Liberliter ſit in cordibus hoīm. Et ſi ex infidelibusfideles fiūt: perit ab eis. Aliqn̄ aūt ⁊ rebꝰ falẜaccōmodat̉ fides: loqͥmur em̄ ſic vt dicamushabita eſt ei fides ⁊ decepit. Qualis fides: ſitn̄ ⁊ ip̄a dicēda ē fides: nō culpabilit̓ de cordibꝰ perit: qn̄ eā inuēta ꝟitas pellit: optabilit̓ ātreꝝ veraꝝ in eaſdē res fides tranſit. Nō eniꝫdicendū eſt perit: qn̄ ea q̄ credebant̉ vidēturNunqͥd em̄ adhuc fides dicēda ē cuꝫ diffinitaſit in epl̓a ad heb̓. fides: dictūqꝫ ſit eā eſſe conHeb̓. ij.iunctionē reꝝ q̄ nō vident̉. Deinde qd̓ ſequiIoh̓. j.tur. Hic venit in teſtimoniū: vt teſtimoniū ꝑhiberet de lumine vt oēs crederēt ꝑ illū: actōvt dixi tꝑalis eſt. Tꝑaliter em̄ teſtimoniū phibetur etiā de re ſempiterna qd̓ eſt intelligibile lumen. De qͦ vt teſtimoniū ꝑhiberet venitioh̓es qͥ nō erat lux: ſꝫ vt teſtimoniū ꝑhiberetde lumīe. Adiūgit em̄. Erat lux vera q̄ illumiUbi sͣnat oēm hoīem venientē in hunc mundū: inmūdo erat: ⁊ mūdūs ꝑ ip̄m factus ē: ⁊ mūdꝰeū nō ꝯgnouit. In ꝓpria venit ⁊ ſui eū non receperūt. Hec verba oīa qͥ latinā linguā ſciuntex rebus intelligūt q̄s nouerunt. Quaꝝ aliqͣnob̓ innotuerūt ꝑ corꝑis ſenſus ſicut hō: ſicutip̄e mūdus: cuiꝰ tam euidentē magnitudinēcernimus: ſicut eorūdem ꝟboꝝ ſoni. Nam etauditus ſenſus ē corꝑis. Aliqͣ aūt ꝑ animi rōUbi sͣnem ſicut id qd̓ dictū eſt. Et ſui eū nō receperunt. Intelligit̉ em̄: nō in eū crediderūt. Qd̓qͥd ſit: nullo corꝑis ſenſu: ſꝫ animi rōne cognouimus. Ip̄oꝝ etiā ꝟboꝝ non ſolū ſonos ſed ſignificationes ꝑtim ꝑ corꝑis ſenſum: ꝑtim peranimi rōeꝫ didicimꝰ nec ea ꝟba nūc pͥmū audiuimus ſꝫ q̄ iam audieramꝰ. Et nō ſolū ip̄a: verūetiā q̄ ſignificarent cognita memoria tenebamus: ⁊ h̓ agnouimꝰ. hoc em̄ nomē diſſillabū cum dicit̉ mundus: qm̄ ſonus eſt: res vtiqꝫcorꝑalis ꝑ corpus innotuit.i. ꝑ aurem: ſꝫ etiamqd̓ ſignificat ꝑ corpus innotuit.i. ꝑ oculos carnis. Mūdus quippe inqͣꝫtū notus eſt. videntibus notū eſt. Ad hͦ verbū qͣttuor ſillabaꝝ qd̓eſt crediderūt: ſono ſuo qm̄ corpus ē: ꝑ aureꝫcarnis illabit̉. Qd̓ aūt ſignificat: nullo corporis ſenſu ſꝫ animi rōne cognoſcitur. Niſi enimquid ſit crediderūt ꝑ animū noſſemus: nō intelligeremus qͥd nō fecerint illi: de qͥbꝰ dictūeſt. Et ſui eū nō receperūt. Sonus gͦ verbi foUbi. sͣrinſecus inſtrepit auribus corꝑis: ⁊ attingitſenſum qͥ vocatur auditus. Spēs qͦꝫ hominis⁊ in nobis ip̄is nota eſt. ⁊ forinſecus ī alijs adeſt corꝑis ſenſibus oculis cum videt̉: auribuſcū auditur: tactui cū tenetur ⁊ tangitur. Habet etiam in memoria noſtra imaginem ſuaꝫincorꝑalē quidē: ſed corꝑi ſimilē. Mundi deniqꝫ ip̄ius mirabilis pulchritudo forinſecꝰ p̄ſto eſt: ⁊ aſpectibꝰ noſtris ⁊ ei ſenſui qͥ d̓r tact.