Seite
Liber De indifferenti magnitudine trinitatis in q̄ nō eſt plus ip̄a trinitas ſiml̓qͣꝫ ſingula queqꝫ perſona. Capitulum. I. Icimus em̄ nō eſſe in hac trinita­te maius aliquid duas aūt tres ꝑ ſonas qͣꝫ vnā earum: qd̓ non capit conſuetudo carnalis: nō ob aliud niſi qꝛ vera que creata ſunt ſentit vt poteſt: ve ritatem aūt ip̄am qua creata ſunt non poteſt intueri. Nā ſi poſſet: nullo mō eſſet lux iſta cor porea manifeſtior qͣꝫ hoc quod diximꝰ. In ſub ſtantia quippe veritatis: qm̄ ſola vera eſt: non eſt maior aliqua: niſi que verius eſt. Quicqͥd aūt intelligibile atqꝫ incōmutabile ē: non alid̓ alio verius eſt: qꝛ eque incōmutabiliter eter­num ē. Nec qd̓ ibi magnū dicitur: aliunde ma gnum eſt: qͣꝫ eo qd̓ vere eſt. Quapropter vbi magnitudo ip̄a veritas eſt: quicquid plus ha­bet magnitudinis: neceſſe eſt vt plus habeat veritatis. Quicquid ergo plus veritatis non habet: non habet plꝰ etiā magnitudinis. Por ro quicquid plus habet veritatis: ꝓfecto ve­rius eſt: ſicut maius eſt quod plus habet ma­gnitudinis: hoc ergo ibi eſt maius qd̓ verius. Non aūt verius ē pater ⁊ filius ſimul: qͣꝫ ſingu lus pater. aut ſingulus filius. Non igit̉ maius aliqͥd vtrūqꝫ ſimul: qͣꝫ ſingulum eoruꝫ. Et qm̄ eque vere eſt etiā ſpūſſanctus. nec pater ⁊ fi­lius ſimul. maius aliquid eſt qͣꝫ ip̄e: qꝛ nec ve­rius eſt. Pater quoqꝫ ⁊ ſpūſſanctus ſiml̓: qm̄ veritate non ſuperant filium Non em̄ verius ſunt. nec magnitudine ſuperant. Atqꝫ ita filiꝰ ⁊ ſpūſſanctus ſimul: tam magnū aliquid ſunt qͣꝫ pater ſolus: qꝛ tam vere ſunt. Sic ⁊ ip̄a tri­nitas tam magnū eſt: qͣꝫ vnaqueqꝫ ibi ꝑſona. Non em̄ ibi maior eſt: que verior non eſt: vbi eſt ip̄a veritas magnitudo. Quia in eſſentia veritatis: hoc eſt veꝝ eſſe qd̓ eſt eſſe: ⁊ hoc eſt eſſe qd̓ eſt magnū eſſe: hoc ergo magnum eē. qd̓ veꝝ eſſe. Qd̓ igitur ibi eque verū eſt: etiaꝫ eque magnum ſit: neceſſe eſt. Ꝙ de eſſentia veritatis que ē trinitas de­nihil corporeum neqꝫ mutabile debeat cogi­tari. Capitulū. II. N corporibus aūt fieri pōt: vt eque verum ſit hoc aurū atqꝫ illud: ſꝫ maiꝰ hoc ſit qͣꝫ illud: qꝛ non eadem ibi eſt magnitudo que veritas. Aliudqꝫ illi eſt aurū eſſe: aliud magnum eē. Sic ⁊ in animi natura ẜm ꝙ d̓r magnus animus. nō ẜm hoc dicit̉ ve­rus animus. Animū em̄ verum habet etiam qͥ non ē magnanimus: qn̄quidem corporis et animi eēntia. non eſt ip̄iꝰ veritatis eſſentia: ſi cut ē trinitas deꝰ vnꝰ: ſolꝰ: magnꝰ: verꝰ: verax veritas. Quē ſi cogitare conamur quantum ſinit ⁊ donat: nullꝰ cogitetur