Seite
VIII facerent dij: aut ad imaginē ⁊ ſil̓itudinē deoꝝ ſed vt facerēt pr̄ ⁊ filius ⁊ ſpūſſanctus ad ima ginem patris ⁊ filij ⁊ ſpūſſancti: vt ſubſiſteret hō imago dei. Deꝰ aūt trinitas. Sed quia nō oīno equalis fiebat illa imago dei: tanqͣꝫ non ab illo nata: ſed ab eo creata. Huius rei ſignifi cande cauſa ita imago eſt: vt ad imaginē ſit i. non equatur parilitate. ſꝫ quadā ſil̓itudine ac­cedit Nō em̄ locoꝝ interuallis: ſꝫ ſil̓itudine ac cedit̉ ad deū: ⁊ diſſil̓itudine receditur ab eo. Sunt em̄ qui ita diſtinguunt. vt imaginē ve­lint eſſe filiū: hoīem vero non imaginē: ſꝫ ad imaginē. Reuellit aūt eos apl̓s dicens. Uir qͥ dem non debet velare caput: cum ſit imago ⁊ j. Cor. ij. gloria dei. Non dixit ad imagineꝫ. ſed imago. Gen̄. j. Que tn̄ imago cū alibi d̓r. Ad imaginem. non quaſi ad filiū d̓r: que imago equalis eſt patri. alioquin non diceret ad imaginē nr̄aꝫ. Quō enim noſtram cū filius ſolius patris imago ſit Sed ꝓpter imparem vt diximus ſimilitudinē dictus eſt homo ad imaginem: ⁊ ideo nr̄am vt imago trinitatis eſſet homo: non trinitati eqͣ­lis ſicut filius patri: ſed accedens vt dictum ē quadā ſimilitudine: ſicut in diſtantibus ſigni­ficatur quedam vicinitas: non loci: ſed cuiuſ­Roma. 12 dam imitationis. Ad hoc enim eis ⁊ d̓r. Refor mamini in nouitate mentis veſtre. Quibus Eph̓. 5 item dicit. Eſtote itaqꝫ imitatores dei ſicut fi lij cariſſimi. Nouo enim homini dicitur. Qui Colo. 3 renouatur in agnitionem dei. ſcd̓m imagineꝫ eius qui creauit euꝫ. Aut ſi iam placet ꝓpter diſputandi neceſſitatem: etiam exceptis no­minibus relatiuis pluralem numerum admit tere. vel vno nomine reſpondeat̉. cuꝫ querit̉ quid tria: ⁊ dicere tres ſubſtantias: ſiue tres perſonas: nulle moles aūt interualla cogiten tur. nulla diſtantia quātulecunqꝫ diſſimilitu­dinis: aut vt intelligatur aliud alio vel paulo minus quocunqꝫ modo minus eſſe aliud alio poteſt: vt neqꝫ perſonaꝝ ſit confuſio: nec taliſ diſtinctio qua ſit impar aliquid Quod ſi intel lectu capi non poteſt: fide teneatur: donec il­luceſcat in cordibus ille: qui ait per prophetā Niſi credideritis non intelligetis. Explicit liber ſeptimus. Incipiunt capitula libri octaui. j De indifferenti magnitudine trinita­tis: in qua non eſt plus ip̄a trinitas ſi mulqͣꝫ ſingula q̄qꝫ perſona ij Ꝙ de eſſentia veritatis que ē trinitas deus: nihil corporeū neqꝫ mutabile debeat cogitari. iij De vero ⁊ ſūmo ⁊ vno bono. iiij De dilectione in deū per fidem. v De ſacramento incarnationis dn̄i: ⁊ ſal uatoris noſtri ieſu xp̄i. vi Quid in ſctīs qͦs nō vidimꝰ diligamus vij De vera dilectione. viij Ꝙ qui fratrem diligit deum diligat. qͥ amat ⁊ ip̄am dilectionem que ex d̓o ⁊ deus eſt ix Ꝙ ex ea forma qua diligitur iuſtus. di­ligatur deus. qꝛ nō pōt ea q̄ dilectōꝫ excitat forma non diligi: eademqꝫ ē deus: quia deus caritas eſt x De amāte ⁊ qd̓ amatur ⁊ amore. Aurelij auguſtini ꝓemium in librū octauū Iximus alibi ea dici proprie ī illa trinitate diſtincte ad ſingulas ꝑ­ſonas pertinētia. que relatiue di­cuntur ad inuicem: ſicut pater et filius ⁊ vtriuſqꝫ donum ſpirituſſanctus. Non enim pater trinitas. aut filius trinitas. aut tri nitas donum. Ꝙ vero ad ſe dicuntur ſinguli non dici pluraliter tres. ſed vnā ip̄am trinita­tem. ſicut deus pater: deus filius: deꝰ ſpūſſan ctus. Et dn̄s pater: dn̄s filius: dn̄s ſpūſſanctꝰ. Et oīpotens pater. oīpotens filius: oīpotēs ſpūſſanctus. Nectū tres dij. aut tres domini: aūt tres oīpotentes. Sed vnus deus: dn̄s: oī potens: ip̄a trinitas. ⁊ quicqͥd aliud. non adin uiceꝫ relatiue: ſed ad ſe ſinguli dicunt̉. hoc eī ẜm eſſentiam dicunt̉: qꝛ hoc eſt ibi eſſe. ꝙ ma­gnum eſſe: ꝙ bonum eſſe: ꝙ ſapientem eſſe. et quicquid aliud ad ſe vnaqueqꝫ ibi perſona vl̓ ip̄a trinitas dicitur. Ideoqꝫ dici tres ꝑſonas. vel tres ſubſtantias: non vt aliqua intelligat̉ diuerſitas eſſentie: ſed vt vel vno aliquo vo­cabulo reſponderi poſſit: cum dicitur qͥd tres vel quid tria: tantāqꝫ eſſe equalitatem ī ea tri nitate: vt nō ſolum pater non ſit maior qͣꝫ filiꝰ quod attinet ad diuinitatem. ſed nec pater et filius ſimul maius aliquid ſint qͣꝫ ſpūſſanctus. aūt ſingula queqꝫ perſona quelibet triū: minꝰ aliquid ſit qͣꝫ ipſa trinitas: Dicta ſunt hec: ⁊ ſi ſepius verſando repetantur: familiarius qui dem innoteſcunt. Sed ⁊ modus aliqͥs adhibē dus eſt: deoqꝫ ſupplicandum deuotiſſima pie­tate: vt intellectum aperiat: ⁊ ſtudium contē­tionis aſſumat: quo poſſit mente cerni eſſen­tia veritatis: ſine vlla mole: ſine vlla mobilita te. Nunc itaqꝫ inquantū ipſe adiuuat creator mire miſericors: attendamus hec que modo tam interiora qͣꝫ ſuperiora tractabimus. cum ſit eadem ſeruata illa regula: vt quod intelle­ctui noſtro nondum eluxerit: a firmitate fidei non dimittatur.