Q II. ſb̓iectū includit p̄dicatū. ſꝫ intellectus viatoris. pōt eē certꝰ de aliquo ꝙ ſit endubitando de ente finito vel infinito. creato vel increato. gͦ cōceptus ētis de aliquo eſt alius a conceptu iſto vel illo ⁊ ita neuter ex ſe. ſed in vtroqꝫ illoꝝ in cluditur. ergo vniuocus. probatio ma ioris. quia nullus idem conceptus eſt certus ⁊ dubius igitur vel alius. quod eſt ꝓpoſitum: vel nullus. ⁊ tunc n̄ erit certitudo de aliquo conceptu. ꝓbo mi norem. quilibet ph̓us fuit certus illud qd̓ poſuit eē primū prinᵐ eſſe ens puta vnus de igne alius de aqua. certuſ erat ꝙ erat ens. non autem fuit certus ꝙ eſ ſet ens creatum vel increatum. primuꝫ vel non primum. Non.n. erat certuſ ꝙ erat ens primum: quia tunc fuiſſet cer tus de falſo. ⁊ falſum non eſt ſcibile. Nec ꝙ erat ens non primum. quia tūc non poſuiſſet oppoſitum. Confirmat̉ etiam ratio. nam aliquis videns ph̓os diſcordare pōt eē certꝰ de quocūqꝫ eoꝝ qd̓ qͥlibet poſuit pͥmū prinᵐ eē ens. ⁊ tn̄ ꝑꝑ ꝯrietatē opinionū eoꝝ potuerit ſil dubitare: vtꝝ ſit hoc enī l̓ illd̓. ⁊ tali du bitāti ſi fieret demōſtratio ꝯcludēs vel deſtruēs aliquē ꝯceptū īferiorē. puta ꝙ ignis nō erat ens pͥᵐ ſꝫ aliqd̓ ens poſte rius pͥmo ente. n̄ deſtrueret̉ ille cōceptꝰ primꝰ ſibi certꝰ quē hūit de ente: ſꝫ ſaluaret̉ in illo conceptu ꝑticulari ꝓbato de igne. Et per hoc ꝓbatur illa ꝓpoſi tio ſumpta in vltīa ꝯn̄a rōis q̄ fuit ꝙ il le cōceptꝰ certꝰ qui ē ex ſe neut dubioꝝ ī vtroqꝫ illoruꝫ ſaluat̉. ¶ Qd̓ ſi nō cures de aucͣte iſta accepta ex diuerſitate opinionū phyloſophātiū. ſꝫ dicas ꝙ qͥ libet hꝫ duos cōceptꝰ ī ītellc̄u ſuo ꝓpin qͦs qͥ ꝑꝑ ꝓpinqͥtateꝫ anolore vidēt̉ eſſe vnꝰ cōceptꝰ. Cōtra. hoc videt̉ eē. qꝛ ex iſta euaſiōe videtur deſtructa oīs uia ꝓ bādi vnitatē alicꝰ cōceptꝰ vniuocā. Si .n. dicis hoīem hr̄e vnū cōceptū ad ſor tē ⁊ plato. negabr̄ ⁊ dicet̉ ꝙ ſt̓ duo. ſꝫ vt detur vnꝰ ꝑꝑ magnā ſil̓itudinē. 2º prīcipal̓r arguo ſic. Nullꝰ cōceptꝰ real̓ cāt ī intellc̄u viatoris naͣlit̓ niſi ab hij q̄ ſūt naturalit̓ motiua inteꝰ noſtri: ſed illa ſt̓ fantaſma vel obm̄ relucēs in fantaſma te ⁊ intellectꝰ agēs. gͦ nullꝰ conceptꝰ ſim plex fit mō naturalit̓ in intellc̄u noſtro niſi qͥ pōt fieri v̓tute iſtoꝝ. ſꝫ cōceptus qui non eēt vniuocꝰ alicui obiecto relu centi in fantaſmate ſꝫ oīo alius ⁊ prior ad quē iſte hēret anologiā: nō poſſꝫ fie ri v̓tute ītellectꝰ agentꝭ ⁊ fantaſmatis: ut ꝓbabo: gͦ tal̓ conceptꝰ alius anologus qͥ ponit̉ naturalit̓ in ītellc̄u viatoris nūqͣ erit. ⁊ ita nō poterit naͣlit̓ haberi aliqͥs ꝯceptꝰ de deo. qd̓ eſt falſuꝫ. ꝓbatio aſſū pti. obm̄ quodcūqꝫ ſiue relucēs in fātaſ mate ſiue in ſpē intelligibili cū ītellectu agēte vl̓ poſſibili cooperāte ẜꝫ vltimuꝫ ſue virtutꝭ facit ī intellectu ſic̄ eſſcm̄ ſibi adeqͣtum ꝯceptū ſuū ꝓpriū ⁊ ꝯceptum oīuꝫ eēntialit̓ l̓ virtual̓r incluſoꝝ in eo. ſꝫ ille alius cōceptus qͥ pōitur anologꝰ nō ē eſſential̓r l̓ virtual̓r īcluſus in iſto nec ē iſte. gͦ iſte non fiet ab aliqͦ tali mo uēte. Et ꝯfirmat̉ rō. qꝛ p̄ter ꝯceptū ſuū ꝓpriū adeqͣtū ⁊ incluſuꝫ in ipſo altero p̄dcōꝝ duoꝝ modoꝝ nihil pōt cogͦſci ex iſto obiecto niſi ꝑ diſcurſū: ſꝫ diſcui ſus p̄ſupponit cognitiōeꝫ iſtiꝰ ſimplicis ad qd̓ diſcurrit̉. formet̉ gͦ rō ſic vꝫ. Nul lū obm̄ fac̄ ꝯceptū ſimplicē ⁊ ꝓpriū ſui in aliqͦ intellc̄u ⁊ ꝯceptū ſimplicē ⁊ pro priū alteriꝰ obiecti: niſi ꝯtineat illd̓ alid̓ obm̄ eſſentialit̓ l̓ v̓tual̓r. obm̄ aūt crea tū nō ꝯtinet increatū eſſential̓r l̓ v̓tual̓r gͦ ⁊cͣ. ¶ 2ª ꝑs minoris.ſ. ꝙ obm̄ creatū nō ꝯtineat v̓tual̓r increatū: ⁊ hoc ſb̓ ea rōne ſub qͣ ſibi attribuit̉ vt poſteriꝰ eēn tial̓r attribuit̉ priori eēntial̓r. ꝓbat̉. qꝛ ē ꝯͣ rōem poſterioris eſſential̓r includē v̓tualit̓ ſuū prius. ⁊ ēt pꝫ ꝙ nō continet eſſentialit̓ increatū ẜm aliquid oīo ſibi ꝓprium ⁊ nō cōe. gͦ nō facit cōceptum ſimplicem ⁊ ꝓprium enti īcreato. 3º ſic. Oīs inqͥſitio metaphy. de deo ꝓce dit ſic.ſ. cōſiderādo formalē rōem ali
