Liber Trāſgreſſiōis gr̄a ꝓpoſita ē: donec veniret ſemē cui ꝓmiſſum ē diſpoſit a angelos ī ma mediatoris: ē diſpoſita angelos in ma na ſua. em̄ natꝰ ē ꝯditionē: ſed ptātē aūt aliquē ex angelis dicit mediato­: ſed ip̄m dn̄m ieſum xp̄m inqͣꝫtū fieri di­i. Thi. 2 gnatꝰ eſt: habes alio loco. Unus inqͥt deus: et vnꝰ mediator dei hoīm: homo xp̄s ieſus Hinc illud paſca in īterfectione agni. Hinc il la oīa de xp̄o venturo in carne atqꝫ paſſuro ſed reſurrecturo in lege figurant̉: data ē in edictis āgeloꝝ: donec veniret ſemē diſpo ſitū āgelos in manu mediatoris. In qͥbus angelis erat vtiqꝫ pr̄: filiꝰ: ſpūſſctūs. Et aliqn̄ pr̄: aliqn̄ filiꝰ: aliqn̄ ſpūſſctūs: aliqn̄ ſine vlla diſtinctiōe ꝑſone deꝰ illos figurabatur Et ſi viſibilibꝰ ſenſibilibꝰ formis apparens: creaturā tn̄ ſuā ſub̓am ſuā cui vidēda corda mūdant̉ hec oīa ocl̓is vident̉: au ribꝰ audiunt̉. Sꝫ ſatis quantū exiſtimo captu nr̄o diſputatū demōſtratū ē: qd̓ in libro ſuſceperamꝰ on̄dere: cōſtituitqꝫ ꝓha bilitate rōnis quantū vel potiꝰ quantum ego potui firmitate auctortiatis qͣꝫtū ſcri pturis ſanctis diuina eloquia patuerunt: qd̓ antiqͥs pr̄ibus nr̄is an̄ incarnationē ſaluato­ris deꝰ apparere dicebat̉: voces ille ac ſpe cies corꝑales angelos facte ſunt: ſiue ip̄is loquētibꝰ vel agentibꝰ aliqͥd ex ꝑſona dei: ſi­cut etiā ꝓphetas ſolere oſtendimꝰ: ſiue aſſu mentibꝰ ex creatura qd̓ ip̄i eſſent: vbi de­us figurate demōſtraret̉ hoībꝰ. Qd̓ genus ſignificationū nec ꝓphetas omiſiſſe multis exēplis docet ſcriptura. Supereſt igit̉ vi­deamꝰ nato virginē dn̄o: corꝑali ſpe­Actꝭ. 2 cie ſicut colūba deſcendēte ſpūſctō: viſiſqꝫ ig neis linguis: ſonitu facto de celodie pente­coſtes poſt aſcenſionē dn̄i: ip̄m dei ꝟbum ſub̓am ſuā qua pr̄i equale atqꝫ coeternū ē: nec ſpūs pr̄is filij ſuā ſub̓aꝫ quā ip̄e vtriſ qꝫ equalis atqꝫ coeternꝰ ē: ſꝫ vtiqꝫ creaturaꝫ que illis modis formari exiſtere potuit cor poreis atqꝫ mortalibꝰ ſenſibꝰ apparuerit: qͥd inter illas demōſtratiōes: has ꝓprietates filij dei ſpūſſancti: qͣꝫuis creaturā viſibileꝫ factas interſit: qd̓ ab alio volumine cōmodi us ordinemur. Explicit liber tertius. Incipiūt capitula libri quarti. I De gr̄a dei qua ſibi humanū genꝰ re­cōciliat: vt quod perierat: ſaluetur. ij De incarnatione verbi vt participes eius eſſe poſſimus. iij De ſimplo ſaluatoris nr̄i quod addu­plū nr̄m cōcurrit cōgruit. iiij De ratione ſimpli ad duplū: nume­rn̄ ternarium atqꝫ ſenariū. v De quadrageſimoſexto anno edifica tionis dominici corporis. vi De triduo quo īpleto dn̄s r̄ſurrexit. vij De ſignis p̄figurationibus: que ad­uentū domini preceſſerunt. viij De filio dei qui in forma d̓i in forma ſerui vna perſona eſt chriſti. ix De vnitate eccleſie in deo geminā dilectionē cui formā prebet vnitas patris et filij et ſpirituſſancti. x De mediatore ad mortem diabolo: mediatore ad vitā ieſu chriſto. xi De facilitate ludificationū qͥbus ho­mines ab īmūdis ſpiritibꝰ fallunt̉. xij De falſis deceptorijs purificatiōibꝰ xiij Mortē xp̄i fuiſſe neceſſitatis no­ſtre: ſed voluntatis ſue ac ptātis. xiiij De ſacrificio ꝑfecto vero: qd̓ ipſe nobis ſaluator effectus eſt xv De his qui ſibi purgationē de virtute propria pollicentur. xvi Sapiētes mūdi nec reſurrectiōis ve­ritatē cognoſcere: nec futuroꝝ ordi nem ſcire potuiſſe: qͣꝫuis et ip̄i vati­cinia habere videantur. xvij Unde apud impios poſſint quedā ſu­tura preſciri xviij De fide qua credimus tꝑaliter geſta veritate que reddet eterna. xix De miſſione filij dei qua in forma ſer­ui patrefactus eſt minor: in for­ma dei patri permaneret equalis. xx Non eſſe contra equalitatē patris fi­lij: ſi etiam ẜm coeternā patri diuini tatem intelligatur filius miſſus xxj De ſenſibili demonſtratione ſpūſſan­eti de coeterna vnitate trinitatis. Incipit prohemiū in librū quartū Cientiā terreſtriū celeſtiūqꝫ rerū magni eſtimari ſolet genꝰ hūanū: in quo ꝓfecto meliores ſunt huic ſcīe p̄ponūt noſſe ſemetip̄os: laudabiliorqꝫ ē animꝰ cui nota ē vl̓ infirmitas ſua: qͣꝫ ea reſpecta: vias ſiderū ſcrutat̉ etiā cogniturꝰ: aūt cognitas tenet ignorās ip̄e ingre­diatur ad ſalutē: ac infirmitatē ſuā. Qui ve­ro azeuigilauit in deū ſpūſſancti calore exci­tatꝰ atqꝫ in eiꝰ amore corā ſe viluit: ad eūqꝫ intrare volēs nec valēs: eoqꝫ ſibi lucēte attē dit in ſe: inuenitqꝫ ſe: ſuāqꝫ egretudinē illius mūdicie ꝯtēperari non poſſe cognouit: flere