Seite
Di V. filius eſſentie. Item vltimo genitum inquantū genitum eſt aliquid quia gnaͣ tio n̄ terminat̉ ad nihil. et int̓ nihil ⁊ ali quid non eſt medium: ſed nihil in diuīs eſt aliqͥd niſi ſit eēntia. gͦ filiꝰ inqͣtum ge nitus eſt eēntia. gͦ eēntia generat̉. Con tra eſt magiſter in lr̄a. In iſta queſtiōe er rauit abbas ioachim: ut hr̄ extra de ſū. tri. ⁊ fi. ca. c. damnamꝰ. Dixit.n. mgr̄m petrū eſſe hereticū: qꝛ dixit rē eſſe in di uinis que nec ꝓducit nec ꝓducit̉. ex hoc n. intulit ioachiꝫ ꝙ petrus poneret qͣter nitatem in diuinis. poſuit.n. tres res. rē generantē: rē genitā: rem ſpiratam: ⁊ po ſuit rem nec generantem nec genitā nec ſpiratam. gͦ quattuor res. hoc igr̄ incon ueniēs qd̓ ſequi videbat̉ vitādo poſuit Ioachim ꝙ nulla res vna eſt pr̄ fi. ⁊.ſ.ſ. ſed tm̄ dixit ꝑſonas illas eſſe vnam rem ſicut multi fideles dicunt̉ vna eccleſia ꝓ pter vnā fidem ⁊ charitatē. ⁊ iſtud ꝓba uit ꝑ illud ſaluatoris in Io. orantiſ pr̄eꝫ ꝓ ſuis fidelibus ut ſint vnū inquit ſic̄ ⁊ nos. intulit igr̄ Ioachim cū fideles non ſint vnum vnitate nature. gͦ nec filius ē vna reſ cū patre. Iſtud ſcd̓m in opinio ne ioachim eſt hereticū.ſ. ꝙ pr̄ ⁊ fi. ⁊.ſ. ſ. nō ſint aliqua vna res: qꝛ ſicut arguit̉ ca. p̄allegato: pr̄ gignēdo dedit eſſentiaꝫ ſuaꝫ filio. nullā enī aliā potuit dare qͣ fi lius eſſet deus. ⁊ ſil̓i rōne ambo eam de derūt ſuā ſpiritui ſcō. nō aūt erat iſta cō municatio ꝑtis eēntie: qꝛ eēntia eſt ſim­plex ⁊ indiuiſibil̓. gͦ totius eēntie. gͦ tota eadē eſſentia que eſt in pr̄e eſt in filio et ſpūſcō: ⁊ ꝓpter ſimplicitatē diuinā que libet ꝑſona eſt illa res ⁊ tres ꝑſone ſunt illa res. Qd̓ aūt arguit de euange. ſol uit̉ ibi. Naꝫ ſaluator intelligit in or̄one ſua ꝙ.ſ. illi fideles ſint vnū vnitate ſibi ꝓportionabili ſicut pr̄ ⁊ filius ſūt vnuꝫ vnitate ſibi ꝓportionabili. hoc eſt ꝙ ſic̄ pr̄ ⁊ filius ſūt vnuꝫ vnitate charitatis q̄ eſt natura eorū ita fideles ſint vnuꝫ cha ritate ꝑticipata. Et iſta expō ꝓbat̉ ibi ꝑ ſil̓e dcm̄ ſaluatoris Mat. 5. dicentꝭ di ſcipulis ſuis: Eſtote ꝑfecti ſicut ⁊ pat̓ ve ſter celeſtis ꝑfectuſ eſt. vbi nō monuit ꝙ ſimus ꝑfecti naͣliter ex nobis: ſicut pr̄ ex ſe naͣliter eſt beatus uel ꝑfectus. ſed ut eſ ſemus ꝑfecti ꝑfectōe nobiſ ꝯpetēte.ſ. gr̄e ⁊ virtutum. Quātum auteꝫ ad pͥmū articulū in quo ioachim dixit ma giſtrū petrū eſſe hereticū ꝯtradicit ſibi papa. Nos aūt ſacro approbāte cōſilio credimus ⁊ ꝯfitemur cū petro.ſ. ꝙ vna ſūma res eſt eēntia uel natura diuina: q̄ nec generat nec generat̉ ⁊ tn̄ nō ſequitur ꝙ ſit qͣternitas: qꝛ ille tres res pr̄ filius ⁊ ſ.ſ. ſunt illa vna res. qͣternitas aūt eē nō poſſet niſi eſſet qͣrtū realiter a tribus di­ſtinctū. Pro iſta igr̄ opi. magiſtri ſic ſolenniter approbata adducit̉ taliſ ratō Res generans generat aliam rem ⁊ rea liter diſtinctā: quia nulla res ſeip̄am gi­gnit ut ſit pͥmo de tri. c. i. eēntia aūt ī di­uinis eſt penitus indiſtincta. gͦ nec gene­rans nec genita: quia qua rōne generan­⁊ genita. Ad hoc adducunt̉ rōes ma­giſtri in lr̄a: qꝛ eēntia referret̉ ad ſe diſti gueret̉ a ſe. Tertia rō eſt: quia pat̓ eēt formal̓r eo ꝙ generat: quia pater eſt for malit̓ ip̄a eēntia que eſt in filio ꝓpter in diſtinctōem ip̄ius eſſentie. ⁊ ſi ip̄am gnaͣ ret nō eſſet formalit̓ ipſa eēntia: quia il la eſſet diſtincta realit̓ ab eo ut poſterio ri origine. Adducitur etiam alia ratio quia in creaturis forma nō generat nec generat̉: ſed ꝯpoſitū. deitas aūt ſe habet quaſi forma in ꝑſona. gͦ ipſa nō generat nec generatur. iſta rō minorē habet eui dentiam hic ꝙͣ in creaturis: quia ibi for ma non eſt aliquid per ſe exiſtenſ ut poſ ſit eſſe operans. hic aūt deitas nō coin telligendo ꝓprietates perſonales eſt de ſe ens in actu. Tamen confirmatur ratio ſic: quia operatio q̄ eſt neceſſario diſtincti operantis non poteſt eſſe eius