Q.IX. quatenus.ſ. magis exprimit habitudi­nem gignētꝭ ad genitū ꝙͣ mens. tn̄ mēs noſtra videt̉ ꝑfectius importare rōneꝫ parētis ſi accipiat̉ vt includit vtrāqꝫ fe cunditatē. Breuit̓ ergo quocunqꝫ aſſi­gnatur trinitas in imagine vl̓ ſic vel ſic eſt quaternitas. qꝛ duplex concurrit hītudo fecunditatꝭ in parente ſi eſt ꝑfe­cte parens. Ad 2ᵐ dico in nobis in hoc pōt eſſe ſil̓itudo imaginis ad ꝓ­thotipom. notitia.n. genita in imagine creata accn̄s quoddā eſt cui non coīcat̉ fecunditas illa ad ꝓducendū amorē formalit̓ eſt aliqͥd ꝓductiuū dilectiōis. accn̄s.n. tale eſt natū eſſe formaliter intelligens vel volēs. memoria gi­gnens noticiā actualē accipiēdo memo riā vt eſt ꝑfecte gignēs pōt cōicare ge­nito illā ꝑfectā fecunditatē quā pͥus ha buit. qꝛ coīcat ſibi eandē naͣm ſed ducit eam eqͥuoce in alia naͣ. pr̄ aūt ge nerans filiū coīcat ei eandē nam ean­dem fecunditatē ſpirādi amorē que intelligit̉ in generatōe filij hr̄e terminū adequatū. filius eandē fecunditatē hn̄s pōt ꝓducere ſicut pr̄. patet igit̉ quare pōt iſta ꝓductio ſaluari in tibus imaginis ſicut in ꝑſonis trinitatꝭ qꝛ non pōt eſſe eadē fecunditas in dua bus pͥmis ꝑtibus imaginis. pōt autē eſt in duabus ꝑſonis reſpectu tertie. Similit̓ ſi noticia genita eēt alicuiꝰ pro ductiua aliqͦ hoc eſſet niſi mo dum nature libere. Eſt tn̄ hic ali­quis ordo inter ſecundā parteꝫ imagīs tertiā. qꝛ tertia p̄ſupponit ſecūdā na turaliter lꝫ ſit ab ea. etiā illud expri mit Aug. 15. de tri. c. 27. velut parentē prolē voluntate ſiue dilectiōe iun gente quā quidē voluntatē de cognitō ne procedere. ſubdit ſtatim exponit quō intelligat. nemo.n. vult oīo qͥd vel quale ſit neſciat tn̄ eſſe ⁊cͣ. pꝫ igi­ iſtum ordinē originis p̄ciſe ponit pter naͣlē ordinē volitiōis ad intellectō nem. aūt intellectio ſit reſpectu volitionis. pꝫ igit̉ ẜm intentionē Aug. volūtatē ẜm eſt ꝑs imaginis ac cipit ibi actu volēdi ſicut hic accipit cum ſubdit quā voluntatē ꝓcedere ⁊cͣ. qd̓ eſt verū de voluntate vt eſt potē tia. ſed ſi verū ſit hoc eſt de actu volēdi Ulterius in ſpāli oīa iſta p̄dicta re periant̉ in intellectu vel in mēte reſpc̄u cuiuſcūqꝫ obiecti notandū eſt ꝑfectiſ ſima vltima ī magis eſt qn̄ iſta currūt in mente reſpectu dei vt obiecti qꝛ tunc aīa habet tm̄ ſimilitudineꝫ expreſſiuā quantū ad p̄dicta ex rōe eo rum in ſe. ſed ea etiā rōne quā actꝰ ipſi conformant̉ obiecto. eſt.n. actuſ vere ſi militudo obiecti. ſicut dictū eſt in p̄ce­denti qōne. qn̄ iſti actus ſic ſunt in mente non hn̄t ꝯſubſtātialitatē ſil̓i tudinē diſtinctionē originē. ſed etiaꝫ hn̄t vlterioreꝫ aſſimilationē ad deū ex ratiōe obiecti circa qd̓ ſunt eſt ꝑfectior ſimilitudo. minus aūt ꝑfecta qn̄ aīa hꝫ ſe obiecto. qꝛ lꝫ tunc habeat̉ ſil̓itudo ab ipſo deo īmediate tāꝙͣ ab ipſo obie cto ꝓximo habet̉ tn̄ aliqualit̓ inquan­tum in mēte vt in imagine cognoſcitur deus. Et iſtā duplicē trinitate aſſignat Aug. illā que ē reſpectu dei. 12º. de tri. c.. dicēs. In eo ſolo qd̓ ad cōtempla tionē ꝑtinet eternoꝝ non ſolū trinitas: ſed etiā imago dei. in hoc autē qd̓ deri uatum ē in actione tꝑaliū: etiā ſi trini­tas poſſit tn̄ imago dei inueniri pōt hoc intelligendū ē de exp̄ſſiua quantū ad ſūmā exp̄ſſionē ſiue ſil̓itudinē. De eadē etiā. 15º. de. 20. vel. 6. vnde pōt ſempit̓na atqꝫ īmutabilis naͣ recoli con ſpici ꝯcupiſci ⁊cͣ. ꝓfecto reꝑit ſūme tri nitatis imaginē: ad quā reminiſcendaꝫ vidēdā diligendā totū debet referri qd̓ viuit. De alia imagine loquit̉. 14. de tri. c. 8. vel. 16. Ecce inquit mens memi nit ſui: intelligit ſe: diligit ſe. ſi cerni mus: cernimꝰ trinitatē. nondū quidem deū. ſꝫ iam imaginē dei. Iſta aūt au ctoritaſ videt̉ ꝯͣdicer̄ pͥme niſi intelligat̉