ per Aug. 83. q. q. 37. qui ſemꝑ naſcitur nunꝙͣ natus eſt. gͦ ſi filiꝰ ſemꝑ naſcit̉ nunꝙͣ natꝰ eſt vltra qd̓ nunꝙͣ na tuꝫ eſt nunꝙͣ eſt filius. ¶ Oppoᵐ Ambro. j. de tri. c. 6. ⁊ ponit̉ in lr̄a. ſi pater prius erat deus ⁊ poſtea genuit gnātio nis acceſſione mutatus eſt. auertat de hanc amentiā. ſemꝑ igitur habuit filiū Sil̓r aucͣtas Hill̓a. in lr̄a. īter gigne re ⁊ gigni nullū eſt mediū.ſ. durationiſ ſi igitur ꝓpriū eſt patri ſemꝑ genuiſſe ꝓpriū eſt filio ꝙ ſemꝑ genitus eſt. Ad queſtionem di co ꝙ ſic. qꝛ generatio nō eſt ibi ſub rōe mutatiōis. ſicut dcm̄ eſt di. 5. q. 2. ideo non hꝫ terminos corrn̄dentes terminiſ generatōis mutatōis.ſ. eſſe poſt non eē ꝓpter quos terminos repugnat genera tōi mutationi eternitas. qꝛ non pn̄t ſil̓ eſſe ſꝫ alteꝝ ante alteꝝ. gͦ non et̓nitas. ſꝫ tm̄ eſt ibi generatio ꝓductio in eſſe ſb̓e ꝑ moduꝫ naͣe. ¶ Ex hoc oſtendo ꝙ ſit eterna. qꝛ agens oīo ſufficiens hoc ē in nullo dependens ⁊ ꝓducens ꝑ moduꝫ naͣe. hꝫ ꝓductionem ſibi coeua ⁊ ēt pro ductum ꝑfectū ſi non agit ꝑ motū. ſꝫ pr̄ generās ꝓducit ꝑ modū nae ⁊ eſt agēs oīo ſufficiens in nullo dependes. igit̉ hꝫ gnātionem ſibi coeuaꝫ. igit̉ ⁊ genitū: qꝛ nō ꝓducit ꝑ motuꝫ. maior apꝑet. qꝛ ꝙ ꝓducens precederet ſuam ꝓductionem hoc nō poſſet eſſe vt videt̉ niſi qꝛ vl̓ in ptāte eius eēt agere ⁊ nō agere vel qꝛ ſi ex ſe determinaret̉ ad agendum tn̄ poſſet īpediri ꝓpter defectū alicuiꝰ a qͣ dependet in agendo hec oīa excludunt ea q̄ poīta ſūt in maiore.ſ. eſſe agens ſufficiens ⁊ ꝓducere naͣliter. ſi ēt iſtis poſitiſ p̄cederet ꝓductū hoc eſſet qꝛ ꝓducens ꝓduceret ꝑ motum. igitur iſtis amotiſ ⁊ motu nō tm̄ ꝓductio eſt ſibi coeua ꝓ ducenti: ſed etiaꝫ ꝓductū. minor apꝑet ꝙͣtum ad oēs cōditiones. qꝛ gnans naͣli ter generat. ⁊ eſt ꝓducens oīo primuꝫ. igit̉ a nullo alio dependet in ꝓducendo ⁊ naturam ſuā nullo mō coīcat ꝑ motum: qꝛ non poteſt eſſe motꝰ in naͣ illa. ¶ Per iſtam rōnem tenet illud exemplū Aug. 6. de tri. c. j. de magnis. vel 2 de paruis de igne ⁊ ſplendore ꝙ ſi ignis eſſet eternꝰ haberet ſplendoreꝫ ſibi coe uū ⁊ coeternū. Iſtud exemplum declaro ſic. qn̄cunqꝫ cōcurrunt in aliquo rō coīoris ⁊ minus cōis. quicquid in illo ſe quitur per ſe rōem coīoris ſequitur ēt eam vbi inuenit̉ abſqꝫ rōne minus cōiſ hoc apparet in omnibus coībus habē tibus ꝓprias paſſiones ⁊ eoꝝ inferiori bus. igitur ſi in creatura cōcurrat ratō cantis naturaliter ⁊ rō ꝓducentis natu raliter quicqͥd ſequit̉ creaturā ratione huiuſ coīoris quod eſt ꝓducere naͣliter ſequitur etiaꝫ eam vbi inuenit̉ ſine cau
