Seite
Liber non cum patre dicit̉. ſed ad patrem. nō ſic ⁊ in ſeip̄o magnus. ſed cū patre cuius ip̄e magni­tudo eſt. Sic ⁊ ſapiens cum patre dicit̉ cuius ip̄e ſapientia eſt. ſicut ille ſapiens cum filio. qꝛ ea ſapientia ſapiens eſt quā genuit. Quicqͥd ergo ad ſe dicūtur: nō dicitur alter ſine altero id eſt quicqͥd dicūtur quod ſubſtantiā eorum oſtendat. ambo ſimul dicuntur. Si hec ita ſūt iam ergo nec deus eſt pr̄ ſine filio: nec filiꝰ deꝰ ſine patre: ſed ambo ſimul deus. Et qd̓ dictuꝫ Ioh̓. j. eſt: In principio erat verbū: in patre erat ver bum: intelligit̉: Aut ſi in principio ſic dictū eſt ac ſi diceretur. an̄ oīa qd̓ ſequit̉: ⁊ verbuꝫ erat apud deū. Uerbū quidē ſolus filiꝰ accipitur. non ſil̓ pr̄ ⁊ filius: tanqͣꝫ ambo vnū verbū. Sic em̄ verbū quō imago. Non aūt pater ⁊ filius ſiml̓ ambo imago: ſed filius ſolus imago pr̄is quēadmodū ⁊ filius: nō em̄ ambo ſimul filius Ubi ſupͣ Qd̓ vero adiungit̉: ⁊ verbū erat apud deum multū eſt vt ſic intelligatur. verbū qd̓ ſolus ē filius. erat apud deum qd̓ non ſolus eſt pater: ſed pater ⁊ filius ſimul deus. Sed quid miruꝫ ſi in duabus quibuſdā rebus longe inter ſe di uerſis pōt hoc dici. Quid em̄ tam diuerſuꝫ. qͣꝫ animus ⁊ corpus. Pōt tn̄ dici animꝰ erat apd̓ hoīem: id ē in homīe. cū animus non ſit corpꝰ Hō aūt animus ſil̓ ⁊ corpus ſit. Ut etiā quod conſequent̓ ſcriptū eſt. Et deus erat verbum Ioh̓. j. ſic intelligat̉: verbuꝫ quod non eſt pat̓: deus erat ſimul cum patre Itane ergo dicimus. vt pater ſit generator magnitudinis. hoc ē gene rator virtutis: vel generator ſapientie ſue. fi­lius aūt magnitudo: virtus. ⁊ ſapientia: deus vero magnus: oīpotens: ſapiens ambo ſimul Quō ergo deus de deo. lumē de lumine. Nō em̄ ſimul ambo deus de deo: ſed ſolus filiꝰ de deo: ſcꝫ patre. Nec ambo ſimul lumē de lumīe ſed ſolus filius de lumine patre. Niſi forte ad inſinuandū ⁊ breuiſſime inculcandū ꝙ coeter nus eſt patri filius. ita dictū eſt deꝰ de deo: ⁊ lu men de lumine: ⁊ ſi quid hoc mō d̓r. ac ſi dice­retur. hoc qd̓ non eſt filius ſine pr̄e: de hoc qd̓ non eſt pater ſine filio: id eſt hoc lumē qd̓ lumē non eſt ſine patre: de hoc lumine patre qd̓ lu­men nō eſt ſine filio: vt cū dicitur deus qd̓ nō eſt filius ſine patre: eſt de deo qd̓ non eſt pater ſine filio: ꝑfecte intelligat̉ qd̓ non p̄ceſſit genii tor. illud qd̓ genuit. Qd̓ ſi ita eſt: hoc ſolum de eis dici non pōt. illud de illo: qd̓ ſimul ambo n̄ ſunt. Sicut verbum de verbo dici non poteſt. quia non ſimul ambo verbuꝫ. ſed ſolus filius Nec imago de imagine: quia non ſimul ambo imago. Nec filius de filio: qꝛ non ſimul ambo