Q.I. pͥma. Et ſi arguit̉ in ꝯtradictorijs incom plexis. dico ꝙ lꝫ de quolꝫ dicat̉ alterū il lorum: nō tn̄ dr̄ de quolibet quodcūqꝫ p̄dicatū determinatū ꝑ alterū illoꝝ: qͥa nec ip̄m determinabile dr̄ de quolꝫ ⁊ iō licet deus uel nō deus dicat̉ de quolibꝫ nō tn̄ aliud ſiue aliud ſic determinatuꝫ ꝑ deū ul̓ ꝑ nō deū. ⁊ iō ꝙͣuis deus genu it alium: nō tamen alium deū: nec aliuꝫ nō deū. nec eſt hic ꝯtradictio. Concedo igr̄ ꝙ ſequit̉ genuit alium. gͦ deum uel n̄ deum. ſed nō ſequit̉ genuit aliū ⁊ deum gͦ genuit alium deum ꝓpter variatōem alietatis. ¶ Ad 4ᵐ dicendū ꝙ non ſeqͥ tur genuit alium hn̄tem naͣm diuinam gͦ genuit alium deum: quia in an̄te ſb̓ij cit̉ ut ſubſtantm̄ huius adiectiui habes quod ſubſtantm̄ idē ſignificat qd̓ perſo na. ⁊ circa illud li aliud ponit ſuū ſigni ficatū. in ꝯn̄te ponit li aliud ſuum ſigni ficatū circa ſignificatū dei. ⁊ ſic cōmuta tur hoc aliquid in quale. ⁊ arguit̉ ab īfe riori ad ſuū ſuꝑius cum negatiōe quam impotat alius. ¶ Ad ꝓbatōem. ꝑ Da maſ. dico ꝙ deſcriptio ſua eſt quedā ex plicatio noīs. nō aūt exp̄ſſio ꝑ ſe ſignificati: qꝛ nomē ꝯcreti de per ſe ſignificato nō importat hoc: quod eſt habens ſiue habere: ſed tm̄ de modo ſignificandi: in quo diſtinguit̉ ab abſtracto. ſolum eniꝫ ꝯcretū importat ip̄aꝫ formam: qꝛ albū ſolā qualitatem ſignificat. vnde importat hoc quod eſt habens: quia concernit ſuppoſitum habens ſuum ſignificatum tn̄ idem ſignificat concretū ⁊ abſtractū licet modus ſignificādi ſit alius. ⁊ in hu ius ethimologia ⁊ deſcriptōibus nō or ꝙ qͥcqͥd pōt vere ꝯiungi cū deſcriptōibꝰ ⁊ deſcriptis. Irca ſecundā ꝑtem. 4. di. quero de veritate huius. deus eſt pr̄ filius et ſpūſſcūs. vr̄ ꝙ nō ſit vera: quia eius con tradictio vr̄ eſſe vera. nullus deus eſt pr̄ filius ⁊.ſ.ſ. quia quelꝫ ſingularis ē uera qꝛ nec pr̄ nec filius nec. ſ. ſ. ¶ Pͣ. cuiuſlibꝫ ꝓpōnis vere indefinite aliqua ſingularꝭ eſt vera: ſed nullā eſt dare verā ſingularē huius indefinite. igr̄ ipſa nō eſt vera. ¶ Contra. hec: pr̄.ſ. ⁊.ſ.ſ. ſunt vnꝰ deus eſt vera. gͦ ⁊ eius ꝯuertens. an̄s pꝫ ꝑ Au guſ. de tri. multis in locis. Rn̄º ꝙ ꝓpō ē vera: qꝛ terminꝰ ſubiectus qd̓ pͥmo ſigni ficat hoc pͥmo ponit in oratōe. ⁊ ſi illi a liud extremū qd̓ p̄dicat̉ ſit idē ꝓpō affimatiua denotas talem identitatē: vera eſt. deus aūt ſignificat naͣm diuinam ut eſt nata p̄dicari de ſuppoſito. ⁊ illud ſignificatū eſt idē tribus ꝑſonis. igr̄ ꝓpō hoc ſignificans eſt vera. Uerū eſt tam̄ ꝙ in eius ꝯuerſa eſt magis p̄dicatio for malis: quia ibi intelligit̉ quaſi ſuperius vel quaſi cōmune p̄dicat̉ de per ſe ſuis ſuppoſitis. p̄dicatio aūt formalior ē qͣn do cōe p̄dicat̉ de vnitatibus ꝙͣ ecōtra. ¶ Sed nunqͥd eadem ē veritas illius ⁊ huius. deitas eſt pater fi. ⁊ ſ.ſ. Rn̄º. ſic̄ p̄dicatio in diuinis diſtinguit̉ in veram formalit̓ ⁊ veram ꝑ identitatē. hoc eſt ꝙ illa ſit formalis qn̄ p̄dicatū cōuenit for malit̓ ſb̓o. ꝑ identitatē vero qn̄ propter ſimplicitatem diuinam p̄dicatū eſt ideꝫ ſubiecto lꝫ nō formalit̓. ita hec pr̄. f. ⁊.ſ. ſ. ſunt deus: vera eſt formalit̓. ⁊ hoc per idētitatē: pr̄.ſ. ⁊.ſ.ſ. ſunt deitas: nō auteꝫ formal̓r. gͦ ⁊ iſta deus ē pr̄ ⁊cͣ. hꝫ aliquaꝫ veritateꝫ loquendo de p̄dicatiōe forma li quā nō hꝫ iſta deitas eſt pr̄ ⁊cͣ. Sꝫ ꝓ qͥbus ſupponit deꝰ intelligēdo iſtam eē verā qͣſi p̄dicatōe formali. Rn̄º vnicuiqꝫ qͦ corrn̄det ꝓpriū qd̓ uel qͥs: ⁊ iō deitati ut deitas eſt corrn̄det qd̓ uel qͥs: qꝛ illud qd̓ uel qͥs eſt pͥmo deitate ens ut deitas eſt. ⁊ ſicut deitas eſt de ſe hoc: ita deus qͥ deus ē deitate eſt de ſe hic. ⁊ in iſto cōce ptu nō includit̉ incōicabilitas nec ratio ꝑſone: qꝛ deitas cōicabilis eſt: ⁊ ideo deꝰ ut deitate eſt deus nō includit aliqͥd incōicabile formal̓r. Iſti ſic intelligo abſ qꝫ conceptu ꝑſonarum ſeu perſonaliuꝫ ꝓprietatum uere pn̄t competere aliqua
