Q.VII. nis de ſe vt totalis cā. qꝛ vt cognoſcens ⁊ vt cognita. ẜm Aug. 9. de tri. c. vlt. ſꝫ talē intellectiōeꝫ n̄ hēmus ꝓ ſtatu iſto. ſed ex īmalitate eiꝰ nō ſeqͥt̉ ꝙ ipſa ſit to talis cā cuiuſcūqꝫ obī alterius ab ipſa. ¶ Ad 2ᵐ ꝯcedo ꝯcluſionē ꝙ cognitiōes diuerſaꝝ ſpēꝝ ꝓpͥe.ſ. v̓tute ipſaꝝ hīte dr̄nt ſpe. qd̓ ꝓbo. qꝛ ad indiuidua eiuſ dē ſpēi n̄ reqͥrit̉ total̓ cā dr̄ſa ſpē. vl̓ ali quid ī totali cā dr̄ſum ſpē ab eo qd̓ ē in totali cā alteriꝰ indiuidui. nūc āt ad in tellectōeꝫ albi ⁊ nigri necͣio reqͥrunt̉ ali quā dr̄ſa ſpē puta albū ⁊ nigrū l̓ aliqͣ ī cludētia ipſa. gͦ iſta duo magis dr̄nt ꝙͣ indiuidua vniꝰ ſpēi. gͦ dr̄nt ſpē. Cū ar guis vltra ꝙ tūc oēs hītus taliū differ rent ſpē. ꝯcedo de hītibꝰ qͥ hn̄t v̓tute ꝓpria taliū obiectoꝝ. Et cū dicis quō tc̄ eēt vna ſcīa de pl̓ibꝰ ſpēbus ſpāliſſimis ¶ ℟º ꝙ vna ſpes ſpāliª p̄t include̓ mul tas alias ſpēs virtualit̓ ſiue paſſiōes ea rum ſiue ꝑ modū cāe ſiue ꝑ aliū ordinē eēntialē. ⁊ tūc hītꝰ ille qui ē foralit̓ illiꝰ obiecti primi includentꝭ alia eſt v̓tualialioꝝ obiectoꝝ lꝫ nō formalit̓ ⁊ pͥº. eſt igit̉ ille hītꝰ vnꝰ ab vnitate pͥmi obī vir tualit̓ ꝯtinentꝭ oīa que ꝯtinent̉ in illo. n̄ eſt āt ꝓpͥus cuicūqꝫ v̓tualit̓ ꝯtento in pͥ mo obiecto. ſed qui eēnt ꝓprij illiſ eēnt diſtincti ſicut illa ſunt diſtincta. Uero de cōpa ratione iſtaꝝ duaꝝ cāꝝ partia lium que cāt noticiā genitā. Utꝝ pͥn cipalior cā noti genite ſit obm̄ in ſe vl̓ in ſpē pn̄s vel ipſa ꝑs intellectiª aīe. Q obm. ꝓbaº. qꝛ illud ē pͥncipaliꝰ mouenſ qd̓ mouet nō motū ꝙͣ qd̓ mouet motū ſic̄ apꝑet in oībus cāis eēntialit̓ ordina tis. obm̄ aūt monet non motū ſic̄ hr̄ a ph̓o. 3. d̓ aīa. intellectꝰ aūt nō monet ni ſi motꝰ. gͦ ⁊cͣ. Itē agens aſſil̓at ſibi effe ctum ꝙͣ pōt. gͦ illud eſt pͥncipaliꝰ agēs qd̓ magis aſſil̓at l̓ cui magiſ aſſil̓at̉ effe ctus. actus aūt magiſ aſſil̓at̉ obiecto ꝙͣ intellectui. gͦ. Iteꝫ vnitas ſcīe aſſignat̉ penes vnitatē obiecti v̓tualit̓ ꝯtinentiſ eā. nō āt attribuit̉ intellectui tal̓ ꝯtinē v̓tualis reſpectu hītꝰ ꝯtine̓ aūt virtuali ter ꝯuenit cāe actiue. gͦ pͥncipalior cā il lius hītꝰ erit obm̄ ꝙͣ intellectꝰ. ⁊ ſi cā hī tus. igr̄ ⁊ actꝰ. ¶ Ad opᵐ arguit̉ ſic. ꝙͣto aliqͥd eſt actualiꝰ tanto foralius ⁊ tāto actiuius. gͦ aīa q̄ ē forª actualior multꝭ alijs cāis ꝯcurrētibꝰ erit actiuior. ⁊ ita qn̄ ꝯcurrit cū eis in agēdo erit pͥncipali us agēs. ſꝫ ī intellectiōe ꝯcurrit cū obō tanꝙͣ cā ꝑtial̓ igr̄ ī intellectōe erit cā pͥn cipalior ꝙ obiectū. Itē enti ẜm qͥd nō ꝯuenit actꝰ ſimpl̓r. ſed qn̄ hꝫ eē tale ẜm qͥd ꝑ aliud ſimpl̓r ens tc̄ pͥncipaliꝰ ꝯue nit illi enti ſimpl̓r ſi illud aliqͦº ſit actm̄ reſpc̄ eiuſdeꝫ. obm̄ āt a nobis naͣli mō ītellectū hꝫ eē ẜm qͥd tm̄ ī intellectu no ſtro ꝓpt̓ eē ſimpl̓r ipſiꝰ ꝑtis intellectie. qꝛ obm in ea ē ſic̄ ꝯgnitū in ꝯgnoſcēte. gͦ illiꝰ actōis ad qua iſta duo ꝯcurrūt n̄ erit obm̄ hn̄s tale eē pͥncipalis cā ſꝫ ꝑs intellectiꝰ ꝓpt̓ quā obm̄ hꝫ tale eſſe. Reſpondeo ꝙ ꝑs intelle ctiua hꝫ pͥn cipaliorē cālitatē reſpcū cognitio mō nobis naͣl̓r ꝯuenientiū. ꝓbo pͥº. qꝛ qn̄ cāꝝ ordinataꝝ alt̓a eſt indetīata ad ml̓ tos effectꝰ ⁊ qͣſi illimitata: altera aūt qͣi ẜm vltiᵐ virtutꝭ ſue detīata ad certū eſ fectū: illa q̄ ē illimitatior ⁊ vl̓ior vr̄ eſſe pͥncipalior ⁊ ꝑfectior. Exēplū de ſole ⁊ de ꝑticularibꝰ gnantibꝰ intellectus aūt hꝫ v̓tutē qͣi illimitatā ⁊ indetīatā reſpe ctu oīuꝫ intellectionū. obā aūt a nobis naͣl̓r cognita hn̄t v̓tutē detīataꝫ reſpc̄u etiataꝝ intellectionū q̄ ſunt ab ipſis. ⁊ hͦ ẜm vltiᵐ ſue v̓tutꝭ. ſic̄ qd̓libet ad ī tellectionē ſui. gͦ intellectꝰ eſt cā vl̓ior ⁊ principalior intellectionis ꝙͣ obm̄ pro ſtatu iſto. 2º qꝛ illa eſt pͥncipalior cā qͣ agēte alia cā coagit ⁊ nō eꝯͣ. intellectu aūt nr̄o agēte ad intellectionē obm̄ ī ſe vel in ſua ſpē coagit. eſt.n. in ptāte no ſtra intellige. qꝛ intelligimꝰ cū volumꝰ. 2º de aīa. hoc aūt nō eſt ꝓpt̓ ſpēm pͥnci