Seite
Di. VIII. ipſam materiam ad actū forme. iſta au­tem cauſa reducens non poteſt tantum dici forma inquantum forma. quia ſic nō reducit materiā niſi actuādo forma liter ip̄am materiā. gͦ oportet ponere ali quid reducens effectiue ip̄am materiam ad iſtam actualitatē. gͦ ſi primū eēt com poſitum ex materia ⁊ forma eſſet aliqd̓ efficiens per cuius efficientiā eſſet mate­ria eius ſub forma. ⁊ ita ip̄m nō eēt pri­mū efficiens vt pͥus. 3º ſic. omīs enti­tas vna cauſata habꝫ aliquā vnā cauſā a qua eſt eius vnitas. quia nō pōt poni vnitas in cauſato ſine vnitate in cauſa. vnitas igitur compoſiti cum ſit cauſata requirit aliquā vnā cāꝫ a qua ſit illa en titas cauſata. illa cauſa non eſt entitas materie nec forme. quia vtraqꝫ eſt enti­tas diminuta reſpectu entitatis compo­ſiti. igitur p̄ter illas.ſ. materie ⁊ forme oportet ponere aliqua aliam. illa erit ef­ficiens. ⁊ ita redit idem quod pͥus. quia omni compoſito ex maͣ ⁊ forma erit ali quid pͥus. 2ᵐ videlicet carentiā com poſitōnis quātitatiue videt̉ ph̓s ꝓbare s. phyſicoꝝ. ⁊. 12. me. quia pͥmū eſt po tentie infinite. potētia autē infinita non eſt in magnitudine. ⁊ hoc ꝓbat. qꝛ ma­ior potentia eſt in maiori magnitudine. ⁊ ita infinita potentia nō poteſt eē ī ma­gnitudine finita. nulla eſt aūt magnitu­do infinita. gͦ nec aliqua infinita poten­tia in magnitudine. Sed iſtud argumē­tum videt̉ deficere. quia qͥ poneret potē tiam infinitā eſſe in magnitudine dicet ip̄am eſſe eiuſdē rōnis in qualibꝫ parte magnitudinis ⁊ in tota magnitudine. ⁊ ita in maiori ⁊ in minori. ſicut aīa intel­lectiua eſt tota in toto ⁊ tota in qualibꝫ parte corꝑis. nec maior in maiori. ⁊ mi­nor in minori corꝑe. nec maior in toto corpore ꝙͣ in parte. ⁊ ſi animā iſtā conſe queretur infinita potentia intelligendi: ip̄a potentia eſſet in magnitudine finita ⁊ ita in parte ſicut in toto ⁊ in parua ꝑ­te ſicut in magna. Ita diceret̉ in propoſi to ꝙ potentia infinita in magnitudīe fi­nita eſſet eiuſdē rōnis in toto ⁊ in parte Declarando ergo rationem Ariſto. dico ꝙ concluſio ſua eſt iſta ꝙ potentia infinita non eſt in magnitudīe finita ex­tenſa per accidens ad extenſionem mag nitudinis. ⁊ hoc probat ratio ſua hͦ mo quecūqꝫ potentia eſt extēſa per accidēs ceteris paribus maior eſt ⁊ efficacior in maiori magnitudine licet non ſit maior i. formaliter intēſior. quia paruus ignis poteſt plus habere intēſiue de calore ꝙͣ magnus ſi ſit multū rarus ⁊ alius den­ſus. ideo additur in maiori ceteris pari­bus. Exemplum de calore in igne qui li cet ſit equalis intēſionis in parte ⁊ in to to. tamen maior ignis maioris eſt potē­tie.i. efficatioris eſt potentie in toto ꝙͣ in parte. ⁊ ex hoc ſequitur ꝙ omnis talis potentia extenſa per accidens quādiu ē in magnitudīe finita poteſt intelligi cre­ſcere in efficacia per augmentum magni tudinis. ſed quādiu ītelligitur poſſe cre­ſcere in efficacia non eſt infinita ẜm effi­caciam. ⁊ ex hoc ſequitur ꝙ omnis taliſ potentia extenſa per accidens quādiu ē in magnitudine finita eſt intenſiue fini­ta ⁊ non infinita. quia infinitas intenſi­ue nō poteſt eſſe ſine infinitate in effica­cia. ⁊ ex hoc ſequitur ꝙ potentia infini­ta in efficacia non eſt in magnitudine fi nita. nec etiam potentia infinita intenſi­ue. Et tunc vltra cum nō ſit aliqua ma­gnitudo infinita. patet ꝙ nō eſt aliqua talis potentia infinita in magnitudine. Sed quid hoc ad propoſitū ꝙ oīno talis potentia non ſit in magnitudine. Reſpondeo. coniungendo huic illam concluſionem quam pͥus probauit phi­loſophus ꝙ.ſ. tale potens eſt ſine mate­ria ſequitur propoſitum. quia omni ex­tenſione aliquid extenditur: vel ſi exten ſio erit aliquid per ſe exiſtēs aliquid eēt formaliter informās extenſionē extenſa per accidens. ergo ſi potentia iſta infini­ta ponatur in magnitudine quero quid