Q I. ſed q̄ circa naturā ſūt dicunt. ⁊ tūc ſicut ex naͣ rei ē fūdamentū eqͣlitatis ⁊ diſtinctio realis extrēoꝝ. ⁊ iſta rel̓o ſine oꝑe ī tellectus ita eſt de ſil̓itudīe. ¶ De idēpti tate etiā dici pōt ꝙ ip̄a dupl̓r accipit̉ in diuinis. vno eiuſdē ꝑſone ad ſe. ſicut pi eſt idē ſibi. alio vnius ꝑſone ad aliā. ſic̄ pr̄ eſt idē filio ⁊ ecōuerſo de pͥª idēptita te alias. de 2ª pōt dici ſicut de alijs ꝙ eſt realis. quia ibi ē vera vnitas ex naͣ rei. ⁊ ſufficiēs diſtinctō extrēoꝝ. nec vr̄ neceſ ſaria ꝯꝑatio inteꝰ ad eſſe huiꝰ idēptitatꝭ Et ſi idēptitas eiuſdē ſuppoſiti ad ſe in creaturis ſit rel̓o rōnis tm̄ ꝙͣtū ad fūda mentū tūc nūꝙͣ eſt v̓a ⁊ ꝑfecta idēptitas niſi ī deo tm̄. nā ſortis ad ſe nō eſt ꝑfecta idēptitas qꝛ rōnis tm̄. ⁊ ita oīs talis eſt ens ẜm qͥd. nec ſortis ad platōnē ē ꝑfec ta idēptitas qꝛ nō fundat̉ in ꝑfecta vnitate. h̓ aūt pr̄is ad filiū idemptitas ē ꝑfe cta ꝙͣtū ad fundamētū: qꝛ pr̄is ad filiuꝫ ē ꝑfecta vnitas ⁊ ꝑfecta realis idēptitas qꝛ realis diſtincto ⁊ ſufficiēs extremoꝝ. ¶ Sed de eqͣlitate ſūt duo dubia. pͥmo ti vr̄ ꝙ nō ē rel̓o diſtīcta ab idēptitate ⁊ ſil̓itudīe. qꝛ ſic̄ dictū ē alias īfinitas nō ē ſpāle attributū. ſꝫ dic̄ mod̓ intrīſecum cuilꝫ attributi. ⁊ pari rōe magnū qd̓ qͣſi dic̄ īdiſtīcte qd̓ īfinitū dic̄ diſtīcte. gͦ mag nitudo eēnª n̄ diſtīguit̉ ab eēnª nec ēt illa diſtīctōe q̄ ē int̓ att̓buta. ⁊ ꝑ ꝯn̄s eqͣlitas ẜꝫ illā magnitudīeꝫ nō diſtīguit̉ ab idēptitate q̄ ē ẜꝫ eēntiā. ſil̓it̓ magnituº ſapīe n̄ diſtīguit̉ a ſapīa iª diſtīctōe q̄ ē int̓ attu ta. gͦ eqͣlitas ẜꝫ magnitudīeꝫ ſapīe n̄ diſtīguit̉ a ſil̓itue ẜꝫ ſapīaꝫ. oīs āt magnituº ē vl̓ eēn ẜm quā ꝓpe ē idēptitas l̓ atibuti ẜm quā alicꝰ ē lil̓itu. gͦ nª vr̄ ꝓpͥe eqͣlitaeē in diuīs diſtīcta ab idēptitate ⁊ ſil̓itu ¶ Pret̓ea. ſi etiā qd̓lꝫ atibutū hꝫ ſuā ma gnitudīeꝫ ꝓpͥa ſupͣ quā vr̄ fūdari eqͣlitaigr̄ tot er̄t eqͣlitates ꝑſonaꝝ qͦt ſūt attu ta. ¶ Ad pͥᵐ pōt ꝯcedi ꝙ ſicut ī creaturis pōt eſſe ſil̓ituº ſine eqͣlitate. ſic̄ remiſſum albū ē ſil̓e ītenſo albo. lꝫ nō ꝑfecte. nō āt ecōuerſo pōt