Seite
XII ſicut ⁊ cognitus ſum: quā ſcientiā ꝓfecto con templatōis dei vult intelligi: qd̓ ſctōꝝ erit p̄­miū ſummū: tn̄ vbi dicit. Alij dat̉ per ſpirituꝫ ſermo ſapientie: alij ſermo ſcīe ẜm eundē ſpi ritum: hec vtiqꝫ duo ſine dubitatione diſtin guit: licet nō ibi explicet quid interſit vn̄ poſ ſit vtrūqꝫ dinoſci. Uerū ſcripturarū ſancta­rum multiplicē copiā ſcrutatus: inueni ſcri­Iob. 28 ptū eſſe in libro iob: eodē ſctō viro loquente Ecce pietas eſt ſapiētia: abſtinere aūt a ma­lis eſt ſcīa. In hac differentia intelligenduꝫ eſt ad cōtemplationē ſapientiā: ad actionem ſcīam ꝑtinere. Pietatē quippe hͦ loco poſuit dei cultū: que grece dicit̉ theoſebia. Nā hoc verbum habet iſtā ſententiā in codicibꝰ gre­cis. Et quid eſt in eternis excellētiꝰ qͣꝫ deus cuius ſolius immutabilis eſt natura: Et qͥs cultus eius: niſi amor eius: quo nūc deſidera mus eum videre: credimuſqꝫ ⁊ ſperamꝰ nos eſſe viſuros: ⁊ quantū ꝓficimꝰ videmus nūc ꝑ ſpeculū in enigmate: tunc aūt in manifeſta tione. hoc eſt em̄ qd̓ ait apoſtolus paulꝰ: Fa j. Coꝝ. 13 cie ad faciē. hoc etiā qd̓ ioannes. Dilectiſſi­ob. mi nunc filij dei ſumꝰ: ⁊ nōdū apparuit quid erimꝰ: ſcimus cū apparuerit: ſimiles ei erimꝰ qm̄ videbimꝰ eū ſicuti eſt. De his atqꝫ huiuſ­modi: ſermo ip̄e mihi videt̉ eſſe ſermo ſapiē­Iob.28. tie. Abſtinere aūt a malis qm̄ iob ſcientiam dixit eſſe: reruꝫ ꝓculdubio temporalium eſt Quoniā ſcd̓m tempus in malis ſumus: a qui bus abſtinere debemus: vt ad illa bona eter na veniamꝰ. Ꝙͣobrem quicqͥd prudenter for titer: temꝑanter ⁊ iuſte agimus: ad eam per tinet ſcientiā ſiue diſciplinā qua in euitādis malis: boniſqꝫ appetendis actio noſtra ver­ſatur: ⁊ quicquid ꝓpter exempla vel cauēda vl̓ imitanda: ⁊ ꝓpter quarūcūqꝫ reruꝫ q̄ no­ſtris accōmodata ſunt vſibus neceſſaria do­cumenta: hiſtorica cognitione colligimꝰ De his ergo ſermo cum ſit: eum ſcientie ſermo­nē puto diſcernendū a ſermōe ſapientie: ad quā ꝑtinēt ea que nec fuerūt nec futura ſūt ſed ſunt: ⁊ ꝓpter eternitatē in qua ſunt ⁊ fuiſ ſe ⁊ eſſe ⁊ futura eſſe dicunt̉: ſine vlla muta­bilitate tempoꝝ. Nō em̄ ſic fuerūt vt eſſe de­ſinerēt: aut ſic futura ſunt quaſi nūc non ſint ſed idip̄m eſſe ſꝑ habuerūt: ſꝑ habitura ſunt Manent aūt non tanqͣꝫ in ſpacijs locorū fixa veluti corꝑa: ſed in natura incorꝑali: ſic intel ligibilia p̄ſto ſunt mentis aſpectibꝰ: ſicut iſta in locis viſibilia vel cōtrectabilia corꝑis ſen­ſibus. Non aūt ſolū reꝝ ſenſibiliū in locis po­ſitaꝝ ſine ſpacijs localibus manēt intelligibi­les