ſi qͥd eius attingimꝰ. Habet etiā intꝰ ī memoria nr̄a imaginē ſuā: ad quā recurrimꝰ: cū euꝫvel ſepti parietibꝰ vel etiā in tenebris cogitamus. Sed de his imaginibꝰ rerū corꝑaliū incorꝑalibꝰ qͥdē habentibꝰ tn̄ ſimilitudīes corpoꝝ: ⁊ ad vitā exterioris hoīs ꝑtinentibꝰ: iaꝫſatis in vndecimo libro locuti ſumꝰ. Nunc autemagimus de hoīe interiore ⁊ eius ſcīa: eaque reꝝ eſt temꝑaliū ⁊ mutabiliū: in cuiꝰ intētione cum aſſumit̉ aliqͥd etiā de rebꝰ ad exteriorē hoīem ꝑtinentibus: ad hoc aſſumendūē vt aliqͥd inde doceat̉ qd̓ rōnalē adiuuet ſcientiā. Ac ꝑ hoc reꝝ quas cōes cum aīantibꝰirrōnalibus habemus: rōnalis vſus ad interiorē hoīeꝫ ꝑtīet: nec recte dici pōt cū irrōnalibus aīantibꝰ eum nobis eſſe cōmunem.De fide q̄ licet ꝑ corꝑis ſenſum mente concepta ſit: nihil tamen inuenitur habere corporeum. Capitulum. II.Ides vero de qua in hoc libro aliqn̄diutius diſputare certa diſpoſitiōisnr̄e rōne cōpellimur: quā qui hn̄t fideles vocant̉: qui non hn̄t infideles: ſicut hiqͥ venientē in ꝓpria dei filiū nō receperūt: qͣꝫIoh̓. j.uis ex auditu in nobis facta ſit. Non tn̄ ad eūſenſum corꝑis ꝑtinet qͥ appellat̉ auditus: qm̄non eſt ſanus. nec ad oculos huiꝰ carnis: qm̄nō eſt color aūt corꝑis forma. nec ad eū qͥ dicitur tactus: qm̄ corpulētie nihil habet. nec advllū ſenſum corꝑis: qm̄ cordis res iſta nō corꝑis: nec fortis eſt a nobis: ſed in intimis nr̄isnec eam quiſqͣꝫ hoīm videt in alio: ſed vnuſqͥſqꝫ in ſemetip̄o. Deniqꝫ pōt ⁊ ſimulatione confingi: ⁊ putari eſſe in quo non eſt. Si iam igitur quiſqꝫ fidem apud ſeip̄m videt: in alteroaūt credit eſſe eam non videt: ⁊ tanto firmius credit: qͣꝫto fructus eius magis nouit qͦsoperari ſolet fides per dilectionem. Ꝙobrēomnibus de quibus euangeliſta ſubiungit etdicit. Quotquot receperunt eum: dedit eisIbidem.poteſtatem filios dei fleri: his qui credunt innomine eius: qͥ non ex ſanguinibus: neqꝫ exvoluntate carnis: neqꝫ ex voluntate viri: ſꝫ exdeo nati ſunt. Fides iſta cōmunis ē: nō ſicutaliqua corꝑis forma cōmunis eſt ad videndūomniū oculis quibus preſto eſt(Ex ipſa quippe. vna omniū cernentiū quodāmodo informat̉ aſpectus) ſed ſicut dici pōt oībus hoībuseſſe facies humana cōmunis. Nā hoc ita dicitur: vt tn̄ ſinguli ſuas habeāt. Ex vna ſane doctrina impreſſam fidem credentium cordibꝰſingulorū qui hoc idem credunt veriſſime di
