Di.III.⁊ auferendo ab illa rōe formali imperfectōem quā habet in creaturis: ⁊ reſeruando illam rōem formalem ⁊ attribuendo ſibi oīo ſummam ꝑfectōem ⁊ ſicattribuendo illud deo. Exemplū de formali rōne ſapīe vel intellectus vl̓ volūtatis ꝯſideratur pͥmo in ſe ⁊ ẜm ſe. ⁊ exhoc ꝙ rō iſtorum nō includit formalit̓imꝑfectōem aliquam nec limitatiōemremoueātur ab ip̄a imꝑfectiōes que cōcomitātur eam in creaturis ⁊ reſeruataeadē rōne ſapīe ⁊ voluntatis attribuātur iſta deo perfectiſſime. gͦ oīs inquiſitio de deo ſupponit intellectuꝫ haberecōceptuꝫ eundem vniuocū quē accipitex creaturis. ¶ Qd̓ ſi dicas nō. ſed aliaeſt formalis rō eorum q̄ cōueniunt deoEx hoc ſeqͥtur incōueniēs.ſ. ꝙ ex nul arōe ꝓpria eoꝝ ꝓut ſunt in creaturꝭ poteſt cōcludi aliquid de deo. qꝛ oīo alia⁊ alia rō eſt iſtoruꝫ ⁊ illoꝝ. īmo nō magis ꝯcluderet̉ ꝙ deus ē ſapiens formal̓rex rōne ſapīe quam apprehendimus excreaturis ꝙ ꝙ deus ē formal̓r lapis. poteſt.n. conceptꝰ aliquis alius a conceptulapidis creati formari ad quē conceptūlapidis vt ē ydea in deo hꝫ lapis iſte attributionē. ⁊ ita formalit̓ dicetur deusē lapis ẜm iſtū ꝯceptum anologicū: ſic̄ſapiēs ẜm illuꝫ cōceptum anologicuꝫ.Qualis aūt ſit vniuocatio entꝭ ⁊ ad ꝙta ⁊ ad que dicet̉ magis inferius in qōede primo obiecto intellectus. ¶ 3º dicoꝙ nō cognoſcitur deus naͣlit̓ a viatorein particulari ⁊ ꝓprie. hoc eſt ſb̓ ratiōehuius eſſentie vt h̓ ⁊ in ſe. ſed ratio illapoſita ad hoc in precedēti opinione nōconcludit. Cuꝫ.n. arguitur ꝙ nō cognoſcitur aliquid niſi per ſil̓e. aut intelligit̉de ſimilitudine vniuocationis aut imitationis. Si pͥmo modo igitur nihil cognoſcit̉ de deo. qꝛ ẜm opinionē illam īnullo habet deus ſil̓itudinem vniuocationis cū creatura per quam deberet anobis cognoſci. Si 2 etiam creaturenon tm̄ imitant̉ illam eſſentiā ſb̓ ratōegnaͣlis attributi. ſꝫ etiā hanc eſſentiam:vt eſt hec eſſentia ſiue vt nuda ⁊ vt in ſeeſt exiſtens. ergo ſcd̓m eum propter talēſimilitudinem poſſet creatura eſſe principium cognoſcēdi eſſentiam diuinaꝫ īſe ⁊ in ꝑticulari. ¶ Eſt igitur alia rō hꝰconcluſionis ꝙ deus vt hec eſſentia innon cognoſcitur naͣliter a nobis. quiaſub rōne talis cognoſcibilis eſt obm volūtarium ⁊ non naͣle niſi reſpectu ſui intellectus tm̄. ⁊ ideo a nullo ītellectu creato poteſt ſub ratōne huius eſſentie vthec naͣliter cognoſci. nec aliqͣ eēntia naliter cognoſcibilis a nobis on̄dit ſufficienter hanc eſſentiam vt hec. nec per ſil̓itudinem vniuocationis nec imitatiōisUniuocatio.n. non eſt niſi in gnaͣlibusrōnibus. imitatō etiaꝫ deficit. qꝛ imꝑfecta eſt. qꝛ creature imperfecte eum imitatur. Utꝝ aūt ſit alia ratio hꝰ impoſſibilitatis.ſ. ꝓpter rōem primi obiectivt alij ponunt illud eſſe quidditatē reimaͣlis. de hoc in. q. de primo obō inte¶ 4º dico ꝙ ad multos cōceptus proprios de deo poſſumus ꝑuenire qui nōꝯueniunt creaturis cuiuſmōi ſūt ꝯceptus oīum perfectionū ſimpl̓r in ſūmo.⁊ perfectiſſimus cōceptus in qͦ quaſi inqͣdam deſcriptione perfectiſſime cogͦſcimus deum ē ꝯcipiendo oēs ꝑfectionesſimpl̓r ⁊ in ſūmo. tn̄ ꝯceptus perfectior⁊ ſimplicior nobis poſſibilis eſt conceptus entis ſimpl̓r infiniti. Iſte.n. eſt ſimplicior ꝙͣ ꝯceptꝰ entis boni vl̓ entis verivel aliquoꝝ ſil̓ium. qꝛ infinitum nō eſtquaſia. tributū vel paſſio entis ſiue eiꝰde quo dr̄: ſꝫ dicit modū intrinſecū illiꝰentitatis: ita ꝙ cum dico ens infinitumnon habeo ꝯceptum quaſi per accn̄ exſubiecto ⁊ paſſione ſed conceptum ꝑ ſeſubiecti in certo gradu perfectionis.ſ. īfinitatis ſicut albedo intenſa: non dic̄ꝯceptum per accn̄s ſicut albedo viſibil̓īmo intenſio dicit gradum intrinſecuꝫalbedinis in ſe. ⁊ ita patet ſimplicitashuius ꝯceptus.ſ. ens infinitum. Per
