Di. XLVIII. in ipſa volūtate diuina niſi nō velle ꝓhibere illud fieri ſiue nō velle ꝙ ē negaactꝰ diuī poſitiui ⁊ ꝑ ꝯn̄s n̄ actꝰ ē poſiti uus. Et qd̓ dr̄ volens ſinere hoc pōt in telligi non ꝙ hēat velle rectū circa illud qd̓ ꝑmittit ſed actū reflexum. Offertur .n. voluntati ſue hūc peccatuꝝ vel peccare. pͥmo volūtas eiꝰ circa hunc nō hꝫ velle. velle.n. ip̄m hr̄e pctm̄ non pōt. 2º. pōt intelligere volūtatem ſuā non volē tē hoc ⁊ tunc pōt velle volūtatem ſuaꝫ non velle hoc ⁊ ita dr̄ volens ſinere et voluntarie ꝑmittere: ſicut ex a ꝑte pn̄tato ſibi iuda pͥº deus hꝫ non velle ſibi gloriā ⁊ non pe nolle. ẜm illā vltimā po ſitionē di. i. ⁊ pōt tunc 2º ſe reflecte ſu ꝑ iſtā negatōem actus ⁊ velle eam. ⁊ ita volens ſiue volūtarie non eligit iudā fi naliter peccaturū ⁊ n̄ nolitōem gl̓ie. ſꝫ n̄ volitionē glorie. Ad primum argu mentū dictum ē di. i. qūo nō eſt p̄uiſio dei de peccato futuro per hoc ſoluꝫ ꝙ ſcit ſe permiſſurum huc peccare fina liter ⁊ ſic finalit̓ damnandū ſed cū hoc requiritur ꝙ ſciat ſe cooꝑaturum iſti in actu peccādi vel nō cooꝑaturū ad actū illū cuiꝰ omiſſio erit peccatū omiſſiōis ꝯcomitat̉ tn̄ vtranqꝫ iſtaꝝ permiſſiōuꝫ deū preuidere ſe velle ꝓhibere hūc pec care: ⁊ ita pꝫ quō ꝑmiſſio diuina ſit actus volūtatis ⁊ quō non. Irca diſtinctionē. 48. quero vtrū voluntas humana: vl̓ genera lius: vtrū volūtas creata ſit bona moral̓r qn̄cūqꝫ ꝯformat̉ voluntati increate. Ꝙ ſic: veritas intellectꝰ creati eſt qn̄ ꝯformat̉ intellectui increato. gͦ a ſiml̓i d̓ voluntate creata tūc eſt bona qn̄ volun tati ꝯformat̉ increate qͣre ⁊cͣ. Cōtra iu dei voluerunt chriſtū pati ⁊ mori ēt qd̓ Chriſtus voluit ⁊ tn̄ ipſi peccauerūt di mitte inqͥt eis pat̓ qꝛ neſciunt quid faci unt. gͦ ⁊cͣ. ℟º. ẜm Diony. d̓ di. no. c. 4 bonū eſt ex cā ītegra. Et ẜm ph̓ꝫ. 2. eth. Oportet ſil̓ oēs circunſtantias ꝯcurrer in actu qͦcunqꝫ morali ad hoc vt ſit bo nꝰ moral̓r ſufficit tn̄ defectus vniꝰ ⁊ cuiuſcūqꝫ circūſtantie ad hoc vt ſit malus moralit̓. volūtas igr̄ creata ꝯformis vo lūtati dīne in ſb̓a actꝰ ſiue in ſb̓a vt circunſtātionata qͣcunqꝫ vna circūſtantia ſiue ſit ꝯformis ſibi in oībus circūſtanti is ꝑtinentibꝰ ad bonitatē moris ⁊ forte ſi eēt ꝯformis ſibi in oībus circunſtanti is. puta ꝙ aliud vellet ⁊ eod̓ modo ⁊ ſic de oībus alijs circūſtantijs adhuc non oporteret eam eē bonā ſicut voluntas ī creata eſt bona. qꝛ non ꝯgruūt eēdē circūſtantie actui vt actus ē diuerſoꝝ agē tium. non.n. volūtati create ꝯgruit ita intēſe velle aliqd̓ obm̄ bonū ſicut volū tati increate ⁊ intētio actus reſpectu ob iecti in agēte creato ⁊ increato eſt dr̄ns multū in eis ⁊ ſaltē quicqͥd ſit de cōfor mitate voluntatis create ⁊ increate ī oī bus circūſtantijs non ſufficit ꝯformitaſ in bonitate actus ⁊ obiecti qꝛ pōt eē dif formitas in alijs circūſtantijs q̄ necͣio re quirunt̉ ad bonitatē actus volūtatis. Ad argumentuꝫ in oppoſitū. dico ꝙ non ē ſil̓e. qꝛ veritas ītellectꝰ non depēdet niſi a ſolo obo qd̓ obm̄ ſi ita ſe hēat ſicut intell̓r verꝰ ē ītel lectus. bonitas aūt voluntatis non d̓pē det a ſolo obiecto ſed ab alijs oībus cir cunſtantijs. ⁊ potiſſime a fine. Propt̓ quod notandū eſt ꝙ oīs noſtra volitio potiſſime ordinata eſt ad finē vltimum qui ē alpha ⁊ o pͥncipium ⁊ finis cui ſit honor ⁊ gloria in ſecula ſeculoꝝ Amen Laus deo. Finis.
