Seite
Liber nō ita dicunt̉ tres eſſentie vt tres ſubſtantie ſeu ꝑſone: ſed hec vt dixi omitto. Illud dico ſi eēntia genus eſt: vna eēntia iam nō habet ſpecies: ſicut quia genus eſt animal: vnum animaliam nō habet ſpecies. Nō ſunt gͦ tres ſpecies vnius eēntie: pater ⁊ filius ⁊ ſpūſſan ctus. Si aūt ſpēs eſt eſſentia: ſicut ſpecies ē homo: tres vero ille quas appellamꝰ ſub̓as ſi ue ꝑſonas: ſic eandem ſpeciem cōiter habēt: quēadmodū abraā ⁊ iſaac ⁊ iacob: ſpeciem q̄ hō dicit̉ cōiter habent: nō ſicut hō ſubdiuidi tur in abraam iſaac ⁊ iacob: ita vnus homo ⁊ in aliquos ſingulos homīes ſubdiuidi pōt om̄ino em̄ nō pōt: quia vnus hō iam ſingulꝰ hō eſt. Cur gͦ vna eſſentia in tres ſubſtantias vel ꝑſonas ſubdiuidit̉: Nam ſi eſſentia ſpe­cies eſt ſicut hō: ſic eſt vna eſſentia ſicut vnꝰ hō: an ſicut dicimus aliquos tres hoīes eiuſ dēqꝫ ſexus: eiuſdem temꝑatiōis corꝑis: eiuſ dem animi vnā eſſe naturā: tres em̄ ſunt ho­mines: ſed vna natura. Sic etiā ibi dicimus tres ſub̓as vnā eēntiā: aut tres ꝑſonas vnaꝫ ſubſtantiā vel eſſentiā. hoc vero vtcūqꝫ ſil̓e eſt: quia ⁊ veteres qͥ latine locuti ſunt. an̄qͣꝫ haberēt iſta noīa: que nōdiu eſt vt in vſuꝫ ve nerunt: id eſt eſſentiā vel ſubſtantiā pro his naturā dicebāt. Nō itaqꝫ ẜm genus ⁊ ſpecies iſta dicimus: ſed quaſi ẜm cōem eandēqꝫ ma teriā. Sicut ex eodē auro ſi fierēt tres ſtatue diceremus tres ſtatuas vnū aurū: nec tn̄ di ceremus genus aurū: ſpēs aūt ſtatuas: nec aurū ſpeciē: ſtatuas vero indiuidua. Nulla qͥppe ſpecies indiuidua ſua tranſgreditur: vt aliquid extra cōprehendat. Cū em̄ diffinie­ro quid ſit hō: qd̓ eſt nomen ſpeciale: ſunguli quiqꝫ homines qui ſunt indiuidua eadē dif­finitione cōtinent̉: nec aliqͥd ad eam ꝑtinet quod hō nō ſit. Cū vero auro diffiniero: non ſole ſtatue ſi aures fuerint: ſed ⁊ anuli: ⁊ ſi qͥd aliud de auro fuerit ad aurū ꝑtinebit: ⁊ ſi ni­hil inde fiat: aurū dicit̉: quia etiā ſi nō ſint au ree: nō ideo nō erūt ſtatue. Item nulla ſpe­cies excedit diffinitionē generis ſui. Cuꝫ em̄ diffiniero anima: qm̄ generis huiꝰ ſpecies ē equus: oīs equus aīal eſt: nō aūt ſtatua oīs aurū eſt. Ideo qͣꝫuis in tribus ſtatuis aureis recte dicamꝰ tres ſtatuas vnū aurū: non tn̄ ita dicimus vt genus aurū: ſpēs ꝟo ſtatuas ī telligamus. Nec ſic ergo trinitateꝫ dicimus tres ꝑſonas vel ſubſtantias: vnā eſſentiam ⁊ vnū deū: tanqͣꝫ ex vna materia tria quedā ſubſiſtant: etiā ſi quicqͥd illud eſt: in his tribꝰ explicatū ſit. Nō em̄ aliqͥd aliud eiꝰ eēntie ē: p̄ter iſtā trinitatē: tn̄ tres ꝑſonas eiuſdē eē­tie