Ioh̓. jo. filius. ẜm ꝙ dicitur. Ego ⁊ pater vnū ſumus. Unū ſumus em̄ dictū eſt qd̓ ille. hoc ⁊ ego ẜm eſſentiam: non ẜm relatatiuum. De vnitate filij cum pr̄e. ⁊ noſtra inuicem nobiſcum. Capitulum. III. T neſcio vtrū inueniatur in ſcriptu ris dictū: vnū ſunt: quoꝝ eſt diuerſa natura. Si aūt aliqua plura eiuſdeꝫ nature ſint. ⁊ diuerſa ſentiant: nō ſunt vnū in quantū diuerſa ſentiunt. Nā ſi iā vnū eſſent ex eo ꝙ hoīes erant: non diceret. Ut ſint vnū Ioh̓. j. ſicut nos vnū: cū ſuos diſcipulos pr̄i cōmēda­ret. At vero paulus ⁊ apollo qꝛ ⁊ ambo hoīes ⁊ idē ſentiebāt. Qui plantat inqͥt ⁊ qui rigat j. Coꝝ. 3. vnū ſunt. Cū ergo ſic d̓r vnū. vt non addatur quid vnū: ⁊ plura vnū dicant̉: eadem natura atqꝫ eſſentia nō diſſidens: nec diſſentiens ſi­gnificat̉. Cū vero addit̉ quid vnū: pōt aliqͥd ſi gnificari ex pluribus vnū factū: qͣꝫuis diuerſis natura: ſicut aīa ⁊ corpus nō ſūt vtiqꝫ vnum. Quid em̄ tam diuerſū: niſi addat̉ aūt ſubin­telligat̉ quid vnū. id eſt vnus hō: aut vnū aīal Inde apl̓s. Qui adheret meretrici inqͥt vnū Ibidem. corpus eſt. nō dixit vnū ſunt: aut vnū eſt. ſꝫ ad didit corpus: tanqͣꝫ ex duobus diuerſis maſcu lino ⁊ feminino: vnū corpus adiunctione cō­poſitum. Et qui adheret dn̄o inquit: vnꝰ ſpiri Ibidem. tus eſt: non dixit: qui adheret dn̄o vnus ē: aut vnū ſunt: ſed addidit ſpiritus. Diuerſum em̄ natura. ſpūs hoīs: ⁊ ſpūs dei: ſꝫ inherendo ſit vnus ſpūs ex diuerſis duobus: ita vt ſine hūa no ſpiritu. beatus ſit dei ſpiritus atqꝫ perfectꝰ beatus aūt ſpūs hoīs nō niſi cū deo. Nec fru­ſtra. vt exiſtimo cū tanta in euangelio ẜm Io annē: ⁊ totiens diceret dn̄s de ip̄a vnitate. vel ſua cū patre: vel noſtra inuicē nobiſcū: nuſqͣꝫ dixit vt nos ⁊ ip̄i vnū: ſed vt vnuꝫ ſint: ſicut et Ioh̓. j. nos vnum ſumꝰ. Pr̄ ergo ⁊ filiꝰ vnū ſunt: vti­qꝫ ẜm vnitatē ſubſtantie: ⁊ vnus deꝰ eſt: ⁊ vnꝰ magnꝰ: ⁊ vnꝰ ſapiens: ſicut tractatū eſt. Und̓ ergo maior pr̄. Si em̄ maior: magnitudīe ma­ior. Cū aūt magitudo filius eiꝰ ſit: nec ille vti­qꝫ maior ē eo qui ſe genuit. Nec ille maior ea magnitudine qua magnus eſt. ergo equalis. Nā vnde equalis ſi non eo quo eſt. cui non eſt aliud eſſe ⁊ aliud magnum eſſe. Aut ſi eterni tate pr̄ maior eſt: non eſt equalis filius quacū qꝫ re. Un̄ em̄ equalis. Si magnitudine dixer­non eſt par magnitudo: que minus eterna eſt atqꝫ ita cetera: An forte in virtute equalis eſt in ſapientia vero nō eſt equalis. Sed quō eſt equalis virtus q̄ minus ſapit. An in ſapientia equalis eſt. in virtute aūt nō eſt equalis. Sed quō equalis ſapientia: que minus potens eſt Reſtat ergo vt ſi in vlla re equalis non eſt. in