Seite
XIII xvij De his que per incarnationeꝫ xp̄i ſunt collata credentibꝰ. xviij De natiuitate domini ex maria virgi­ne ⁊ ſpirituſancto xix Ꝙ verbū caro factum qd̓ eſt xp̄s ieſus et ſapientie theſauros in ſe habeat et ſcientie. xx. Neminem poſſe ſine fide ad veram bea titudinē peruenire Aurelij Auguſtini epiſcopi de trinitate li­ber tredecimus incipit De gemino rationalis mentis officio. quo rum vnum ad temporalia. aliud pertinet ad eterna. Capl̓m. I. N libro ſuꝑiore huiꝰ oꝑis duode­decimo ſatis egimus diſcerne̓ rō nalis mentis officiū in tꝑalibꝰ re­bus. vbi nō ſola ꝯgnitio. verum ⁊ actio nr̄a verſat̉ ab excellētiore eiuſdē mentꝭ officio: qd̓ ꝯtemplādis eternis rebꝰ impendit̉ ac ſola ꝯgnitione fruit̉. Cōmodiꝰ aūt fieri pu to: vt de ſcripturis ſanctis aliqͥd interſeram: qͦ facilius poſſit vtrūqꝫ dinoſci. Euāgeliū ſuū ioannes euāgeliſta ſic exorſus ē. In pͥncipio Ioh̓. j. erat verbū: ⁊ verbū erat apud deū: ⁊ d̓s erat verbū: hͦ erat in pͥncipio apud deū: oīa ꝑ ipſuꝫ facta ſunt: ⁊ ſine ip̄o factū eſt nihil. Qd̓ factū eſt in ip̄o vita erat. ⁊ vita erat lux hoīm: ⁊ lux in tenebris lucet: ⁊ tenebre eā nō ꝯp̄hēderūt Fuit hō miſſus a deo cui nomē erat Ioh̓es: h̓ venit in teſtimoniū: vt teſtimoniū ꝑhiberet d̓ lumine: vt oēs crederēt ꝑ illū. Nō erat ille lux ſꝫ vt teſtimoniū ꝑhiberet de lumīe. Erat lux vera que illuminat oēm hoīem venientē in hunc mundū. In mūdo erat: ⁊ mundus per ip̄m factꝰ eſt: ⁊ mundus eū non cognouit. In ꝓpria venit ⁊ ſui eum non receperūt. Quot quot aūt receperunt eū: dedit eis ptātē filioſ dei fieri: his qui credūt in nomine eius. Qui nō ex ſanguinibus neqꝫ ex voluntate carnis neqꝫ ex voluntate viri: ſꝫ ex deo nati ſunt. Et verbū caro factū eſt ⁊ habitauit in nobis. Et vidimus gloriā eius: gloriā quaſi vnigeniti a patre: plenū gratie ⁊ veritatis. hoc totū qd̓ ex euāgelio poſui: in p̄cedentibus ſuis parti­bus habet qd̓ immutabile ac ſempiternū eſt cuiꝰ cōtemplatio nos beatos facit. In conſe quentibus vero: ꝑmixta cū tꝑalibꝰ cōmemo­rant̉ eterna. Ac ꝑ hͦ aliqua ibi ad ſcientiā. ꝑti nēt: aliqͣ ad ſapīam: ſicut in libro duodecimo Ubi. sͣ. p̄ceſſit noſtra diſtinctio. Nā in principio erat verbum. ⁊ verbum erat apud deum: ⁊ deus erat ꝟbū: hoc erat in pͥncipio apud deū. Oīa ꝑ ip̄a facta ſūt: ⁊ ſine ip̄o factū eſt nihil quod factum eſt in ipſo vita erat: et vita erat lux hominū. ⁊ lux in tenebrꝭ lucet. et tenebre eaꝫ non