![]()
¶ PROLOGVS. p̄ciſe agens de agibilibꝰ p̄ciſe que ſub ſunt noſtre ꝓhereſi fineꝫ operationem ⁊ bonū habēs veritatē cōfeſſe ſe hn̄tē appetitui rcō ⁊ ſic eſt practica ſeu acti ua vel eſt ꝑfectio mētis factiue cui prī cipatur actiua vt in. 6º. ethicoꝝ. dicitur agens de factibilibꝰ p̄ciſe que ſubſunt intellectui ⁊ virtuti motiue mēbrorum exterioꝝ corporis habēs finē oꝑatiōeꝫ ⁊ bonū veritatē cōfeſſe ſe hn̄tem neceſ ſitati ſuſtētatiōis humane ad quā tota liter ordinatur ⁊ ſic eſt mechanica ſeu factiua vel eſt ꝑfectio intellectꝰ vt intelectꝰ eſt nō vt ſpeculatiuꝰ nec vt practi cus nec vt factiuꝰ agens de intelligibilibꝰ ī cōi nō p̄ciſe de ſpeculabilibꝰ nec p̄ciſe de agibilibꝰ nec p̄ciſe de factibili bus hn̄s finē operatiōem ⁊ bonū veri tatē cōiſſime ſūptā ad veritateꝫ appetitui rcō cōformē ⁊ ad non cōformem ad veritatē hūane neceſſitati cōformē ⁊ nō cōformeꝫ ⁊ ſic eſt logica. hec oīa ſūmūtur de dictis philoſophoꝝ ⁊ ſcōꝝ ⁊ pleniꝰ exponūt̉ in. 6º. ethicoꝝ. Ad primū gͦ dd̓. ꝙ logica nec eſt practica nec ſpeculatiua nec ꝓbatio de diuiſiōe eius videlicꝫ. nō enī quicūqꝫ vſus facit ſcīam practicā ſed tm̄ ille qui eſt bonꝰ vel malus in ordine ad rcītudinē appetitus. ¶ Ad ẜm dd̓. ꝙ rethorica non eſt practica nec ſpeculatiua nec ꝑ hoc ꝙ aliqua dicit de moribus ⁊ paſſiōibꝰ hoīm eſt dicēda practica. illa enī que dicit oīo dicit per accn̄s. cuius rō eſt qꝛ ip̄a ſolū intendit ꝑſuadere ⁊ dare euidentiā ꝓbabilē ꝑti ſue ⁊ qꝛ hoībus ali ter ⁊ aliter diſpoſitis. aliter ⁊ aliter ꝑ ſuaderi pōt. qꝛ aliter ⁊ aliter diſpoſiti ⁊ aliter ⁊ aliter iudicāt. hinc eſt ꝙ ex occaſiōe iſta. rethores aliqua dicūt de moribꝰ ⁊ paſſiōibus hoīm vt ſciāt iudi ces ſuos ⁊ auditores adulatorie commēdare ⁊ aduerſariū vituperare ⁊ iuſtificare cām ſuam ⁊ excuſare ſeip̄os. huiuſmōi aūt ſcīa nō ē ex hoc practica ꝙ ſic demonſtrari pōt. oīs rō practica reā cōformis eſt appetitui rcō vt habe tur. 6º. ethicoꝝ. Sed rō rethorica recta ẜm rethoricā pōt eſſe difformis appe titui rcō. Iſte quidē rethor ꝓ cā nō iu ſta rōcinabitur corā iudice vtendo regulis ⁊ p̄ceptis artis ſue in nullo decli nādo ab eis. ita ꝙ erit eius rō rciſſima ẜm rethoricā erit tamē difformis appetitui rcō ⁊ iuſto. quae̓ illa rō nūquā fuit practica ¶ Ad terciū ſil̓r dd̓. ꝙ nul la pars grāmatice pōt diuidi in practi cā ꝓprie. ¶ Ad quartū dd̓. ꝙ ſcīa iuris eſt moralis non tamē tradita in libris moralibus philoſophoꝝ niſi quātū ad eius principia cuiꝰ rō eſt qꝛ nō pōt tradi per modū ſcīe qꝛ ẜm veritatē ꝙ con tinetur in lege p̄cipiēte vel ꝓhibēte nō eſt ſcīa. hec enī ſcīa probant ꝙ ẜm vir tutes ⁊ non ẜm vitia eſt viuenduꝫ. lex āt ẜm oēm virtuteꝫ viuere p̄cipit ⁊ ẜm omne vitiū ꝓhibet. vt habet̉. 5º. ethico rum. vnde leges magis ꝑtinēt ad prudentiā qͣꝫ ad ſcīam. prudentia nāqꝫ p̄ceptiua eſt ſicut lex ſcīa vero nō. ¶ Ad quintū dd̓. ꝙ medicina que vocat̉ pra ctica eſt mechanica cōnumerata inter mechanicas vt recitat hugo de ſancto victore in didaſcalicon dicēs apud an tiquos fuiſſe. 7. genera mechanicarum artiū ſcilicꝫ lanificiū armaturam naui gatiuā ⁊ agriculturā venatiōem medi cinā ⁊ theatricā que fuit ars de ludis ⁊ modo ludēdi ꝙ principaliter fiebat in theatris. vocat̉ ergo medicina practica methaphiſice ſic Ariſt. vocat me chanicam prudentiā ꝓhemio methaphiſice. d. ꝙ inuentis oībus neceſſarijs hec prudentia inquiri cepit ait de methaphiſica. ¶ Ad ſextū dd̓. ꝙ artes oēs manufactiue ſunt mechanice non pra ctice aliqui v̓o manū artifices methaphorice dicūt̉ practici ſicut ⁊ aliqui di cunt̉ ſapientes ibidē nō ꝙ eoꝝ ars ſit ſapīa ſed qꝛ maiorē habet ſil̓itudineꝫ ſapiētie ſic nec iſtoꝝ ars erit practica. Queſtio quarta. E 4º. viſum eſt aliꝗbus ꝙ mo ralis ſcīa ſufficiēter ſit diuiſa in ethicaꝫ yconicam ⁊ politi cā. Primo quidē auctoritatibꝰ anti 