vel tres ꝑſonas vnā eſſentiam dicimus: tres aūt ꝑſonas ex eadem eſſentia nō dicimꝰ quaſi aliud ibi ſit qd̓ eſſentia eſt: aliud qd̓ per ſona: ſicut tres ſtatuas ex eodem auro poſſu mus dicere. Aliud em̄ illic eſt eſſe aurū: alid̓ eſſe ſtatuas. Et cū dicunt̉ tres hoīes vna na tura: vel tres hoīes eiuſdem nature: pn̄t eti am dici tres hoīes ex eadem natura: quia ex eadem natura: ⁊ alij tres hoīes pn̄t exiſtere In illa ꝟo eēntia trinitatis: nullo mō alia qͣli bet ꝑſona ex eadem eēntia pōt exiſtere. De inde in his rebus nō tm̄ eſt vnꝰ hō: qͣꝫtū tres hoīes ſimul. Et plus ſunt aliqͥd homīes duo qͣꝫ vnus hō. Et in ſtatuis equalibus plus au­ri eſt tres ſimul: qͣꝫ ſingule ſtatue: ⁊ minꝰ auri eſt vna qͣꝫ due. At in deo nō ē ita. Nō em̄ ma­ior eſſentia eſt pater ⁊ filius ⁊ ſpūſſanctus ſi­mul qͣꝫ ſolus pater aūt filius. Sed tres ſimul ille ſubſtantie ſiue perſone ſi ita dicēde ſunt equales ſunt ſingulis: qd̓ animalis hō nō ꝑci j. Coꝝ. 2 pit. Nō em̄ pōt cogitare niſi moles ⁊ ſpacia: vel minura vel grandia volitantibꝰ in anīo eius phantaſmatibus: tanqͣꝫ imaginibus cor porū. Exqua īmūdicia donec purgetur: cre dat in patrē ⁊ filiū ⁊ ſpm̄ſanctum: vnū deum ſolum. magnū. om̄ipotentē. bonū. iuſtū. mi­ſericordem. omniū viſibilium ⁊ inuiſibilium cōditorem: ⁊ quicqͥd de illo ꝓ humana facul tate digne vereqꝫ dici poteſt. Neqꝫ cū audie rit patrem ſolū deū: ſeparet inde filiū aūt ſpi ritumſanctum. Cum eo quippe ſolus deus cum quo ⁊ vnus deus eſt: quia ⁊ filiū cū au­dimus ſolū deum ſine vlla ſeꝑatione patris aūt ſpūſſancti oportet acciꝑe: atqꝫ ita dicat vnam eēntiā: vt non exiſtimet aliud alio vel maius vel melius: vel ex aliqua parte diuer­ſum. Nō tn̄ vt pater ip̄e ſit ⁊ filius: ⁊ ſpūſſan­ctus: ⁊ quicquid aliud ad alterutrum ſingu­la dicunt̉: ſicut verbū qd̓ nō dicit̉ niſi filiꝰ aūt donū qd̓ nō dicit̉ niſi ſpūſſcūs: ꝓpter qd̓ etiā pluralem numerū admittunt: ſicut in euan gelio ſcriptū eſt. Ego ⁊ pater vnum ſumus. Et vnū dixit ⁊ ſumus. Unū ẜm eſſentiaꝫ qd̓ Ioh̓. 10 idē deus. ſumus ẜm relatiuū: qd̓ ille pat̓: h̓ fi­lius. Aliqn̄ ⁊ tacet̉ vnitas eſſentie: ⁊ ſola plu raliter relatiua cōmemorant̉. Ueniemꝰ ad Ibid̓. 14 eū ego ⁊ pater: ⁊ habitabimus apud eū. Ue niemus ⁊ habitabimus pluralis numerus ē quia p̄dictum eſt: Ego ⁊ pater. id eſt pater ⁊ filius: que relatiue ad inuicē dicunt̉. Aliquā do latenter oīno. ſicut in geneſi: Faciamus Gene. hoīem ad imaginem ⁊ ſimilitudinem noſtrā Et faciamus: ⁊ noſtrā: pluraliter dictū eſt: et niſi ex relatiuis accipi nō poteſt. Non em̄ vt