Di X ſcibilis: ⁊ non tm̄ cognoſcibilis quaſi co gnitiōe abſtractiua ſicut roſa non exn̄s eſt pn̄ſ intellectui meo ꝑ ſpēm. ſed de co gnitione vera intuitiua. qꝛ nō alit̓ cogͦſcit deus ſcā vel fienda. ⁊ ita ꝑfecte ſūt pn̄tialiter cognita ab intellectu diuino fienda ſicut facta. Ad primum pro 3ª. opi. Boetius exponit ſe ibidē. ſtatiꝫ īmediate poſt diſtinguit de ncc̄itate cōſequētis. ⁊ neceſſitate ꝯn̄tie. ꝑ hoc cōcedo ꝙ ꝯtingentia relata ad diuinā ſcīaꝫ ſunt neceſſaria neceſſitate ꝯn̄tie. hoc ē iſta ꝯn̄tia ē neceſſaria ſi deꝰ ſit illa eſſe futura illa erūt nō tamē ſūt neceſſaria neceſſitate abſoluta nec ncc̄itate ꝯn̄tis Ad aliud pro quarta opiniōe dico ꝙ ꝯtingentia nō eſt tm̄ priuatō vl̓ defectus entitatis ſicut eſt deformitas ī actu 2º qui ē peccatū. īmo ꝯtingentia ē modus poſitiuꝰ entitatis. ſic̄ neceſſitas eſt alius modus ⁊ eēt poſitiuū qd̓ eſt ī effectu pͥncipalius eſt a cā priore. ⁊ iō n̄ ſicut difformitas ē ip̄ius actus a cānon a cā prima ita ē ꝯtingentia. īmo cō tingentia ꝑ prius eſt a cā prima ꝙͣ ſcd̓a ꝑꝑ quod nullū cauſatū eſſet formalit ꝯtingens niſi a cauſa prima contingent̓ cauſaretur ſicut oſtenſum eſt. Irca diſtīctō nem. 40. q̄ro. vtꝝ p̄deſtina tus poſſit dānari. Qd̓ nō. oē preteritū ē ſimplicit̓ neceſſariū. qꝛ ẜꝫ ph̓m 6º ethico. hoc ſolo priuat̉ deus in genita facere q̄ facta ſūt. ſꝫ p̄deſtinatio hꝰ predeſtinati tranſit in p̄teritū. quia deus p̄deſtinauit iſtum ab eterno. gͦ eſt ſimpl̓r neceſſariū. gͦ non pōt deus nō p̄deſtinaſſe. ⁊ ꝑ ꝯn̄s nō poteſt iſte dānari ¶ Preterea ſi p̄deſtinatꝰ poſſet dānari hoc non eēt niſi ꝑ actū ſuū. gͦ per actuꝫ volūtatis create poſſꝫ īpediri actus vo luntatis diuine. qd̓ eſt impoſſibile. Contra ſi non. non eſſet ſolicitanduꝫ alicui de obſeruantia preceptorum et conſilioruꝫ. quia qualitercūqꝫ operaret̉ ſaluaretur ſi eſt predeſtinatus. ⁊ qualit̓. cunqꝫ viueret ſi nō eſt predeſtinatus dā naret̉. fruſtra gͦ ponitur tota lex diuina Ad iſtam qōnem dico ꝙ predeſtinatio ꝓprie ſumpta dic̄ actum voluntatis diuine. vꝫ ordinem electionis ꝑ voluntatem diuinam alicꝰ creature intellectualis vel rationalis ad gr̄am ⁊ gloriam. lꝫ poſſet accipi ꝓ actu intellectꝰ concomitante iſtam electionē Sicut igitur in gnaͣli dictū eſt de libertate ⁊ contingentia voluntatis diuine reſpectu qͦrūcūqꝫ obōꝝ ſcd̓ariorū ſpāliū ita dicendū eſt reſpectu hꝰ obiecti ſe cūdarij.i. velle huic gr̄aꝫ ⁊ gl̓iaꝫ. Ex hͦ dico ꝙ ꝑꝑ illa q̄ dicta ſt̓ in. q. p̄cedente ꝙ deus contingenter predeſtinat illum quē predeſtinat. ⁊ pōt nō p̄deſtinare n̄ ſimul ambo oppoſita nec ſucceſſiue: ſꝫ vtrūqꝫ diuiſiꝫ in iſtanti eternitatis. ¶ Conſil̓r dico ad. q. in ſe ꝙ iſte qui ē pre deſtinatus pōt danari. nō. n. ꝑꝑ eius p̄deſtinationē eſt voluntas eius ꝯfirmata. ⁊ ita poteſt peccare. ⁊ ita pari rōe in pctō ſtare final̓r. ⁊ ita iuſte dānari. ſꝫ ſi cut poteſt dānari ita pōt non p̄deſtina ri. ¶ Quātū aūt ad logicā ꝓpoſitio ꝓpoſita diſtinguēda eſt ſcd̓ꝫ ꝯpoſitioneꝫ ⁊ diuiſionē ⁊ in ſenſu ꝯponis ꝑ ſe extre mū eſt hō vel ꝑſona p̄deſtinata ſb̓ iſta determinatōne p̄deſtinatū. ⁊ iſte ſenſus falſus ē. In ſenſu aūt diuiſionis ſūt due cathegorice ⁊ enunciat̉ de perſona aliqͣ beatificabili in vna cathegorica eē predeſtinatum. ⁊ in alia poſſe damnari. ⁊ iſta duo ſunt vera de eodē ſb̓iecto. nec ita vera ꝙ ſimul poſſunt eē oppo. nec ēt ꝙ vnum poſſit ſuccedere alteri. qꝛ in eternitate eſt vtrunqꝫ. ſed vera ſimul in quātuꝫ volitio diuina conſideratur vt prior naturaliter tranſit ipſius ſuper illud obm̄ qd̓ eſt gloria iſti. ī illo priori