Di..IIII. Ad primum argu mentum dico ꝙ hoc antecedēs eſt veꝝ deus genuit deū. qꝛ termini in cōcreto poſſunt ſupponere ꝓ ſuppoſitis reſpectu p̄dicatoꝝ quoꝝ nō extraneant̉ ſuꝑ poſitaliter. ⁊ ideo ſicut hec eſt vera depater genuit deū filium. ita hec deꝰ genuit deum. ſed ꝯn̄tia nō valet. vnde nō ſequit̉ gͦ deus genuit ſe deū aūt alium deum. primū non ſequit̉ qꝛ nō eſt intel ligibile ꝙ ideꝫ ꝓducat ſe. nec 2ᵐ ſequit̉ quia ſicut dictuꝫ eſt cum dicit̉ deus ge nuit alium deū. alietas notat ſuum de terminabile diſtingui in extremis qd̓ n̄ ſignificat̉ in antecedēte. vnde ſicut pro poſitio eſt falſa vbi alietas addit̉ deter minabili qd̓ non eſt cōmune ſuis extre mis. ſicut hec eſt falſa ſol eſt alius mus ſi igit̉ ſol generat alium murē. igitur ſe murem: aut aliuꝫ murem. ſed aliū qui eſt mus. ita in ꝓpoſito ꝓpoſitio eſt fal ſa in qua alietas addit̉ det̓minabili qd̓ non diſtinguit̉ in extremis. ſic hec ē fal ſa pater in deitate eſt alius a filio. ⁊ iō non ſequit̉ deus pater genuit deū. aut igitur ſe deum. aut aliū deum. ſꝫ ſequi tur ꝙ genuit alium qui eſt deus. ſicut exponit magiſter in littera. ꝙ ſi probet̉ illa ꝯn̄tia ſic. ſi generat deū. aut igitur eundē deum aūt diuerſum deuꝫ. quia idem ⁊ diuerſum īmediate diuidūt qd̓ libet ens. ex. io. meth̓. igit̉ ſi eundeꝫ vel diuerſum. igit̉ ſe deum vel aliū deum. ¶ Rn̄deo pōt ꝯcedi ꝙ genuit eundē deum. qꝛ ſicut alietas ponit ſuum ſignifi catum circa ſuum determinabile deno tans ipſum diſtingui in extremis. ita ꝑ oppoſitū idēptitas ponit ſuum ſignificatum circa ſuum determinabile deno tans ipſum non diſtingui nec diuidi in eis. ⁊ ideo hec eſt v̓a deus pater genuit eundē deum. qꝛ filium qui eſt idē deuſ ſed nō ſequit̉ gͦ genuit ſe deuꝫ. quia no men reciprocū denotat actū terminari ad idem ſuppoſituꝫ a quo ꝓcedit ille actus. antecedēs nō eſt reciprocū. vnde nō ſolum refert eundē in eſſentia deita tis. ſed eundē in ratione ſuppoſiti. ⁊ iō eſt fallacia ꝯſequētis ⁊ figure dictiōis. ¶ Ad 2ᵐ dicendū ꝙ iſta deductio redu cenda eſt ad duos ſyllogiſmos quoruꝫ primus eſt iſte generās diſtinguit̉ a genito. deus eſt generās. gͦ deus diſtingui tur a genito. Alius eſt iſte. genitū eſt de us. deus diſtinguit̉ a genito. gͦ deus diſtinguit̉ a deo. in vtroqꝫ ſyllogiſmo eſt fallacia accn̄tis. naꝫ in pͥmo ſyllogiſmo maior eſt vera ꝓpter formalē oppoſiti onem extremoꝝ. ſic aūt extraneat medium vtriqꝫ extremo in quo extrema ſunt vnū ſiue idē. vnde fallacia accn̄tis niſi maior extremitas dicat̉ de medio ẜm illam rōneꝫ ẜm quam mediū dicat̉ de extremis. vt patꝫ ſi ſic arguit̉ album diſtinguit̉ a dulci. lac ē albū. gͦ lac diſtin guitur a dulci. ⁊ eodē modo peccat aliparalogiſmus. vnde in vtroqꝫ ſyllogimo ex diſtinctōe formali q̄ eſt inter iſta relatiue oppoſita generās ⁊ genitū con cludit̉ diſtinctio eſſentialis ⁊ ideo nō ſe quitur ꝯcluſio. ¶ Ad 3ᵐ cum dicit̉ de genuit alium. igit̉ aliū deum vel alium non deū. Dicendū ꝙ ꝯtradictio iſta eſt tam in ꝯplexis ꝙͣ in incōplexis. ⁊ loquē do de cōtradictorijs cōplexis ſemꝑ verum eſt ꝙ altera ē vera ⁊ altera falſa. ſꝫ ſic eſt in ꝓpoſito. hec eſt falſa deus ge nuit alium deū. ⁊ hec vera deus nō ge nuit alium deū. que eſt ſua cōtradicto ria. ⁊ nō iſta deus genuit aliū non deū. Et ſi arguat̉ deus nō genuit aliū deū gͦ genuit alium nō deum. quia ex negatiua de p̄dicato finito ſequit̉ affirmati ua de p̄dicato infinito. ſicut ſequit̉ homo nō eſt iuſtus. gͦ eſt nō iuſtus. ¶ Rn deo dicendū ꝙ ꝗͣuis illa regula ſit vera ſicut pōt ꝓbari ꝑ naturā cōtradictiōis nunꝙͣ tn̄ tenet in p̄dicatis cōpoſitꝭ non enim ſequit̉ lapis nō eſt lignum albū. gͦ lapis eſt lignū non albū. qꝛ affirmat̉ li gnum in ſecūda qd̓ nō affirmabatur in