incorporaleſqꝫ rōnes: verūetiā motionū in temporibus tranſeuntiū: ſine tēporali trā ſitu ſtant etiam ip̄e vtiqꝫ intelligibiles inſen ſibiles: ad quas entis acie ꝑuenire paucoꝝ ē Et cum ꝑuenit̉: qͣꝫtū fieri pōt: non in eis ma­net ip̄e peruentor: ſed veluti acie ip̄a reuer­berata repellit̉: ⁊ ſit rei nō tranſitorie tranſi­toria cogitatio. Que tn̄ cogitatio tranſiēs ꝑ diſciplinas quibus erudit̉ animus: memorie cōmendat̉: vt ſit quo redire poſſit: que cogi­tat̉ inde tranſire: qͣꝫuis ſi ad memoriā cogita tio non rediret: atqꝫ qd̓ cōmendauerat ibi in ueniret: velut rudis. ad hoc ſicut ducta fuerat duceret̉: idqꝫ inueniret: ⁊ vbi primū inuene­rat. in illa ſcilicet incorporea veritate: vn̄ rur ſus quaſi deſcriptū in memoria figeret̉ Neqꝫ em̄ ſicut manet verbi gr̄a quadrati corꝑis ī corporalis ⁊ incōmutabilis ratio: ſic in ea ma net hoīs cogitatio: ſi tn̄ ad eā ſine phantaſia ſpacij localis potuit ꝑuenire. Aut ſi alicuius artificioſi ⁊ muſici ſani ꝑ moras tꝑis tranſeū­tis numeroſitas cōprehendat̉: ſine tꝑe ſtans in quodā ſecreto altoqꝫ ſilentio: tamdiu ſaltē cogitare pōt qͣꝫdiu pōt ille cantus audiri: tam̄ qd̓ inde rapuerit: ⁊ ſi trāſiens mentis aſpectꝰ ⁊ quaſi glutiēs in ventrē: ita ī memoria repo­ſuerit: poterit recordādo quodāmō rumina­re: ⁊ in diſciplinam qd̓ ſic didicerit traijcere. Quod ſi fuerit oīmoda obliuione deletū: rur ſus doctrina duce ad id vniet̉ qd̓ penitus ex­ciderat: ⁊ ſic inueniet̉ vt erat. De opinione platonis qua credidit aīas aliam vitam priuſqͣꝫ corporibus induerentur habuiſſe. Capitulum. XV. Nde plato ille ph̓s nobilis ꝑſuadere cognatus eſt vixiſſe hic aīas hoīm: ⁊ anteqͣꝫ iſta corꝑa gererent. ⁊ hinc ec ꝙ ea que diſcuntur: reminiſcunt̉ potiꝰ cogni ta qͣꝫ cognoſcūt̉ noua. Retulit em̄ puerū quē dam neſcio quid de geometria interrogatuꝫ ſic reſpondiſſe: tanqͣꝫ eſſet illius peritiſſimus diſciplinee. Gradatim quippe atqꝫ artificioſe ī terrogatus: videbat qd̓ videndū erat: dice­batqꝫ qͥd viderat. Sed ſi recordatio hec eſſet rerū antea cognitarū: non vtiqꝫ oēs vl̓ pene oēs cum illo mō interrogarent̉: hoc poſſent. Non em̄ oēs in priore vita geometre fuerunt cum tam rari ſunt in genere humano: vt vix poſſit aliquis inueniri. Sed potius credēdū eſt mentis intellectualis ita cōditam eſſe na turā: vt rebus intelligibilibus naturali ordi­ne diſponente conditore ſubiūcta: ſic iſta vi­deat in quadā luce ſui generis incorꝑea: quē admodū oculus carnis videt. que in hac cor porea luce circūadiacēt cuiꝰ lucis capax eiqꝫ