Rologus Cupientes aliquid ⁊cͣ Utrum homini pro ſtatu iſto ſit neceſſa rium aliquam doctrinaꝫ ſpecialē ſuꝑ naturaliter inſpirari ad quā nō poſſet attingere naturali lumine intellectus. carta pͥma. Utrum cognitio ſupernaturalis neceſſa ria viatori tradita ſit ſufficienter in ſa cra ſcriptura. 7. Utrum theologia ſit de deo ut de ſub iecto primo. II. Utrum theologia ſit de deo ſub aliqua ſpeciali ratione. II. Utrum theologia ſit de omnibꝰ ex attri butione ad pͥmū eius ſubm̄. II. Utrum theologia ſit ſciētia in ſe. ⁊ vtrū ad aliam ſcientiam habeat aliquam habitudinem ſubalternantis uel ſub alternate. 16. Utrū theologia ſit ſciētia practica. 17. Utrū ex ordine ad proxim ut ad finem dicat̉ per ſe ſcīa practica. 18. ¶ Diſtinctio prima. ¶ Ueteris ac noue legis ⁊c̄. Utrum per ſe obiectū fruitionis ſit finiſ vltimus. 28. Utrum vltimus finis habeat vnaꝫ tan tum rationē fruibilis. an in ipſo ſit ali quā diſtinctio ẜm quā poſſit volūtas eo frui ſcd̓m vnam rationem nō ſcd̓m aliam. 29 Utrum frui ſit aliquis actus elicitus a voluntate uel paſſio recepta in volun tate: puta delectatio. 32. Utrum fine apprehenſo per intellectuꝫ neceſſario ſit voluntatē frui eo. 34 Utrum deo conueniat frui. 36. Utrum viator fruatur. 36. Utrum peccator fruatur. 36. Utrum bruta fruantur. 36. Utrum omnia fruantur. 36. ¶ Diſtinctio ſecūda. ¶ Hoc itaqꝫ vera ac fide pia. Utrum in entibus ſit aliquid exn̄s actu infinitum. carta 38 Utrum aliquod infinitum ſiue an deuꝫ eſſe ſit per ſe notum. 38. Utrum ſit tantum vnus deus. 42 Utrum cū vnitate eſſentie diuine ſimpliciter ſtet pluralitas ꝑſonaꝝ. 50. Utrum ſint tres perſone in eſſentia diuina. 50. Utruꝫ cū eſſentia diuina poſſit ſtare in aliquo ip̄m eſſe ꝓductu. 50. Utrum in eſſentia diuina ſint tm̄ due ꝓ ductiones intrinſece. 51 ¶ Diſtinctio tertia. ¶ Apoſtolus nanqꝫ ait ⁊cͣ. Utrum deus naturaliter ſit cognoſcibi lis ab intellectu viatoris. 64. Utrum deus ſit primū cognitū a nobis naturaliter pro ſtatu iſto. 64. Utrum deus ſit obiectum naturale pri mum hoc eſt adequatum reſpectu intellectus viatoris. 70. Utrū poſſet poni aliud tranſcendens pͥ mū obiectu pͥmi intellectus nr̄i. 74. Utrum aliqua veritas certa ⁊ ſincera poſſit naturaliter cognoſci ab intelle ctu viatoris abſqꝫ lucis increate ſpecia li illuſtratione. 76. Utrum in omni creatura ſit veſtigium trinitatis. 83. Utrum in parte intellectiua ꝓprie ſum pta ſit memoria habens ſpeciem intel ligibilem priorem naturaliter actu intelligendi. 86 Utrum pars intellectiua proprie ſumpta vel aliquid eius ſit cauſa totalis gignens notitiam actualem vel ratio gignendi. 91. Utruꝫ principalior cauſa notitie genite ſit obm̄ in ſe uel in ſpecie pn̄s uel ipſa pars intellectiua anime. 100 Utrum in mente ſit diſtincte imago tri nitatis. ii. ¶ Diſtinctio quarta. ¶ Hic oritur queſtio ⁊cͣ. Utruꝫ hec ſit vera deus generauit aliuꝫ deum. carta 13.
