Seite
XV nullius gentis lingua ſignificantem vocem: vel ꝓferamꝰ: vel cogitemꝰ. ſed ex illo qd̓ no­uimus cogitatio nr̄a formet̉: ſitqꝫ in acie cogi­tantis imago ſimilima cogitatōis eius quaꝫ memoria ꝯtinebat iſta duo ſcꝫ velut parenteꝫ ac ꝓlem tertia volūtate ſiue dilectōe iungen te. Quā quidē voluntatē de cogitatiōe ꝓce­dere: nemo em̄ vult ꝙ oīno qͥd vl̓ quale ſit ne ſcit: non tn̄ eſſe cogitationis imaginē: ⁊ ideo quandā in hac re intelligibili natiuitatis ⁊ ꝓ­ceſſionis inſinuari diſtantiā: qm̄ nō hoc eſt co gitatione ꝯſpicere qd̓ appetere: vel etiā ꝑfrui voluntate: cernat diſcernatqꝫ qui pōt. Potui ſti ⁊ tu: qͣꝫuis non potueris: neqꝫ poſſis expli­care ſufficienti eloquio: qd̓ inter nubila ſimili tudinū corꝑaliū: que cogitationibꝰ humanis occurſare nō deſinunt vix vidiſti. Sed illa lux que nō eſt qd̓ tu: ⁊ hoc tibi oſtendit aliud eſſe illas incorꝑeas ſimilitudines corporū: ⁊ aliud eſſe verū: qd̓ eis reprobatis intelligentia con tuemur: hec ⁊ alia ſimiliter certa oculis tuis interioribꝰ lux illa monſtrauit. Que igit̉ cau­ſa eſt curacie fixa ip̄am videre nō poſſis: niſi vtiqꝫ infirmitas? Et qͥd tibi eā fecit niſi iniqui Psͣ. jo. tas? Quis ergo ſanat oēs languores tuos: ni ſi qui ꝓpitius ſit oībus iniquitatibus tuis: Li brū itaqꝫ iſtū iam tandē aliqn̄ precationē me­lius qͣꝫ diſputatione concludam. Omine deus noſter: credimus in te pa trem: ⁊ filiū: ⁊ ſpm̄ ſctm̄ Neqꝫ em̄ diceret Mat. 35 veritas. Ite baptiſate oēs gentes in noīe pa tris ⁊ filij ⁊ ſpūſſctī: niſi trinitas eſſes. Nec ba ptiſari nos iuberes dn̄e deus in eius nomine qui nō eſt dn̄s deus. Neqꝫ diceret̉ voce diuīa Deut̓. 6. Audi iſrael: dn̄s deus tuꝰ deus vnꝰ eſt: niſi tri­nitas ita eſſes vt vnus dn̄s deꝰ eſſes: Et ſi tu deus pater ip̄e eſſes: ⁊ filius verbū tuum ih̓s chriſtus ipſe eſſes ⁊ donum veſtrum ſpirituſ­ſanctus: non legeremus in litteris veritatis. Gal̓. 4. Miſit deus filium ſuum. nec tu vnigenite di­Ioh̓. 14. ceres de ſpirituſancto. Quem mittet pater ī Ibidē. 5. nomine meo: ⁊ quem ego mittam vobis a pa tre. Ad hanc regulam fidei dirigēs intentio­nem meam quantū potui: quantum me poſ­ſe feciſti: queſiui te ⁊ deſideraui intellectu vi­dere quod credidi: ⁊ multū diſputaui ⁊ labo­raui. Dn̄e deus meus: vna ſpes mea. exaudi me ne fatigatus nolim te querere: ſed queraꝫ Psͣ. 104 faciem tuam ſemper ardenter. Tu da querē di vires qui inuenire te feciſti: ⁊ magis magiſ qꝫ inueniendi te ſpem dediſti. Coram te eſt fir mitas ⁊ infirmitas mea. Illā ſerua: iſtaꝫ ſana Coram te eſt ſcientia: ⁊ ignorantia mea. Ubi mihi aperuiſti: ſuſcipe intrantem. Ubi clauſi ſti: aperi pulſanti. Meminerim tui: intelligā te: diligam te. Auge in me iſta: donec me re­formes ad integrum. Scio ſcriptum eſſe. In multiloquio non effugietur peccatum. Sed Prou̓. jo. vtinam predicando verbum tuum: ⁊ laudan do te tantummodo loquerer: non ſoluꝫ fuge rem peccatum: ſed meritum bonum acquire rem: quamlibet multum ſic loquerer. Neqꝫ enim homo de te beatus: peccatum precipe­ret germano in fide filio ſuo: cui ſcripſit di­cens: Predica verbum. inſta opportune: im 2. Li. 4 portune. Nunquid dicendum eſt iſtum non multum locutum: qͥ nō ſolum opportune: ve­rū etiam importune verbum tuū dn̄e nō tace­bat: Sed ideo nō erat multū: quia tm̄ erat ne ceſſarium. Libera me deus a multiloquio qd̓ patior intus in anima mea miſera in conſpe­ctu tuo: ⁊ confugientem ad miſericordiam tu am. Non em̄ cogitationibus taceo: etiam ta­cens vocibus. Et ſi quidem non cogitarē niſi quod placeret tibi: nō vtiqꝫ rogareꝫ vt me ab hoc multiloquio liberares. Sꝫ multe ſunt co Psͣ. 93 gitationes mee: tales quales noſti: cogitatio­nes hominū quoniam vane ſunt. Dona mihi nō eis conſentire: et ſi quando me delectant: eas nihilominus improbare: nec in eis velut dormitando immorari. Nec intantū valeant apud me: vt aliquid in oꝑa mea procedat ex illis: ſed ab eis mea ſaltem ſit tuta ſententia: tuta conſcientia te tuente. Sapiens quidam cum de te loqueretur in libro ſuo qui eccleſia­ſticus proprio nomine iā vocatur. Multa in­Ecc̄i. 63. quit dicimus ⁊ nō ꝑuenimus: ⁊ conſummatio ſermonum vniuerſa eſt ipſe. Cum ergo ꝑue­nerimus ad te: ceſſabunt multa iſta que dici­mus: ⁊ non peruenimus: ⁊ manebis vnꝰ om­nia in omnibus: ⁊ ſine fine dicemus: vnū lau­j. Coꝝ. 15 dantes te in vnum: ⁊ in te facti etiam nos vnū Domine deus vnus: deus trinitas: quecunqꝫ dixi in his libris de tuo agnoſcant et tui. Si qͣ de meo: ⁊ tu ignoſce ⁊ tui. Amen. Aurelij Auguſtini de trini tate liber explicitus eſt An no dn̄i. M.cccc. lxxxxiiij n 3