Q.I. agenti naturali eſt neceſſariꝰ appetitus finis ꝓpter quē debet agere. ita agenti cognitōem qd̓ etiā eſt per ſe agens ex 2. phy. neceſſarius eſt appetitus ſui finis ꝓpter quē debet agere qui ſequit̉ cogni tionē. patet gͦ maior. Sed hō nō poteſt ſcire ex naturalibus finē ſuū diſtincte. gͦ neceſſaria eſt ſibi de hoc tradi aliqua co gnitio ſuꝑnaturalis. mīor pꝫ. pͥmo quia ph̓us ſequēs naͣlem rōem aūt ponit felicitatē eſſe ꝑfectā in cognitōne ſb̓aꝝ ſeꝑa taꝝ acquiſita. ſicut vr̄ dicere pͥº ethi. ⁊.x. aut ſi non determīate aſſerit iſtā eſſe ſupremā nobis poſſibilē. alia tn̄ rōne naͣli nō concludit ita ꝙ ſoli rōni naͣli inniten do vel errabit circa finē in ꝑticulari vel dubius remanebit. vn̄ pͥmo ethi. c. 14. dubitando ait. Siquidē igr̄ ⁊ aliud aliquod deoꝝ eſt donū hoībus: rōabile et felicitateꝫ dei datū eſſe ⁊ maxime hūanoꝝ ꝙͣtū optimū. 2º ꝓbat̉ eadē mīor ꝑ rōem: qꝛ nullius ſb̓e finis ꝓpriuſ cogno ſcit̉ a nobis niſi ex actibus eiꝰ nobis ma nifeſtis ex quibus on̄dit̉ ꝙ talis finis ſit cōueniens tali naͣe. nullos aūt actus experimur nec cognoſcimus ineſſe naͣe no ſtre in ſtatu iſto ex quibus cognoſcam viſionē ſb̓aꝝ ſeꝑataꝝ eſſe conuenientē nobis. gͦ non poſſumus naͣliter cognoſce̓ diſtincte ꝙ ille finis nō ſit cōueniēs naͣe noſtre. Hoc ſaltē certū eſt ꝙ quedā ꝯditōes finis ꝓpter quas eſt appetibilior et feruentius inquirendus nō poſſunt det̉ minate cōcludi rōne naͣli. Et ſi.n. daret ꝙ ratio naͣlis ſufficeret ad ꝓbandū ꝙ vi ſio nuda ⁊ fruitio dei eſt finis hoīs. tam̄ nō ꝯcluderet̉ ꝙ illa ꝑpetuo cōuenit hōi ꝑfecto in corꝑe ⁊ aīa. ſicut dicet̉ in. 4. di. 43. Et tn̄ ꝑpetuitas huiꝰ boni eſt cōditō reddens finē appetibiliorē ꝙͣ ſi eēt trāſi toriū. Conſequi etiā hec bonū in naͣ ꝑfe cta appetibilius eſt ꝙͣ in aīa ſeꝑata. ſicut patet per Augꝭ. 12º. ſuꝑ Geneſim. Iſtas gͦ ⁊ ſimiles cōditiōes finis neceſſariū eſt noſcere ad efficaciter inqͥrendū finē ⁊ tn̄ ad eas nō ſufficit rō naturalis. gͦ requiri tur doctrina ſuꝑnaturaliter tradita. 2 ſic. omni cognoſcēti agenti propter finē neceſſaria eſt triplex cognitio. pͥmo qūo ⁊ qualiter finis acqͥrat̉. 2º cognitio oīuꝫ que ſunt neceſſaria ad finē. 3º eſt neceſſa riū cognoſcere ꝙ oīa iſta ſufficiāt ad ta lē finē. Primū patet qꝛ ſi neſciat qūo finis acquirat̉ neſciet qualiter ad cōſecu tionē illius ſe diſponat. 2ᵐ ꝓbat̉ qꝛ ſi ne ſciat omnia neceſſaria ad ipſuꝫ finē ꝓpt̓ ignorantiā alicuiꝰ neceſſarij poterit a fi ne deficere. Et etiā ꝙͣtuꝫ ad 3ᵐ ſi neſciat iſta neceſſaria ſufficer̄ dubitādo ſe ignorare aliqd̓ neceſſariū nō efficaciter ꝓſe quet̉ illd̓ qd̓ eſt neceſſariū. Sed hec tria nō pōt viator rōne naͣli cognoſcere. pro batio pͥmi. qꝛ beatitudo confert̉ tāꝙͣ pre miū ꝓ meritis eius queꝫ deus acceptat tanꝙͣ dignū tali premio. Et ꝑ ꝯn̄s nulla naͣli neceſſitate ſequit̉ ad actꝰ noſtros q̄ leſcūqꝫ. ſed contingent̓ datur a deo actꝰ aliquos in ordine ad ipſaꝫ tanꝙͣ merito rios acceptāte. hoc autē non eſt naͣlit̓ ſci bile ut videtur qꝛ in hoc errabāt ph̓i po nētes oīa que ſunt a deo īmediate eē ab eo neceſſario ſaltē alia duo mēbra ſunt īmanifeſta. Nō.n. pōt ſciri naͣliter accep tatio volūtatis diuine utpute tanꝙͣ ꝯtīgēter acceptātis talia vel talia digna vita eterna. Et ꝙ etiā illa ſufficiāt depēdet mere ex volūtate diuina circa ea ad que ꝯtingēter ſe habet. gͦ ⁊cͣ. Contra iſtas duas rōnes inſtat̉. ⁊ primo contra primā ſic. Omnis naͣ creata eſſentialiter depēdet a qualibꝫ ꝑ ſe cauſa. Et ꝓpter talē depē dētiā ex cato cognito pōt demōſtratiōe qꝛ quelibet eius ꝑ ſe ca cognoſci. gͦ cum naͣ hoīs ſit homini naͣliter cognoſcibilis qꝛ nō eſt potētie cognitiue īproportōaliſ ſequit̉ ꝙ ex iſta naͣ cognita poſſit naͣliter cognoſci finis illius nature. Cōfirmat̉ ratō qͥa ſi ex natura inferiori cognita co gnoſcitur eius finis nō minus hͦ eſt poſ ſibile ī ꝓpoſtio: qꝛ nec mīor depēdentia