per locoꝝ ſpacia ꝯtactus aūt cōplexus: quaſi trium corporum nulla cōpago iuncture: ſicut tricorꝑem gerio nē fabule ferunt. ſꝫ quicqͥd aīo tale occurrerit: vt maius ſit in tribus qͣꝫ in ſingulis minuſqꝫ in vno qͣꝫ in duobꝰ: ſine vlla dubitatōne reſpuat̉ Ita em̄ reſpuit̉ eſſe corporeū. In ſpiritalibus aūt. oē mutabile qd̓ occurrerit non putet̉ deꝰ. Nō em̄ parue noticie ꝑs eſt. cū de ꝓfundo iſto in illam ſūmitatē reſpiramus: ſi an̄qͣꝫ ſcire poſ­ſumus qͥd ſit deus. poſſumus iā ſcire qͥd non ſit. Nō eſt em̄ certe nec terra: nec celū: nec qͣſi terra ⁊ celū: nec tale aliqͥd quale videmus in celo: nec qͥcquid tale nō videmus. ⁊ eſt fortaſ ſis in celo. Nec ſi augeas imaginatione cogi­tationis lucē ſolis quantū potes: ſiue quo ſit maior: ſiue quo ſit clarior milies tm̄: aut innu­merabiliter: neqꝫ hͦ ē deꝰ: Nec ſicut cogitant̉ angeli mūdi ſpūs celeſtia corꝑa inſpirātes: at qꝫ ad arbitriū qͦ ſeruiūt deo nutantes atqꝫ ver­ſantes: nec ſi oēs cū ſint milia miliū in vnū co­lati. vnus fiant. nec tale aliqͥd deus eſt. Nec ſi eoſdē ſpūs ſine corporibꝰ cogites: qd̓ quidem carnali cogitationi difficillimū eſt. Ecce vide ſi potes. O aīa p̄grauata corꝑe qd̓ corrūpitur ⁊ onuſta terrenis cogitationibꝰ multis ⁊ va­rijs: ecce vides ſi potes: deꝰ veritas eſt. hoc eī j. Ioh̓. j. ſcriptum eſt. Qm̄ deus lux eſt: nō quomō iſti oculi vidēt: ſꝫ quō videt cor: cū audit veritas ē Noli q̄rere quid ſit veritas: ſtatim em̄ ſe oppo nunt caligines imaginū corporaliū: ⁊ nubila phantaſmatū: ⁊ ꝑturbabūt ſerenitatē: q̄ pͥmo ictu diluxit tibi: cū dicerē veritas Ecce in ipſo pͥmo ictu: quo velut coruſcatōne ꝑſtringeris. cū d̓r veritas. Mane ſi potes. ſꝫ nō poteſt. Re laberis in iſta ſolita atqꝫ terrena. Quo tandē pōdere q̄ſo relaberis niſi ſordiū ꝯtractaꝝ cu­piditatis viſco ⁊ ꝑegrinatōis erroribus. De vero ſūmo ⁊ vno bono. Capl̓m. III. Cce iterū vide ſi potes. Non amas certe niſi bonū: qꝛ bona eſt terra al­titudine montiū ⁊ tēperamento col­liū: ⁊ planitie cāpoꝝ: ⁊ bonū p̄diū: amenum ⁊ fertile: ⁊ bona domus paribꝰ mēbris diſpoſita ⁊ ampla ⁊ lucida: ⁊ bona aīalia aīata corꝑa: ⁊ bonus aer modeſtus ⁊ ſalubris: ⁊ bonꝰ cibus ſuauis atqꝫ aptus valitudini ⁊ bona valitudo ſine doloribꝰ ⁊ laſſitudine: ⁊ bona facies hoīs dimēſa parilit̓ ⁊ affecta hilarit̓. ⁊ luculenter co lorata: Et bonꝰ animꝰ amici ꝯſenſiōis dulce­dine ⁊ amoris fide. Et bonꝰ vir iuſtus: ⁊ bone diuitie: qꝛ facile expediunt. Et bonuꝫ celū cū ſole ⁊ luna ⁊ ſtellis ſuis. Et boni angeli ſancta