Di..II. infinito facet aliquid maius infinito. ¶ Preterea qd̓ ita ē h̓ ꝙ nō alibi eſt fini tu reſpectu vbi ⁊ qd̓ ita ē nūc ꝙ n̄ alias eſt finitū reſpectu qn̄. ⁊ ita de alijs: ⁊ qd̓ ita agit hͦ qd̓ nō aliud ē finitū ẜm actō nem: gͦ qd̓ eſt hͦ aliqͥd ꝙ nō aliud ē fini tū ẜm entitatē. deꝰ ē ſūme hͦ: qꝛ ex ſe eſt q̄dā ſingularitas: gͦ nō eſt infinitꝰ. Item 8º. phyſi. virtus infinita ſi eēt moue̓t in nō tꝑe: nulla v̓tus pōt moue̓ ī nō tꝑe: gͦ ⁊cͣ. Contra ibidem ph̓s. 8º. ph̓oꝝ ꝓbat pͥmū mouens eē potētie infinite: qꝛ monet motu infinito: ſꝫ hec ꝯcl̓o nō p̄t intelligi tm̄ de infinitate durationis: qꝛ ꝓpt̓ infinitatē potentie ꝓbat ꝙ nō poſſit eſſe ī magnitudine. nō repugnat aūt magnitudini ẜm eum ꝙ in ea ſit poten tia īfinita ẜm duratōeꝫ ſic̄ ponit ī celo. Ecundo quero an aliqd̓ infinitū ſiue an deū eſſe ſit per ſe notum. ꝙ ſic probo. damaſ. li. pͥmo. c. pͥmo. eiꝰ qd̓ ē deū eē cognitio oī bus ē naͣlit̓ inſerta: ſꝫ illud ē ꝑ ſe notum cuiꝰ noticia oībꝰ inſerta ē: ſicut pꝫ ex. 2º. metaphy. ꝙ pͥma principia que ſūt qͣſi ianua ſūt ꝑ ſe nota gͦ ⁊cͣ. Pret̓ea illd̓ qͦ nihil maiꝰ cogitari pōt eē eſt ꝑ ſe notū. deꝰ aūt ē hmōi ẜm anſel. ꝓ ſol̓. 2º. illud aūt nō ē aliqd̓ finitū gͦ īfinitū. pͥma ꝓba tur: qꝛ oppoſitū predicati repugnat ſb̓iecto. ſi enī non ē nō eſt quo maiꝰ cogita ri nō p̄t: qꝛ ſi eēt in re maiꝰ eēt ꝙͣ ſi non eēt ī re ſed tm̄ in ītellectu. Itē veritatē eē eſt ꝑ ſe notū: deꝰ aūt ē v̓itas: gͦ deuꝫ eē eſt ꝑ ſe notū. ꝓbatio maioris: qꝛ ſequit̉ ex ſuo oppoſito. ſi enī nulla v̓itas ē gͦ ve rū eſt nullā v̓itatē eē: gͦ veritas ē. Item ꝓpōnes hn̄tes neceſſitatē ẜm qͥd ex terminis hn̄tibus entitateꝫ ẜm qͥd ſūt ꝑ ſe note: ſic̄ pͥma principia q̄ ſūt ꝑ ſe nō ex terminis habētibꝰ eē in ītellectu: gͦ multo magis erit illa ꝑ ſe nota qͥ hꝫ ncc̄ita tē ex termīs ſimpir ncc̄ijs qͣlis ē iſta de ē. Aſſūptū pꝫ: qꝛ neceſſitas primorum pͥncipioꝝ ⁊ noſcibilitas eoꝝ nō eſt ꝓpt̓ exiſtētiā terminoꝝ ī re: ſꝫ tm̄ ꝓpt̓ ꝯnexi onē extremoꝝ vt ſūt ī intellectu ꝯcipiē te. Cōtra: ꝑ ſe notū nō p̄t ab aliqͦ nega ri. ſꝫ dixit īſipiēs ī corde ſuo nō ē deꝰ. Quoniaꝫ ſecunduꝫ ph̓m. 2º. metaphy. abſurdū eſt ſil̓ q̄rere ſcīaꝫ ⁊ modū ſciēdi: iō pͥº rn̄deo ad terti am q̄ſtionē q̄ erit de mō cognoſcēdi iſtā deus eſt: ⁊ quātū ad iſtā pͥº aſſigno rōeꝫ ppoſitōis ꝑ ſe note: ⁊ dico cū dr̄ ꝑ ſe noͣ li ꝑ ſe nō excludit quālibet cām: qꝛ non excludit t̓minos ꝓpoſitōis. nulla enī ꝓ poſitio ꝑ ſe nota ē excluſa a noticia t̓mi noꝝ: qꝛ pnª pͥª cognoſcimꝰ inquātū ter minos cognoſcimꝰ: ſꝫ excludit̉ q̄cūqꝫ cā ⁊ rō q̄ ē extra ꝑ ſe ꝯceptū t̓minoꝝ ꝓpo ſitōis ꝑ ſe note. Dicit̉ igit̉ ꝓpō ꝑ ſe noͣ q̄ ex t̓miniſ ꝓp̓is q̄ ſūt aliqͥd eiꝰ vt ſūt ei hꝫ v̓itatē euidentem ⁊ nō ꝑ aliqͥd aliud qd̓ ſit extra termīos ꝓp̓os hꝫ euidentiā ſed ex ſe tm̄ vt oē totū eſt maiꝰ ſua ꝑte. Ulteriꝰ qui ſūt illi termini ꝓprij ex qͥbꝰ debet eſſe euidēs: dico ꝙ quo ad hͦ aliꝰ terminꝰ ē diffinitio aliꝰ diffinitū: ⁊ hͦ ſi ue accipiātur termini ꝓpōis ꝓ vocibꝰ ſi gnificātibꝰ ſiue ꝓ ꝯceptibus ſignificatiſ qd̓ ꝓbo ex pͥº poſterioꝝ: qꝛ qd̓ ē qͥd alteriꝰ extremi eſt mediū ī demōſtratōe: gͦ altera p̄miſſaꝝ nō differt a ꝯcl̓one niſi ſicut diffinitū a diffinitōne: ⁊ tn̄ p̄miſſa ē pͥncipiū ꝑ ſe notū: ꝯcl̓o aūt nō eſt ꝑ ſe nota ſed demōſtrata: gͦ quātū ad rōem ꝓpōnis ꝑ ſe note aliꝰ t̓minꝰ ē diffinitio a diffinito: qꝛ ſi eēt idem ꝯceptꝰ diffinitio nis ⁊ diffiniti ī demonſtratione potiſſi ma eſſet petitio pͥncipij: itē tūc eēnt ibi duo t̓mini tm̄ qd̓ eſt falſū. Hoc ꝓbat 2º ſic ꝑ ariſt. pͥmo phyſi. ꝙ noīa ſuſtinēt ad diffinitōeꝫ hoc qd̓ totū ad partes.i. ꝙ nomē eſt pͥus notū diffinitōne. nomē aūt confuſe importat qd̓ diffinitō diſtīcte: quia diffinitio diuidit in ſingularia gͦ conceptus qͥdditatis ꝓut īportat̉ per nomen ꝯfuſe ē pͥus notꝰ naͣlit̓ ꝙͣ ꝯceptus eiꝰ vt importatur diſtīcte ꝑ diffinitōem