comp̄henderūt. Cōtemplatiuā vitā reqͥ rit ⁊ intellectuali mente cernendū ē. Qua in re qͣꝫtomagis qͥſqꝫ ꝓfecerit: tanto fiet ſine du bitatione ſapiētior. ſꝫ ꝓpter id qd̓ ait. Lux lu­cet in tenebris. ⁊ tenebre eā non ꝯprehende­rūt: fide vtiqꝫ opus erat q̄ crederet̉ qd̓ nō vi­detur. Tenebras qͥppe intelligi voluit auerſa ab huiꝰ luce eamqꝫ minꝰ idonea ꝯtueri corda Ubi. sͣ mortaliū. propter qd̓ adiūgit ⁊ dicit. Fuit hō miſſus a deo cui nomen erat ioh̓es. hic venit ī teſtimoniū vt teſtimoniū ꝑhiberet de lumine vt oēs crederēt ꝑ illū. hoc iam tꝑaliter geſtū eſt. et ad ſcīam ꝑtinet que cognitione hiſtori ca continetur. hoīem autem iohānē in phan taſia cogitamus que de humane nature noti cia impreſſa eſt noſtre memorie. Et hoc eodē mō cogitāt. ſiue qui iſta non credūt ſiue qͥ cre dunt. Utriſqꝫ em̄ notū eſt quid ſit homo cuiꝰ exteriorem ꝑtem.i. corpus ꝑ corporis lumina didicerunt. Interiorē vero.i. animam in ſeip ſis. qꝛ ⁊ ip̄i hoīes ſunt: ⁊ ꝑ humanam ꝯuerſati onem cognitam tenent: vt poſſint cogitare qd̓ dicitur. Fuit homo cui nomen erat iohan nes. quia et nomina ſciunt loquendo et audi endo. Quod autem ibi eſt: miſſus a deo: fide tenent qui tenent. Et qui fide non tenēt: aut dubitatione ambigunt: aut infidelitate deri­dent. Utriqꝫ tamen ſi non ſunt ex numero ni mis inſipientium: qui dicunt in corde ſuo: nō Psͣ. 52 ē d̓s: hec audiētes ꝟba vtriqꝫ cogitāt: ⁊ qͥd ſit d̓s. ⁊ qͥd ſit mitti a deo ⁊ ſi n̄ ſic̄ res ſe habēt cer te ſicut valent. Fidē porro ip̄am quā videt qͥſ qꝫ in corde ſuo ſi credit. vel nō eſſe ſi non cre dit: aliter nouimus: non ſicut corꝑa que vide mus oculis corporeis ⁊ ꝑ ip̄oꝝ imagīes quas memoria tenemus: etiā abſentia cogitamus nec ſicut ea q̄ non vidimus ⁊ ex his q̄ vidimꝰ cogitatione vtcūqꝫ formamus ⁊ memorie cō mendamus: quo recurramus cum volueri­mus: vt illic ea vel potius qualeſcunqꝫ imagi nes eoꝝ quas ibi fiximus ſimiliter recordati­on cernamus Nec ſicut hoīem viuū cuiꝰ ani mam etiā ſi nō videmꝰ ex nr̄a conijcimus. et ex motibus corꝑalibus hoīem viuū ſicut vi­dendo didicimus intuemur etiaꝫ cogitando Nō ſic vr̄ fides in corde ī qͦ ē ab eo cuiꝰ ē: ſꝫ eaꝫ tenet certiſſima ſcīa: clamatqꝫ ꝯſcīa. Cū itaqꝫ ꝓpterea crede̓ iubeamur. qꝛ id qd̓ crede̓ iube mur vide̓ nō poſſumꝰ: ip̄aꝫ tn̄ fidē qn̄ inē ī nob̓ videmus in nob̓. qꝛ ⁊ reꝝ abſentiū pn̄s ē fideſ ⁊ reꝝ que foris ſunt intus eſt fides: ⁊ reꝝ que non videntur videtur fides: ⁊ ip̄a tamen tꝑa­