Q.I. rerum contra errorem ſabelli. ¶ Cōtra omne commune pluribus vniuocum ⁊ diſtinctum ⁊ plurificatum in eis dr̄ de eis ẜm aliquam rōnem vniuerſalis. ꝑſo na eſt cōe vniuocuꝫ patri ⁊ filio ⁊ ſ.ſ. ⁊ plurificatum in eis etiā ẜm Augu. 7. d̓ trini. c. 4. vel. 26. gͦ dr̄ de eis ẜm aliquā rōnem vniuerſalis. Et ſi dicat aliquam intentōem ſcd̓am vere ē in diuinis aliqͣ ratio vniuerſalis qd̓ nō videt̉ incōueni ens. ſi v̓o dicat intētōem pͥmā erit in diuinis vniuerſale reale cōe. ⁊ ita aliqͣ rea litas potētialis qd̓ videt̉ inconueniēs. ¶ Hic dr̄ ꝙ ꝑſona tm̄ dicit intētōem ſe cūdā. qꝛ ſicut indiuiduū ī oī natura ita ſuppoſitū in naͣ ſb̓ali ⁊ ꝑſona in naͣ ītel lectuali. ſed indiuiduū ⁊ ſuppoſitū dicūt tm̄ rem ſcd̓e intentōis. gͦ ⁊ ꝑſona di cit tm̄ rem ſcd̓e intētionis. ¶ Confirmat̉ rō. qꝛ naͣ in qua ſunt iſta. vt eēntia non eſt de ꝑ ſe rōne iſtorum. ponit̉ enim in diffinitōe iſtorū vt additum. igr̄ nō variat rōnes formales iſtorū. ¶ Itē oē cōe dictū de pluribꝰ dr̄ de eis. ẜm rōem alicuiꝰ vniuerſalis. gͦ ſi ꝑſona ſignificet repͥme intētionis cōem tribꝰ. illa dicet̉ de eis ſub rōe generis gnaͣliſſimi. aut alicꝰ ī termedij. aūt ẜm rōem ſpēi ſpāliſſime. quoꝝ oppoſita ſūt manifeſta. ꝙ non ſit ſpēs ſpāliſſima manifeſtū eſt. qꝛ tūc ſecͣ ret̉ ꝙ due erūt qͣſi ſpēs ſpāliſſime reſpe ctu earundē ꝑſonarum. deitas.n. ẜꝫ Damaſce. c.§. notat quaſi ſpēꝫ circumplec tiuā hypoſtaſeo. ⁊ ꝑſōa ēt notabit ſpēꝫ ſpāliſſimā r̄ſpc̄ earundē. gͦ ⁊cͣ. Addit huic opinioni ꝙ lꝫ ꝑſona dicat aliquid ⁊ ītētionis non tn̄ dicit illud in abſtrac to ſed in ꝯcreto. ⁊ iō poteſt p̄dicari d̓ re pͥme intētionis ⁊ ſupponere ꝓ ea. Exēplum ſpēs eſt intētio. ibi accipit̉ ſpēs ꝓ ipſa intētione in ſe. ⁊ ſpēs p̄dicatur de pluribus differētibꝰ numero. ibi accipit̉ ſpēs ꝓ re quam denominat. non. n. pre dicat̉ h̓ hec intentio ſpēs de pluribus vt videt̉ ſed hō vel aſinus de quibꝰ dr̄ hec ītētio. Cōtra iſtud. ⁊ pͥmo ꝯtra opinā tem. quādocūqꝫ a formalibus ꝯſtitutis aliquorum poteſt abſtrahi aliquod cōe pͥme intentionis pari rōe vel maiori po teſt abſtrahi aliquid cōe a ꝯſtitutis ꝑ illa. perſone aūt diuine ſed iſtos conſtitu ūtur per relationes formaliter. ab illis aūt ꝯſtitutis pōt abſtrahi aliqͥd cōe rea le prime intētionis. paternitas eſt.n. rl̓o filiatio eſt relatio ⁊ hoc vniuoce ſumē relationem. qꝛ poteſt eē certitudo de cō ceptu relatōis ad intra dubitando de qͦ libet ꝯceptu ſpāli. ⁊ talis ſic certus non tm̄ habet certitudinem de voce ſed de conceptu aliquo. ergo ꝯceptus ille de re latione in cōi alius eſt a ꝯceptu illiꝰ ī ſpe ciali: gͦ multomagis a cōſtitutis ꝑ iſtas relationes poterit abſtrahi aliqͣ res pri intentionis. aſſumptū aūt de vniuocatōe relationis magis patebit inferius ī iſta. q. Contra opi. in ſe. qꝛ oīs intentō 2ª eſt relatio rōis non q̄cūqꝫ ſed ꝑtinens ad extremū vel actum intellectus cōpo nentis vel diuidentis vel ſaltem ꝯferen tis vnū ad alteꝝ. hoc pꝫ. qꝛ intētio ſcd̓a ẜm oēs cātur ꝑ actum intellectꝰ negociantis circa rem prime intētionis qui nō poteſt cāre circa obm̄ niſi tm̄ relationeꝫ rōis ꝑſona aūt non dicit relationem ra tiōis ⁊ precipue non dicit relatōem per tinentem ad actum. intellectus cōponē tis. Ꝙ aūt non dicat aliquam relatiōeꝫ rōnis videt̉. qꝛ tunc ſaltē neceſſario cōe xigeret correlatiuū ad qd̓ referretur. qꝛ impoſſibile ē intelligere relationē ⁊ non eſſe ad aliquē terminū ⁊ correlatiuū. ſi cut oīs intentio ſcd̓a requirit correlatm̄ ad qd̓ refert̉. vt ſpēs reſpicit genꝰ ꝓ ſuo correlatiuo ⁊ ꝑticulare vl̓e ꝓ ſuo corre latiuo. ⁊ ſic de alijs. ꝑſona aūt non dici tur alicuius perſōa vel ſaltem non dicit extremum intellectus ꝯferentis. Item duco rationem eorum ad oppoſitum. quia vnitas eſt paſſio entis ſicut patet 4. meth̓. ⁊ per ꝯn̄s conſequit̉ rem ex naͣ rei. ⁊ maxime eſt verum de illa vnitate que eſt vera vnitas cuiuſmodi ē vnitas
