Utrum hec ſit vera deuſ eſt pater ⁊ filiꝰ ⁊ ſpūs ſanctus. 104. ¶ Diſtinctio quinta. Poſt hec queritur ⁊c̄. Utrum diuina eſſentia generet uel ge neretur. 105. Utrum filius generet̉ de ſb̓a pr̄is. 108. ¶ Diſtinctio ſexta. ¶ Preterea queri ſolet ⁊c̄. Utrum deus pater genuerit deum filiū voluntate. 113. ¶ Diſtinctio ſeptima. ¶ Hoc ſolet queri. Utrum potentia generandi in patre ſit aliquid abſolutum in patre uel ꝓprie tas patris. 115. ¶ Diſtinctio octaua. ¶ Nunc de veritate ⁊cͣ. Utrum deus ſit ſumme ſimplex ⁊ perfe cte talis. 121. Utrum aliqua creatura ſit ſimplex. 122 Utrum cū ſimplicitate diuina ſtet ꝙ de uel aliquid dictū de deo formaliter ſit in genere. 123. Utrum cum ſimplicitate dei poſſit ſtaaliquo modo diſtinctio eſſentialium perfectionuꝫ precedens aliquo modo omnē actū intellectus. 131. Utrum ſolus deus ſit īmutabilis. 136. ¶ Diſtinctio nona. ¶ Nunc ad diſtinctionem ⁊cͣ. Utrum generatio filij ſit eterna in diui nis. carta. 142. ¶ Diſtinctio decima. ¶ Nunc poſt filij ⁊cͣ. Utrum ſpiritus ſanctus producat̉ per modum voluntatis ⁊ quō volūtas po teſt eſſe principiū cōicandi naturam ⁊ quomodo volūtas poteſt eſſe prīcipiū neceſſario ꝓducendi. ⁊ ſi eſt neceſſaria quō non per modū nature. 143. ¶ Diſtinctio vndecima. ¶ Hic dicendum eſt ⁊c̄. Utruꝫ ſpiritus ſanctus procedat a patre ⁊ filio. 146. Utrum ſi ſpiritus ſanctus non procede ret a filio poſſet ſtare diſtinctio realis ipſius a filio. 142. ¶ Diſtinctio duodecima. ¶ Item queritur ⁊cͣ. Utrum pater ⁊ filius ſpirent ſpiritū ſan ctum inquantū omīno vnū uel inquā tum aliquo modo diſtincti. 149. Utrum pater ⁊ filius oīo vniformit̉ reſpirent ſpiritum ſanctum. 153. ¶ Diſtinctio. xiij. ¶ Poſt hoc conſiderandū eſt ⁊cͣ. Utrum ſpiritus ſanctus ſit genitus ſiue vtrum productio ſpiritus ſancti ſit generatio uel ab ea diſtinguit̉. 154. ¶ Diſtinctio. xiiij. xv. ¶ Preterea diligenter ⁊cͣ. Utrum quelibet perſona diuina mittat quamlibet perſonā diuinā. 160. ¶ Diſtinctio. xvij. ¶ Iam nunc accedamus ⁊cͣ. Utrum neceſſe ſit ponere charitatē crea tam formaliter inherenteꝫ nature beatificabili. 161. Utrum ſit neceſſe in habituponere rōnem principij actiui reſpectu actꝰ. 161. Utrum tota charitas preexiſtens corrū patur ita ꝙ nulla realitas numero ma neat eadem in charitate maiore ul̓ minore. ⁊ hoc ſuppoſito ꝙ charitas au geatur. 173. Utrum illud poſitiuū charitatis p̄exiſtentis qd̓ manet in augmento ſit tota eſſentia charitatis intenſe ita ꝙ ſi pone retur charitas intēſa ſine ſubiecto nul lam realitatem poſitiuā haberet in ſe eſſentialiter aliaꝫ ab illa que prefuit in charitate remiſſa. 124. ¶ Diſtinctio. xix. ¶ Nunc poſtꝙ ⁊c. Utrum perſone ſunt equales. 176. Utrū q̄libet ꝑſona diuina ſit ī alia. 177 ¶ Diſtinctio. xx. ¶ Nunc oſtenderet ⁊cͣ. Utrū tres ꝑſone ſint equales in poͣ. 181. ¶ Diſtinctio. xxi. ¶ Hic oritur queſtio ⁊c̄.
