Di..I. ad neceſſitatem. Uel aliter: ſicut aliqd̓ agens ꝓpͥe neceſſario mouet aliqd̓ ꝯtin gent̓: ſic aliquod agens metaphyſice ne ceſſario aliquod ꝯtīgent̓. ille enī finis qͥ monet nccͣio efficiēs puta agēs naͣle mo uet neceſſario metaphyſice: quia nccͣio amat̉ vel appetit̉ naͣlit̓: qͥ aūt monet effi ciēs ꝯtingēter: monet ꝯtīgent̓ metaphyſice. h̓ aūt efficiēs ꝯtingent̓ efficit ⁊ finis ꝯtīgent̓ metaphyſice mouet. Ad 3ᵐ di co ꝙ illud īmobile nō oꝫ eē aliquē actū elicitum. non enim plures calefactōnes varie ⁊ mobiles preſupponunt aliquaꝫ vnā calefactionem īmobilē: ſꝫ p̄ſupponunt actū pͥmum puta caliditateꝫ q̄ ſit pͥncipiū eliciēdi oēs iſtos actꝰ varios ita h̓ volitōnes nō p̄ſupponūt aliquā voli tōeꝫ vnā īmobilē: qꝛ tūc volūtas volēs aliqͥd ad finē eēt ſꝑ duobꝰ actibꝰ aūt ſal tē ſb̓ vno actu referēte hoc ad illud ſed p̄ſupponūt actū primū puta volūtateꝫ q̄ eſt pͥncipiū ſufficiēs vel rō eliciēdi oēſ illas varias volitōes. Ltimo circa diſtīctōeꝫ iſtā pͥmā q̄ritur d̓ fruitōe cui.ſ. vt ſb̓o ꝯuēiat fruitio. Et pͥº vtꝝ deo ꝯuēiat frui: vr̄ ꝙ nō: qꝛ fruitio ē reſpectu finis: ſed deꝰ no hꝫ finē: gͦ nō ꝯpetit ſibi frui. Cōtra deꝰ amat ſe ⁊ nō amate ꝓpt̓ aliud qꝛ tunc vteret̉ ſe: gͦ frui ſe ꝯn̄ plana qꝛ ſi amat ſe aut vtēdo aūt fruēdo. Uero ſecūdo. vtꝝ viator fruat̉: ꝙ nō vr̄ qͥa viator tm̄ habet actum deſiderij reſpectu boni abſentiſ: ſed actus deſiderij nō eſt actus fruitionis: cuius ꝓbatio ē: qͥa deſiderium eſt actus concupiſcētie. frui tio autem eſt actus amicicie: ergo ⁊cͣ. ¶ Contra. auguſtinus ⁊ habetur in lit tera: frui eſt amore inherere alicui rei propter ſe: ſed ſic viator inheret deo ergo ⁊cͣ. Ueritur tertō vtꝝ peccator fruat̉: ⁊ vr̄ ꝙ nō qꝛ nō innititur alicui bono immobili: ſꝫ mobili: gͦ nō quieſcit ⁊ ꝑ ꝯn̄s nō fruit̉ an̄s oſtenditur: quia innititur creature que eſt mobilis quia oīs creatura varietati ſubiecta eſt. ¶ Item qͥ vult alium vti actu ſuo nō fruitur eo: ſed peccator vult deum vti actu ſuo: ergo non fruitur eo. maior oſtenditur: quia qui vult alium vti actu ſuo: iam non appreciat̉ illum vt ſummum bonum: ergo non fruitur illo. minor oſtenditur: quia pec cator vult eſſe actum ſuum: igitur vult ipſum eſſe a deo cum nihil poſſet eſſe niſi a deo: ⁊ ſi hoc igitur vult deum vti illo: quia deus vtitur omni eo quod ē ab eo. Contra. auguſtinus. 8. queſti onum. q. 30. omnis itaqꝫ humana peruerſio eſt quod vicium vocatur fruendis vti velle atqꝫ vtendis frui. ergo poſ ſibile eſt peccatorem frui vtendis. Ueritur quar to vtꝝ bruta fruantur. Et vr̄ ꝙ ſic ꝑ augꝭ. vbi pͥus. 8. queſtionuꝫ. q. zo. frui qͣlibet corporali voluptate non abſurde eſtimant̉ ⁊ beſtie. Cōtra: frui ē alicui rei amore inhere ꝓpt̓ ſe ſꝫ bruta nō habēt amorē qꝛ nō voluntatem nec inherēt alicui rei ꝓpter ſe ſed ꝓpt̓ bonū eorum: gͦ ⁊c̄. Uinto q̄ritur vtrum oīa fruantur. Ꝙ ſic qꝛ omnia bona appetūt amore naͣli. pͥmo ethicoꝝ: ⁊ aliqd̓ bonū nō ꝓpter aliud ¶ Cōtra fruūtur cognitis: ſed non omnia cognoſcūt gͦ. Ad ſolutionem iſta rū queſtionū p̄mitto qd̓dā exēplū qūo videlicet corꝑa diuerſimode quietant̉: vltimꝰ terminꝰ quietis grauiū corporū eſt centꝝ. huic aūt centro tanꝙͣ termīo