eſſe ſine ſil̓itudīe eqͣlitas. ⁊ hoc ī forma illa in qͣ aliqͣ nata ſūt aſſil̓ari. ideo ꝯꝑando aliqͣ in forª ẜm quā nata eſt eē ſil̓itudo. eqͣlitas vr̄ qͣi determīa re ſil̓itudīeꝫ ⁊ fūdamēᵐ ſil̓itudīs. ita pōt ꝯcedi h̓. ꝙ eqͣlitas nō ita diſtīguit̉ ab idē ptitate ⁊ ſil̓itudīe ſic̄ illa int̓ ſe. ſꝫ ꝙ ip̄a di cat ꝓpriū mod̓ fūdamēti vtriuſqꝫ illaꝝ duaꝝ rel̓onū. ⁊ qͣi etiā mod̓ ꝓpriū vtriuſqꝫ rel̓onis.ſ. ꝙ tā idēptitas ꝙ ſil̓itudo ſit ꝑfecta. qꝛ ſi ꝑ impoſſit pr̄ haberꝫ detatē maiorē ⁊ filiꝰ minorē eēt aliqͣ idemptitas. ſed qꝛ fūdamētū idēptitatꝭ nō ha berꝫ eandē magnitudīeꝫ nō eēt idēptitas ꝑfecta qꝛ nec cū eqͣlitate. ſil̓r ſi ꝑ impoſſi bile pr̄ hr̄et maiorē ſcīaꝫ ⁊ filiꝰ minoreꝫ eſſent aliqͦº ſil̓es. ſꝫ qꝛ defice̓t modus ille fundamēti.ſ. magnituº ꝑfecta. iō nō eēt ſil̓ituº ꝑfcā. Nūc at̄ magnituº q̄ ē qͣi modus fūdam̄ti idēptitatꝭ ⁊ ſil̓itudīs fūdat eqͣlitatē q̄ ē qͣſi modꝰ ſil̓itudīs ⁊ idēptita tis. qꝛ dicit vtranqꝫ illaꝝ vt ꝑfecta. ¶ Ad 2ᵐ pōt ꝯcedi. ꝙ qͦt ſūt ꝑfectōes ī deo ſimpl̓r tot ſūt etiā magnitudīes ⁊ tot eqͣ litates. ſic̄ tn̄ ille oēs ſūt ſimpl̓r vna res. ita ⁊ eqͣlitate ẜm eas ſūt ſimpl̓r vna res Ex hͦ pꝫ quō mgr̄ bn̄ aſſignat di. 19. eqͣli tatem ꝑfectā in tribꝰ ẜm Aug. de fid̓ ad Petꝝ. caº. 2º.ſ. magnitudīe ptāte ⁊ et̓nitate. ꝑ magnitudīeꝫ qͥdē intelligit̉ fūdadamentū oīs eqͣlitatꝭ ad ītra ẜm quācūqꝫ ꝑfectionē ſimpl̓r in oībus atibutꝭ acci piēdo magnitudīeꝫ nō ꝓ aliqͦ atibuto di ſtincto ſꝫ vt ē cōe magnitudī cuiuſlꝫ att̓ buti. ⁊ ꝑ ptātē notāt̉ ꝑͤ eē eqͣles ad obā extra. ⁊ hͦ ſeqͥt̉ ad pͥᵐ. qꝛ eqͣlitatē valoriſ ī forª ī ſe ſeqͥt̉ eqͣlitas vigorꝭ ī rōe actī ad extra. Et ꝑ et̓nitatē notat̉ eqͣlitas eē ī eis qͣi ẜm duratōeꝫ. Eqͣlitas āt ẜꝫ ꝙͣtitatē di ſcretā nō q̄rit̉ ibi. ꝙͣtitatibꝰ āt ꝯtinuis in caturꝭ q̄ ſūt ꝙͣtitas ꝑmanēſ ⁊ ſucceſſiua corrn̄dēt ibi magnituº ⁊ et̓nitas. ptās āt ſiue pō n̄ ē 3ª ꝙͣtitas ſed reſpectꝰ magnitudinis ad extra vt p̄dictū ē ſtatim. Ad pͥmū ar dico. ꝙ albū ⁊ al bū dn̄t ſil̓ia ẜꝫ albedi nē: ⁊ h̓ ꝓut ly ẜꝫ noͣt ſuū det̓ia eē fūdaᵐ bo 4
