Seite
Q.II. nega ꝯcipr̄ p̄cit. aut dc̄a d̓ aliqͦ. ſi p̄ciſe ꝯ cipit̉ nega. vt n̄ lapis h̓ eq̄ ꝯueīt nihil ſi cut d̓o qꝛ pura negaª dr̄ de ente ⁊ n̄ ente igit̉ in hoc non intelligit̉ deus magis ꝙͣ nihil uel chymera. Si intelligit̉ non la­pis de aliquo tunc quero ille conceptꝰ ſubſtractus d̓ qͦ ītelligit̉ iſta negatio eſſe v̓a. aut ē ꝯceptꝰ affirmatiuus aūt nega tiuus Si eſt affirmatiuus habet̉ ꝓpoſi tū. Si negatiuus q̄ro ut priꝰ. aut nega tio ꝯcipit̉ p̄ciſe aūt dicta de aliqͦ. Si pͥ­mō hoc eque conuenit nihilo ſic̄ deo. Si ut dicta de aliquo tunc ſicut prius. Et ꝙͣtūcūqꝫ ꝓcederet̉ ī negatōibꝰ ul̓ nō ītelligeret̉ deꝰ magꝭ ꝙͣ nihil. ul̓ ſtabit̉ in aliqͦ ꝯceptū affirmatiuo qͥ ē pͥmꝰ. Nec ē diſtīguēdū d̓ ꝯgnitōe ſi ē ⁊ qꝛ ē. qꝛ in ꝓ poſito q̄ro ꝯceptū ſimplicē d̓ qͦ ꝯgnoſ­cat̉ eē ꝑ actu ītellectꝰ ꝯponētꝭ ⁊ diuidētꝭ nūꝙͣ.n. cognoſco d̓ aliqͦ ſi ē: niſi habeaꝫ aliquē ꝯceptū illiꝰ extremi d̓ qͦ ꝯgnoſco eē ⁊ de i. q̄rit̉ h̓. Nec opꝫ diſtīgue̓ d̓ ſi ē ut ē qō d̓ v̓itate ꝓpōis l̓. ut ē qd̓ d̓ eē dei qꝛ ſi pōt eē qō d̓ v̓itate ꝓpoſitōis ī qua eſſe tanꝙͣ predicatum querit̉ d̓ ſubiecto ad concipiendū veritatem illiꝰ queſtio nis oportet preconcipere terminos illi queſtionis. ⁊ de conceptu ſimplici illiuſ ſubiecti ſi eſt poſſibilis naturaliter nū­eſt queſtio. Nec valet diſtinguere de cō ceptu naturali ⁊ ſupernaturali. quia ē ritur de naturali. Nec valet diſtinguer de naturali loquendo de natura abſo­lute vel de natura ꝓ ſtatu iſto. quia q̄ ritur preciſe d̓ cognitiōe pro ſtatu iſto. Nec vꝫ diſtīgue̓ d̓ ꝯgnitōe dei ī creat̉al ī ſe qꝛ ſi cognitio heatur ꝑ creaturā ita ꝙ cognitio diſcurſiua incipiat a creatu ra. quero in quo termino ſiſtitur iſta ꝯ gnitio. Si in deo in ſe habeo ꝓpoſituꝫ quia illum conceptum dei in ſe quero Si non ſiſtitur in deo in ſe ſed in crea­tura: tunc idem erit terminus ⁊ prin­diſcurſus. ⁊ ita nulla noticia habetur de deo. Eſt igr̄ mēs qōnis iſta. Utrū ali quē ꝯceptū ſimplicē poſſit ītellc̄us via torꝭ naͣlit̓ hr̄e in qͦ ꝯceptū ſimplici conci piatur deus. Ad hoc dicit quidaꝫ doc tor ſic. ꝙ loquendo de cognitione ali­cuius diſtingui poteſt ex parte obiecti per ſe uel per accidens. In particulari vel in vniuerſali realiter per accidens non cognoſcitur. quia quicqͥd de ip̄o ꝯ gnoſcitur eſt ipſe deus. tn̄ cognoſcendo aliquid attributum eius cognoſcimus quaſi ꝑ accn̄s qͥd eſt. vnde de attributꝭ dicit Dama. liº. pͥº. c. 5º. ꝙ non naͣm di­cunt dei. ſed que circa naturaꝫ. In ul̓i: puta in generali attributo cognoſcitur non quidem in vl̓i ẜm predicationem qd̓ dicat̉ de ipſo in quo nllū ē vl̓e. quia qͥdditas illa ē de ſe ſingularis. Sed in vl̓i qd̓ ſibi ānoloyce cōe ē ⁊ creature. tn̄ quaſi vnum a nobis concipit̉ ꝓpter ꝓ ximitatē conceptuū lꝫ ſint diuerſi con­ceptus. In particulari non cognoſcitur ex creaturis. quia creatura eſt peregrīa ſil̓itudo eius quia tantum ei conformi­eſt qͦ ad aliqua attributa q̄ n̄ ſunt illa natura in particulari. igitur cum nihil ducat in cognitionē alterius niſi ſb̓ rōe ſil̓is. ſequitur ꝙ deus nō cognoſcit̉ in ꝑ ticulari ex creaturꝭ. Itē ī vniuerſali tri­plicit̓ ꝯgnoſcit̉. generaliſſime. generali­generaliter. Generaliſſime habet tres gradus. cognoſcendo.n. qͦdcūqꝫ ens ut hoc ens eſt. indiſtinctiſſime concipitur deus quia concipit̉ enſ quaſi pars ꝯcep tus. ⁊ eſt primus gradus. Amato hoc ⁊ concipiendo ens eſt ſecūdus gradus Iam.n. ens ut cōceptum nō vt pars cō ceptus concipit̉ cōe anologuꝫ deo ⁊ cre ature. Qd̓ ſi diſtinguat̉ conceptus entꝭ qui deo conuenit. puta concipiēdo ens indeterminatum negatiue.i. non deter­minabile a conceptu entis qui conuenit creature anoloyce qd̓ eſt ens indetermi natuꝫ pͥuatiue. iam eſt 3ꝰ gradus. pͥmo mō id̓t̓mīatū abſtrahit̉ ut forma ab oī maͣ ut ī ſe ſb̓ſiſtēs ⁊ īꝑticipabil̓. 2ºº in det̓mīatuꝫ eſt vl̓e abſtractū a ꝑticular. bꝰ quod eſt actu participatum in illis.