Libermini enim me habere memoriā ⁊ intelligētiā⁊ voluntatē. ⁊ intelligo me intelligere ⁊ velle atqꝫ memīſſe: ⁊ volo me velle. ⁊ meminiſſe⁊ intelligere. totāqꝫ meā memoriā ⁊ intelligētiā ⁊ voluntatē ſimul memini. Qd̓ em̄ memorie mee nō memini: nō eſt in memoria mea.Nihil aūt tam in memoria: qͣꝫ ip̄a memoria ē.Totā igit̉ mēini. Itē qͥcqͥd ītelligo ītelligereme ſcio: ⁊ ſcio me velle qͥcqͥd volo. Quicqͥdaūt ſcio memini. Totāqꝫ igit̉ ītelligētiā. totāqꝫ volūtatē meā memini. Sil̓r cū hec tria intelligo. tota ſimul intelligo. Neqꝫ em̄ quicqͣꝫintelligibiliū nō intelligo niſi ꝙ ignoro. Qd̓aūt ignoro: nec memini nec volo. Quicquiditaqꝫ intelligibiliū nō intelligo: ꝯſequent̓ etiam nō memini nec volo. Quicqͥd aūt intelligibiliū memini ⁊ volo: ꝯſequenter intelligo.Uoluntas etiā mea totā intelligentiā totāqꝫmemoriam meam capit dum toto vtor qd̓ intelligo ⁊ memini. Quapropter qn̄ inuicem aſingulis ⁊ tota oīa capiunt̉: equalia ſunt totaſingula totis ſingulis: ⁊ tota ſingula ſimul oībus totis. ⁊ hec tria vnū: vna vita: vna mensvna eſſentia.De querenda imagine trinitatis etiam inhis que aīa ex corꝑis ſenſibꝰ ꝯcipit. Ca. XII.Am ne igitur aſcendendū eſt qualibuſcūqꝫ intentionis viribus ad illaꝫſummā ⁊ altiſſimā eſſentiā: cuiꝰ impar imago eſt humana mēs ſꝫ tn̄ imago: an adhūc eadē tria diſtinctius declarāda ſunt ī aīaꝑ illa q̄ extrinſecus ſenſu corꝑis capimus: vbitꝑaliter impͥmit̉ reꝝ corporeaꝝ noticia. Mētem qͥppe ip̄am in memoria ⁊ intelligētia ⁊ voluntate ſuimet ip̄ius talē reꝑiebamus: vt qm̄ſꝑ ſe noſſe ſemꝑqꝫ ſeip̄am velle ꝯp̄hendebat̉ſimul etiā ſꝑ ſui meminiſſe: ſemꝑqꝫ ſeip̄am intellige̓ ⁊ amare ꝯp̄henderet̉: qͣꝫuis non ſemꝑſe cogitare diſcretā ab eis q̄ nō ſunt qd̓ ip̄a eſtac ꝑ hoc difficile in ea dinoſcitur memoria ſui⁊ intelligentia ſui. Quaſi em̄ non ſint hͦ duo:ſed vnū duobus vocabulis appellet̉: ſic apparet in ea re vbi valde iſta cōiuncta ſunt: ⁊ aliud alio nullo p̄cedit̉ tꝑe: amorqꝫ ip̄e nō ita ſētitur eſſe: cū eum non prodit indigētia: quoniam nō ſemꝑ preſto eſt qd̓ amat̉. Quapropteretiam tardioribus diluceſcere hec pn̄t duꝫ eatractant̉: que ad animū temꝑe accedūt: ⁊ q̄ illi tꝑaliter accidunt cuꝫ meminit qd̓ antea nōmeminerat: ⁊ cum videt qd̓ antea non videbat: ⁊ cū amat qd̓ antea nō amabat. Sed alid̓hec tractatio iam poſcit exordium: ꝓpter huius libelli modum.Explicit liber decimus.Incipiunt capitula libri vndecimi.j De imagine trinitatis etiam in eo qd̓imago dei non eſt: id ē in homine exteriore querēda.ij De viſibili ⁊ vidente atqꝫ viſione.iij De memoria qua viſoꝝ imago retinet̉⁊ intentiōe aīe q̄ in vtrūqꝫ ꝯcurrit̉.iiij De imaginibus quas cogitationis acies intuetur in phantaſia quam memoria concepit.v De cogitatiōibꝰ innoxijs ⁊ de his q̄ adacie recordatiōis abigende ſunt.vi De fine volūtatis qͦ ꝯgnoſcit̉ an recta:an praua cupiamus.vij De ea trinitate que iam non ex corpore neqꝫ ex corꝑis ſenſu: ſꝫ de memoria naſcitur cogitantis.viij De multiplicationibus trinitatum q̄ exrecordatione pariuntur.ix Ꝙ in qͦlibet genere trinitatū volūtasnec parens inueniat̉ eſſe nec ꝓles.x Ꝙ facile ſit cogitāti finge̓ ſibi eas ſpēsqͣs nō vidit ex eaꝝ recordatione qͣsvidit.xi De mēſura ⁊ nūero ⁊ ponde̓ qͦꝝ ſil̓itudoſit in memoria ⁊ viſiōe ⁊ volūtate.Incipit liber vndecimus.De imagine trinitatis etiam in eo qd̓ immago dei non eſt: id eſt in homine exteriore querenda. Capitulum. I.Emini dubiū eſt ſicut interiorēhoīem intelligētia: ſic exteriorēſenſu corꝑis p̄ditū Nitamur igitur ſi poſſumꝰ in hoc qͦꝫ exteriore indagare qualecūqꝫ veſtigiū trinitatis: non qꝛ ⁊ ip̄e eodē mō ſit imago dei. Manifeſta ē quippe apoſtolica ſententia: que interiorē hoīem renoColouari dei agnitione declarat ẜm imaginē eiusqͥ creauit eū. cum ⁊ alio loco dicat. Et ſi exte2. Corꝭ. 4rior hō noſter corrūpit̉. ſed interior renouat̉de die in dic̄. In hoc ergo qͥ corrumpit̉. queramus quēadmodū poſſumus quandā trinitatis effigiē. ⁊ ſi nō expreſſiorē. tn̄ fortaſſis ad dinoſcendū faciliorē. Neqꝫ em̄ fruſtra. ⁊ iſte hōdicit̉: niſi qꝛ ineſt ei nonnulla interioris ſimilitudo. ⁊ illo ip̄o ordine cōditionis noſtre quomortales atqꝫ carnales effecti ſumus: faciliꝰ⁊ quaſi familiarius viſibilia qͣꝫ intelligibilia ꝑtractamus. Cum iſta ſint exterius. illa interius. ⁊ iſta ſenſu corꝑis ſentiamus. illa mente ītelligamꝰ. noſqꝫ ip̄i animi non ſenſibiles ſimꝰid eſt corpora. ſꝫ intelligibiles: qm̄ vita ſumꝰ
