Q VII.quod habet talem diſtinctionem in ſe n̄habet rem ⁊ rem. ſed eſt vna res habēsvirtualiter ſiue eminenter quaſi duas realitates. quia vtriqꝫ realitati vt eſt in illare competit illud proprium quod ineſt tali realitati ac ſi ipſa eſſet res diſtincta. ita enim hec realitas diſtinguit et illa non diſtinguit: ſicut ſi iſta eēt vna res⁊ illa alia. ¶ Uel vt proprijſſime dicat̉ſicut poſſumus inuenire multos gradꝰin vnitate. in primo minima vnitas eſtvnitas aggregatōnis. in 2º gradu eſt vnitas ordinis que aliquid addit ſupra vnitatem aggregationis. in 3º eſt vnitas peraccidens. vbi vltra ordineꝫ eſt informatio licet accidentalis vnius ab altero eorum que ſunt ſic vnum. in 4º eſt vnitaper ſe compoſiti ex principijs eſſentialibus per ſe actu ⁊ per ſe potentia. in 5º eſtvnitas ſimplicitatis: que eſt vere idemtitas. quicquid enim eſt ibi eſt realiteridem cuilibet ⁊ non tantum eſt vnum illi vnitate vnionis. ſicut in alijs modis.ita adhuc vltra omnes eſt idēptitas formalis. voco auteꝫ idemptitatem formalem vbi illud quod dicitur ſic ideꝫ includit illud cui ſic eſt idem in rōne ſua formali. ⁊ per conſequens per ſe pͥmo mō.in propoſito autem eſſentia non includit in ratione ſua formali proprietatemſuppoſiti nec ecōuerſo. ⁊ ideo poteſt cōcedi ꝙ ante omnem actum intellectus ērealitas eēntie que eſt communicabilis.⁊ realitas ſuppoſiti qua ſuppoſitum eſtincommunicabile. ⁊ ante actum intellectus hec realitas formaliter non eſt illavel non eſt eadem formaliter illi. ſicut pͥus expoſitum eſt quid eſt formaliter eēidem. nunꝙͣ igitur debꝫ concedi aliquadiſtinctio. ſed melius eſt vti iſta negatīahoc non eſt formaliter idem. ꝙͣ hoc ē ſic⁊ ſic diſtinctum. Sed nonne ſequitur.a. ⁊ b. non ſunt idem formaliter. gͦ ſuntformaliter diſtincta. ¶ ℟º ꝙ non oportet ſequi. quia formalitas in antecedētenegatur. ⁊ in conſequente affirmatur.¶ Breuiter igitur dico omittendo illaverba de diſtinctōe rationis ⁊ de diſtinctione virtuali nō quia ſint male dicta.ſed quia non oportet eis vti. dico ꝙ ineſſentia diuina ante actum intellectus ēentitas a. ⁊ ē entitas b. ⁊ hec formal̓r nōeſt illa. ita ꝙ intellectus paternus conſiderans a. ⁊ conſiderans b. habet ex natura rei. vnde iſta compoſitio ſit vera.a. non eſt formaliter b. non autem p̄ciſeex aliquo actu intellectus circa a. et b.¶ Iſta differentia manifeſtatur per exempla. pͥmo ſi ponatur albedo ſpēs ſimplex non habens in ſe duas naturas. eſttamen in albedine aliquid realiter. vnd̓habet ratōnem coloris ⁊ aliquid vn̄ habet rationem differentie. ⁊ hec realitasformaliter non eſt illa realitas. nec econuerſo formaliter. īmo vna eſt extra realitatem alterius formaliter loquendo ſicut ſi eſſent due res licet modo per idētitatem iſte due realitates ſint vna res.hoc exemplum licet aliqualiter ſit ſimile ad propoſitum quantum ad hoc.ſ. ꝙidemptitas realis nō neceſſario concludit idemptitatem formalem cuiuſlibetquod eſt in ſubiecto eodem ad quodlibet quod eſt in ipſo. non tamen eſt omnino ſimile. quia aliqua compoſitio eſtin albedine licet non rei ⁊ rei. tamē talisqualis non conceditur in deo propter n̄idemptitatem formalem. vbi autem noidemptitas formalis aliquoruꝫ in eodeꝫrequirat aliquam compoſitionē ⁊ potetialitatem ⁊ vbi non. dicetur di. 8ª. q. d̓attributis. ⁊ in queſtione illa. an deꝰ ſitin genere. ¶ Poſſet etiam poni exemplum de toto quantitatiuo ſubtrahendo illa que ſunt imperfectōnis ⁊ ponendo illa q̄ ſunt perfectōnis. ſed in pluribꝰeſſet diſſimile ꝙ ſimile. ideo omittatur.¶ Iſta autem diſtinctio ſiue nō formalis idēptitas que ꝓbata eſt pͥus ꝑ duasvel tres rōnes pōt etiā ꝓbari ꝑ duas vl̓tres aucͣtes Augꝭ. 7º. d̓ tri. c. i. vel. 6. oīseſſētia q̄ relatiue dicit̉ eſt aliqͥd excepto
