Di.. ergo nec ē neceſſariū pͥncipiū ꝓducendi amorē ſuuꝫ: ꝯꝑando illud ad qd̓cunqꝫ obiectū. 2ᵐ ꝓbatū eſt de frui. di. i. ꝙ volūtas ex rōne voluntatis in cōi non neceſſario tendit in finē. ¶ Etſi rn̄deas ꝙ volūtas poteſt cōſiderari vt volūtas vel vt natura ꝯparando ad finē vel ad ea que ſūt ad finē vt cōꝑatur ad ea que ſūt ad finē eſt volūtas. vt autē cōparat̉ ad finem ē natura: ⁊ ſic eſt mere neceſſi tas. iſtud improbat̉ ⁊ auctoritate ⁊ rati on. rōne qꝛ non ſūt eiuſdē potētie actiue oppoſiti modi agendi ⁊ maxime iſti naͣliter ⁊ libere qui prediſtinguūt poten tiam actiuam: quia ſi voluntas ꝯparat̉ ad finem ꝑ modum nature: ⁊ ad entia ad finem ꝑ modum libertatis ipſa non erit potētia actiua vna reſpectu iſtoruꝫ ⁊ tc̄ nulla potētia erit que eligat enſ ad finem ꝓpter finē. nulla enim potētia eli git hoc ꝓpt̓ illud niſi velit vtrūqꝫ extre mum: ſicut nulla potentia cognitiua co gnoſcit cōcluſionem propter principiū niſi eadem cognoſcat prīcipia ⁊ concluſiones ſicut arguit. ph̓. 2º. de aīa de ſēſu cōi. Auctoritas eſt auguſtini in ench̓. c. T. ⁊ ponitur a magiſtro libro ſcd̓o di. 25. c.§. neqꝫ eī cl̓pāda ē volūtas aūt vo lūtas non eſt: aut libera dicenda nō eſt qua btī ſic eē volumus vt eē miſeri non ſolum velimꝰ ſꝫ nequaꝙͣ velle poſſimus vult igit̉ dice̓ ꝙ volūtas illa qͣ volum beatitudinem ē libera ſꝫ nullū fineꝫ ma gis neceſſario reſpicit volūtas ꝙ beati tudinem in cōi. igitur nullū fineꝫ neceſ ſario reſpicit. Iteꝫ iſta rn̄ſio ponet ſpm̄ ſanctū ſpirari non libere: ſꝫ ꝑ modū na ture qꝛ eiꝰ pͥncipiū eēt volūtas nō vt libera ſꝫ vt naͣ. itaqꝫ dico ꝙ neceſſitas hu ius ꝓductōnis amoris adeqͣti ſicut ⁊ ne ceſſitas dilectōis qͣ formalit̓ hn̄s volun tatem diligit ē ex infinitate volūtatis: ⁊ ex infinitate bonitatis obiecti qꝛ neutꝝ ſine altero ſufficit ad neceſſitatem. Iſta aūt duo ſufficiūt hoc modo quia volū tas infinita nō pōt nō eē recta nec p̄t nō eē in actu: qꝛ tūc eēt potētialis. igit̉ nccͣio eſt in actu recto. nō autē omne velle eſt p̄ciſe rectum: qꝛ ē ab illa volūtate recta ſolū qͣſi nihil ſit volendū ex ſe: ſꝫ tm̄ qͥa eſt volituꝫ ab illa volūtate recte. eēntia enim diuina q̄ eſt primū obiectum illi volūtatis eſt ex ſe volenda. igit̉ volūtas illa de neceſſitate eſt in actu recto volen di illud obiectum: quod ē ex ſe recte vo lendū: ⁊ ſicut ex neceſſitate ē pͥncipium volendi ita ex neceſſitate eſt pͥncipiuꝫ ꝓ ducendi amoreꝫ illius. ⁊ tūc dico ꝙ nec ſola voluntas infinita p̄ciſe nō determi nādo obm̄ cuius ſit nec ſoluꝫ bonū infinitum nō det̓minando quam volūtatē reſpiciat vt eſt obm̄ eſt totalis cauſa ne ceſſario diligendi: nec etiā nccͣio ꝓducēdi amorem adeqͣtum. ſꝫ infinita volun tas hn̄s tale obm qd̓ eſt ex ſe recte amā dum ꝑfecte pn̄s: ē ratio nccͣio ta volēdi illud bonū ꝙ ſpirādi amorē illiꝰ boni: ⁊ talis volūtas hn̄s tale obm̄ pn̄s eſt pͥncipium cōicandi naturā diuinā: qꝛ pͥnᵐ ꝓ ducēdi amorē infinitū ꝓductū. talis eī amor ꝓductus ꝓportionatur tam potē tie ꝙͣ obiecto. nō eſt aūt ita qn̄ volūtas infinita reſpicit bonū amabile finitum qꝛ licet ibi actus ſit infinitꝰ quātū eſt ex ꝑte volūtatis diuine: nō tamen ē infini tuſ quātū eſt ex parte obiecti. Sꝫ vtꝝ voluntas infinita ſit prinᵐ infinitū: nō tm̄ amādi bonū infinitū ſꝫ finitū ⁊ producendi amorē talis boni: ⁊ hoc vel ea dē ꝓductōe ẜm rem qͣ ꝓducitur ſpūſſā ctus. alia tn̄ ẜm ratōeꝫ vel omnino alia vel nulla de hoc alias: qꝛ ſimilē habet difficultatem cū ꝓductōe verbi vtꝝ in tellectus diuinus ſit pͥncipiū ꝓducendi verbū eſſentie diuine: vel v̓bum alicui alterius intelligibil̓ ⁊ tūc vel ꝓductōne eadē ẜm rē cuiꝰ ꝓductōe v̓bi diuini. alia tn̄ ẜm rōem: vl̓ alia tam ẜm rem ꝙͣ ẜm rōnem. Ad teritum dubiū dr̄ ꝙ naͣ agit ꝑ īpreſſionē ſicut intellectꝰ