Seite
Di.v. ꝓductio totoꝝ habentiū eādē materiā ⁊ eſſet cū mutatiōe illius materie. Sed ſi ex alia parte ponamus animā ꝓpter ſui illimitationē in rōne actus ⁊ forme poſſe cōmunicari multis et virtute aīe in corde ip̄am cōmunicari manui ⁊ pe di ꝓducit a corde anīato: hic eſſet ꝓdu ctio multoꝝ cōſubſtantialiū in forma abſqꝫ mutatōe illius forme. In vtroqꝫ exemplo ponātur producta eſſe per ſe ſubſiſtētia ⁊ nō partes eiuſdem: qꝛ pa­tem eſſe eſt imperfectionis hoc poſito ſecūdus modus in vtroqꝫ exemplo qui eſt de cōicatione forme ip̄i ꝓducto per fecte repreſentat ꝓductione in deo. nō primus modus in vtroqꝫ exemplo qui eſt de cōicatione materie: ⁊ adhuc hoc addēdo in poſitione ꝙ anima in corde ⁊ manu ⁊ pede nō ſit forma informanſ qꝛ cōponibilitas includit imperfectiōeꝫ ſed ſit forma totalis qua iſta ſubſiſtētia ſint ⁊ aīata ſint. Ita intelligitur deitas nō cōicari quaſi materia. ſed relatiōibꝰ ſubſiſtentibus ſi ꝑſone ponātur relati ue cōicatur deitas per modū forme nō informātis ſed qua relatio vel relatiuū ſubſiſtēs eſt deus: nec igitur eſſentia in format relationē nec ecōuerſo. ſed eſt ꝑ fecta idēptitas. ſed eſſentia habꝫ modū forme reſpectu relationis. ſicut natura reſpectu ſuppoſiti inqͣtum ipſa eſt qua relatio ſubſiſtēs eſt deus. ecōuerſo autē nullo modo relatio eſt actus eſſentie qꝛ ſicut dicit Dam̄ relatio nō determinat naturā ſed ypoſtaſim: ita nō eſt actꝰ na­ture: ſed ypoſtaſis. Similiter qn̄ r̄latio informat fūdamētū ſuppoſitum dicit relatum per ſe ſecūdo modo ẜm illud fūdam̄tū. ſicut ſor. eſt ſil̓is ẜm albedinē vel albedine. pater aūt nō eſt pater dei tate. ẜm Augꝰ. 7. de tri. c. 4. igitur hic nō eſt talis modus relatōnis ad funda mentū qualis eſt in alijs. quia hic fūda mentū non actuatur per relationē. ſed illa eſt tantū actus ſuppoſiti vel eſt ſuꝑ poſituꝫ. Dico igitur breuiter ꝙ relatio et eſſentia ita ſunt in perſona ꝙ neutra eſt forma informās alterū. ſed ſunt per fecte idem licet non formaliter vt tamē nō ſunt formaliter eadem relatio nullo modo perficit eſſentiā nec eſt terminus formalis receptus in eſſentia: ſed eſſen tia hoc modo eſt forma relationis: qͥa eſt qua relatio eſt ⁊ ſimiliter qua eſt de eſſentia etiam eſt formalis terminꝰ ge­nerationis. ſicut in creaturis natura eſt formalis terminus generatōis. nō autē actus indiuidualis. Cōtra iſtud obij citur quia terminꝰ formalis generatōis cōmunicatur. igitur preſupponit illud cui cōmunicatur. eſſentia aūt nō p̄ſu­ponit relationē: ſed ecōuerſo: ergo eſſē tia nō cōicatur relationi. Et poteſt eſſe quarta difficultas: quia aliquid ibi cōi catur ⁊ illud erit ibi formalis terminus ⁊ illud preſupponit illud cui cōmunica tur. eſſentia aūt nō poteſt preſuppone re relationē cui cōmunicetur: ergo econ uerſo. ⁊ ita relatio cōmunicatur eſſen tie: ⁊ tūc relatio erit terminus formalis ꝓductionis ⁊ eſſentia quaſi materia Reſpōdeo ꝓductio quia eſt alicuiꝰ ter mini primi ideſt adequati includentis aliqͥd in ratione formalis termini ip̄i ꝓductionis ⁊ aliquid in ratione ſubſi ſtentie in tali termino: ideo cōtradictio eſt reſpectu ꝓductionis hec ſeparari.ſ. terminū formalem ⁊ rationem ſubſiſte­tie inqͣtum ſcꝫ ꝓductione habent eſſe licet abſolute prioritas eſſet vnius ad alterum etiam ꝙͣtum ad ſeparari ſine cōtradictione cōſiderādo ip̄a abſolute nō inqͣtum per productionē habēt eſſe licet etiam eſſet ibi prioritas perfectio nis qua alterum eſſet altero perfectius quia natura perfectior eſt ratione ſubſi ſtētie etiam in creaturis. ⁊ ex hoc ſequi tur ꝙ natura eſt terminus formalis ꝓ ductiōis. quia nulla entitas ſimpliciter perfectior formali termino productio nis poteſt eſſe per productionē. Tunc ad formā argumenti dico ꝙ cōmunica