Transkription / Primo [75

Q..IIII. auguſt. pͥmo retractatōnū vbi ſupra cō tra pͥmū articulum. ¶ Aliter dicitur ꝙ non eſt probatū qui volūtas poſſit bonū nolle in qͦ nulla īuenitur rō mali vel defectus boni: ſicut non eſt ꝓbatū quin poſſit velle illud in qͦ nō inuenit̉ aliqͣ rō boni: ⁊ hoc vel prius ī re vel in app̄hēſione ꝙͣ illud terminet actum volendi: de hͦ forte alias erit ſermo. Ad aucto ritatē auguſt. dico ꝙ nō intelligit de vo litione actuali. vult enim ꝙ minꝰ ille de quo loqͥtur ibi veꝝ dixiſſet qͥd oēs con currētes volue̓ ſi dixiſſet omībus: beati omnes vultis eſſe. nō oēs aūt cōcurren tes ad illud ſpectaculū habuerūt tūc a ctualit̓ velle btītudinis: qꝛ non actualē cognitōem de hoc. loqͥtur gͦ de volitōe habituali ⁊ aptitudinali qͣ videlicet ip̄a volūtas ꝓna ē vt ſtatim inclinetur ad actū volendi beatitudinem ſi actualiter offeratur ſibi ab intellectu. Similiter auctoritas nō eſt ad propoſitū: qꝛ ſi cer tū eſt oēs velle btītudinē hͦ nō eſt actu amicicie volēdo.ſ. bono btīfico illud.ſ. btīficari ſiue btm̄ eſſe: ſed actu concupiſ cētie volendo illud bonū ſibi vt ſufficiens ſibi bonuꝫ: quia non eſt certum vo lūtates inordinatas habere dilectioneꝫ ordinatam pͥmi obiecti in ſe: ſꝫ oēs volūtates ſiue ordinate ſiue inordinate ha bent volūtateꝫ concupiſcētie volēdo ſi bi bonū. actus aūt ꝯcupiſcētie non pōt eē actus fruitōis: qꝛ omnis cōcupiſcens ꝯcupiſcit alij quem amat amore amici cie: ⁊ ita actus ꝯcupiſcētie non eſt actus fruitōis ſed ſolus actus amicicie. Si gͦ loquatur augꝰ de actu volēdi btītudinē non tn̄ de actu amicicie ſed concupiſcē tie: ⁊ ita nō de fruitione: ⁊ ita non ē ad ꝓpoſitum. Ad argumentum pro 4º. articulo eoꝝ cum dr̄ de agere ⁊ de eē di co ꝙ ille actus non eēt ſupernatural̓: ſꝫ naturalis: qꝛ actum aliquē pōt volūtaſ elicere naͣliter circa obiectū qualitercūqꝫ ab intellectu oſtenſuꝫ: ⁊ quia ille actꝰ non excedit facultatem potentie: iō nec obiectum vt terminat actum illius potentie. Cum dicitur 2º ꝙ voluntas eēt btā ſine charitate. dico ꝙ non ſeqͥtur qꝛ ẜm auguſt. de tri. li. 13º. caº. 5º. vel. 15º. beatus igitur non eſt niſi qui ⁊ habet omnia que vult ⁊ nihil male vult: ita ī telligenda eſt hec diffinitio ꝙ beatus ē qͥ habet quicquid ordinate poteſt velle nō tm̄ qͥcquid nūc actu vult. tūc enī ali quis viator poſſet eē beatus ꝓ tunc qn̄ de vno tm̄ ordine habito cogitat. poteſt autem voluntas ordinate velle habere charitatem: qꝛ pōt velle non tm̄ habere ſb̓ſtantiā actus fruendi: ſed poteſt velle habere fruitōem deo acceptā: gͦ ſi nō hꝫ illud nō hꝫ qͥcqͥd ordinate poteſt velle. Qualiter etiā charitas reqͥratur n̄ tm̄ ꝓpt̓ gratificatōem actus ſed ꝓpt̓ aliquē gradū ꝑfectōis intrinſecū actiui: de hoc inferiꝰ di. 17. Ad prīcipalia argu menta rn̄detur. Ad pͥmū dico ꝙ aliqͥd eſt ꝯueniēs alicui aptitudinaliter vel actualiter. ꝯueniens aptitudinalit̓ eſt qd̓ ꝯuenit alicui ex ſe ⁊ quātū ē ex naͣ rei ⁊ tale ꝯuenit actualiter oī ei in cuius poteſtate non eſt ꝙ ei aliquid actualit̓ ꝯue niat vel diſcōueniat. ⁊ iō qͥcqͥd cōuenit aptitudinaliter appetitui naͣli vel appe titui ſenſitiuo. ꝯuenit etiam ei actualit̓ ſi non ſit defectus ex ꝑte alteriꝰ extra: ſꝫ in ptāte volūtatis ē vt aliqͥd ei actualit̓ ꝯueniat vel nō ꝯueniat. nihil enī actua liter ꝯuenit ſibi niſi quod actu placet ꝓ pter hoc nego minorē cum dr̄: finis neceſſario ꝯuenit voluntati: hoc nō eſt ve rum de ꝯuenientia actuali ſꝫ aptitudīa li. ¶ Aliter dico ⁊ ſi aptitudinalis ſola ſufficiat ad delectatōem: nō tn̄ ad fruiti onē: īmo ī fruitōe oꝫ ꝙ ſit ꝯueniēs actualit̓ ſiue aptitudinalit ꝯueniat ſiue non Si pͥmū ſuppoſitū ī hac rn̄ſione ē verū negāda ē ꝯn̄tia d̓lectatio: gͦ fruitō. Ad 2ᵐ dico ꝙ aliꝰ modꝰ agendi ī age̓ ꝓprie ⁊ metaphy. deſtruit ſimilitudinē quātuꝫ