Di..XXXII. rel̓onis ſil̓itudinis. dicunt̉ etiā ſil̓itudīe eſſe ſil̓ia formal̓r. ita dico ꝙ pater ⁊ fili ſūt equales ẜm eēntiam vt ly ẜm notat fundamētū ꝓpriū eqͣlitatis. qꝛ iſte rel̓o nes cōmunes fundant̉ ſuꝑ aliqͥd quod eſt cōe ut eſt cōe. nihil aūt cōe vnū eſt in ꝑſonis: niſi eēntia vel eēntiale. Et ſi obij cias tūc poſſet dici pr̄ ẜm eēntiā. qꝛ eēn tia eſt fundamentū pr̄nitatis. qd̓ tn̄ nō ꝯcedit̉. ¶ Iſtud ar licet al̓s fecerim ad ꝓbandū ꝙ rel̓o originis nō ſit actꝰ eēn tie. Tamē tenēdo cōem viā pōt aſſigna ri rō qͣre ẜm eēntiā dicit̉ pr̄ eqͣlis filio. et nō pater filij. qꝛ licet eēntia ſit fundamē tum vtriuſqꝫ nō diſtinctū in tribus nec per iſtā nec ꝑ illā. eſt tn̄ fundamētū ꝓxi mū rel̓onis cōis inquantū vnū in tribꝰ nō aūt inquantū ſic vnū eſt fundamen tū rel̓onis originis. lꝫ in ſe ſit vna. cū au tem dico ẜm eēntiā ſūt eqͣles ibi eſſentia ut eēntia nō accipit̉ niſi ꝓut eſt vna for maliter in tribꝰ. iō dicit̉ eqͣlis eē ẜm eēntiam ꝓpter hoc ꝙ eēntia vt vna eſt ꝓxi mū fundamentū iſtius rel̓onis. nō autē dicit̉ ẜm deitatē eſſe pater: qꝛ deitas vt vna nō eſt rō fundamēti huiꝰ ita ꝙ vnitas ſit rel̓o fundādi. ſicut notaret̉ ſi dice ret̉ ẜm deitatē eſt pr̄. ¶ Ad 2ᵐ ar dico ꝙ maior ꝓpō ē falſa. īmo vbi forma diſtinguit̉ in maͣ ⁊ cū maͣ: maͣ nō eſt rō pͥncipalis huiꝰ diſtinctōis. qꝛ in qͣcunqꝫ diſtinctōne illud ē rō pͥncipalis diſtinguēdi qd̓ eſt rō pͥncipalis eēndi in illo eē. de hoc al̓s in. q. de indiuiduatōe. ¶ Ad 3 ꝯcedit̉ ꝙ in pr̄e ſit alia eqͣlitas ad filiū et alia ad ſpm̄ ſcm̄: ſic̄ ſi pr̄ genuiſſet ſpm̄ ſcm̄ eēt in eo alia pr̄nitas ad filiū ⁊ alia ad ſpm̄ ſcm̄. ⁊ de iſto dicto general̓r erit ẜmo in 3º. liº. vtrū in vno relato ad plu res ſint pl̓es rel̓ones. ¶ Ad 4ᵐ vr̄ diffi cile ar illis qͥ ponūt ꝑſona eē relatiuaſic̄ fuit argutu ꝯͣ eos. di. 26. ꝓ opi. 3ª. tn̄ tenēdo cōem viā oꝫ dice̓ ꝙ pͥus pullulāt in eēntia rel̓os originis ꝙ cōes. ⁊ iſte pͥpullulātes diſtinguūt ⁊ ꝯſtituūt ꝑſonanō aūt ille cōes: qꝛ ſūt qͣſi aduētitie ꝑſo nis. ſicut ponit̉ ꝙ ſpira actiua nullā per ſonā ꝯſtituit. qꝛ ītelligit̉ qͣſi aduenire pr̄i ⁊ filio iam ꝯſtitutis in eē ꝑſonali. pͥma enī ibi pullulātia que pn̄t ꝑſonalit diſtī guere diſtinguūt ꝑſonal̓r ⁊ ꝯſtituunt. Irca diſtincti onē. 32. q̄ro vtrū pr̄ ⁊ filiꝰ dilligant ſe ſpū ſcō. ꝙ nō. qꝛ aūt dilige̓ ſumit̉ eēntialit̓ aūt notōnal̓r. Nō eēntial̓r. qꝛ quodlibet eēntiale ineſt formaliter cuilibet ꝑſone nō ꝑ alterā. ſi no tional̓r. igr̄ pr̄ ⁊ filiꝰ ſpirāt ſpū ſcō. qd̓ ē falſū. ¶ Probat̉ idē 2º. ꝙ nullus actus notōnalis eſt ꝯuerſiuꝰ in idē agēs a qͦ eſt vel ꝓcedit ꝑꝑ diſtinctionē quā tal̓ actureqͥrit īter agēs ⁊ terminū. gͦ ſi iſte actus eſt ꝯuerſiuꝰ n̄ ſūit̉ notōnal̓r. ¶ Pͣ. ſi pr̄ ⁊ filiꝰ diligāt ſe ſpū ſcō. gͦ pr̄ diligit ſe ſpū ſcō. qꝛ eodē videt̉ pr̄ dilige̓ ſe ⁊ filiū. ſed ꝯcl̓o videt̉ incōueniēs. qꝛ pr̄ diligit ſe in pͥmo ſigno originis in qͦ ſpūs ſcūs nō intelligit̉ ſpiratꝰ. ¶ Pret̓ea eodē diligunt ſe ⁊ creaturā. ſꝫ ſpūs ſcūs nō videt̉ eē qͦ diligūt creaturā. qꝛ tūc ſpūs ſcūs ex neceſſitate ꝓductōis ſue ē amor. ita ex neceſſitate eēt amor creaturaꝝ. ⁊ ita necͣio deus amaret creaturas. ¶ Cōtra. 6. de tri. c. 5. vel. 15. Spūs ſcūs ē qͦ genitꝰ a ge nerante diligit̉ genitorēqꝫ ſuum diligit. Ecūdo queri tur vtꝝ pr̄ ſit ſapiēs ſapīa ge nita. ꝙ ſic. pr̄ dic̄ verbo. ẜm Aug. 7. de tri. c. i. vel. 2. ſꝫ ẜm Anẜ. mō. 37. nihil aliud ē ſūmo ſpūi dice̓ ꝙͣ quaſi cogitādo intueri. igit̉ pr̄ intuet̉ v̓bo. et ita ſapit v̓bo. ¶ Cōtra. Augꝰ. 7. de tri. c. 3. eo eſt quo ſapit. qꝛ idē eſt ſaꝑe ⁊ eē. gͦ ſi ſaperet verbo eſſet etiam verbo. Prima queſtionē mgr̄ reputat difficilē ⁊ dimittit eā inſolutā. ¶ Aliqͥ negauerūt iſtā ꝓpōeꝫ. pr̄ ⁊ filius diligūt ſe ſpū ſcō. ⁊ dixerūt eaꝫ ab Augꝰ. retractata in ſil̓i pͥmo retracta
