Seite
Q I. hoc in predicatis ſimplicibus. qꝛ negan do iſtam ꝯn̄aꝫ negātur vtraqꝫ oppoſi­ta ab eodem. ⁊ vltra gͦ omnē riſibile eſt homo per equipollentiam a primo ⁊cͣ. Hic aliqui inſtant quaſi vno correlati uo incluſo aliud non excludit̉. qꝛ vnuꝫ ē ꝯͣ de intellectu alterius. qꝛ poſita ſe po nunt ⁊cͣ. ⁊ ſunt ſimul natura. Sed h eſt ꝯͣ intentōem philoſophi pͥmo phy. arguentem ibi ſi tm̄ principium eſt pͥnci piatum non eſt. gͦ correlatiuum nō ē de intellectu correlatiui ſicut aliqͥd eius. puta pars eēntialis vel integralis. ſꝫ ſic̄ aliquid ad quod terminat̉ intellectꝰ eiꝰ. ⁊ tale eſt ſufficienter diuerſum ab īclu ſo quanta diuerſitas requirit̉ ad hoc ꝙ ipſū excludat̉. Ad primum argu mentū an̄s diſtinguit̉ ẜm cōpoſitionem ⁊ dīſionem ſicut iſta oīs hō qͥ eſt albus currit ſenſus cōpoſitōis falſus eſt. qꝛ ibi deꝰ determinat̉ ad ſtandū ꝓ patre ꝑ iſtā implicatōem qͥ eſt pat̓. ſicut det̓minatur homo ad ſtandū ꝓ homine albo in ſen ſu cōpoſitōis ibi homo qui eſt albus. ⁊ tunc ꝯn̄ia tenet. Senſus tn̄ diuiſionis v̓us eſt. qꝛ tūc enunciant̉ duo p̄dicata d̓ eodeꝫ ſb̓iecto. de quo ambo ſūt vera.ſ. de deo eſſe patrem ⁊ eſſe deū. quaſi enū ciarent̉ iſta duo in duabus p̄poſitioni bus cathegoricis copulatis ſibi inuicem quarum neutra ſpecificaret alterā: ⁊ tā ꝯn̄ia non valet ab inferiori ad ſuum ſu perius cū excluſione. Et ſi obijcit̉ ꝙ ſi milis ꝯn̄ia tenet in creaturis in ſenſu di uiſionis. Reſpōdeo ſi cōe idem innume ratum poſſit cōpetere pluribus inferio ribus non teneret illa ꝯn̄ia in ſenſu diui ſiōis. tenet.n. preciſe qꝛ illud animal qd̓ eſt rōnale diuidendo n̄ eſt aliud ab ani­mali quod eſt ratiōale in cōponendo. In ꝓpoſito aūt ratio illa non tenet. qͥa iſte idem deus qui ē pat̓ in ſenſu cōpoſi tōis nō eſt filius qui diſtinguit̉ a patre. Et ita deus qͥ eſt pat̓ in ſenſu diuiſioniſ poteſt dici vere de aliquo de quo nō di cit̉ in ſenſu cōpoſitōis. nō ſic autē de aīa li quod eſt homo. qꝛ illud in ſenſu diui ſionis de nullo vere predicat̉ de quo ve re n̄ predicat̉ idē ī ſēſu cōpoſitōis vl̓ ꝯº Et ideo predicatur ibi indifferent̓ non ſic hic cum nō ſit idē antecedēs ſcd̓m cō poſitōem ⁊ diuiſionē. Aliqui etiam diſtinguūt principaleꝫ ꝓpoſitionē qua ſi iſta ſolus pater eſt deus poſſit habei ſenſum cōpoſitionis falſum ⁊ ſenſum diuiſionis verum adducētes illud p̄ſcia ni 2º cōſtructionū īter exigens ⁊ exactū cadit aliquid medium. Sed iſtud non eſt logice dictū nec grāmatice. logice nō qꝛ tūc n̄ poſſet aliqͥd cōtrahi vel de mi­nari per aliquā contractōem vel deter­minatōem. quantuncūqꝫ.n. immediate adderet̉ alicui determinatio cathegori­ca vel ſyncathegore. vt homo albꝰ cur­rit vel om̄is homo albus currit adhuc reſtaret diſtinguere ſicut hic in ſenſu cō poſitōis ⁊ diuiſiōis. ⁊ in vtroqꝫ ſenſu re ſtaret vlterius diſtinguere. ⁊ ſic in infini tū. nec poſſet aliquis ſenſus determina te exprimi. nec docuit philoſophꝰ in ta libus multiplicitatem ẜm cōpoſitioneꝫ ⁊ diuiſionē. ſed tantū in illis vbi eadeꝫ materialia cōpoſita ⁊ diuiſa diuerſum ſenſū faciūt. iſta aūt materialia oīs hō currit vel oīs hō albus currit cōpoſita ⁊ diuiſa nullum alium ſenſum faciunt ſecus eſt hic iſte videt nūc me currere. cōponendo nūc aduerbiū cum verbo p̄ cedente vel ſequēte. Nec etiam eſt dic tū grammatice quia exigens ⁊ exactum dicūtur conſtructibilia quorum alterū dicitur a pueris regere alterū ex vi aliqͣ non eſt autē ſyncathegorematicū ꝯſtru ctibile reſpectu cathegorematici qua­ſi vnū regat aliud ex aliqua vi. Et ideo licet hic cadat medium vel implicatio media cappa ſor.i. cappa que eſt ſor. nō tamen hic homo albus ⁊ omnis hō al­bus. Ad ſcd̓m dico ꝙ illa non eſt ſua conuerſa nec illa ꝯn̄a tenet ſed eſt fall̓a