Transkription / Primo [232

Di VI. vel illo tm̄. vnius tn̄ potentie poteſt bene eſſe duplex actus quoruꝫ vnus ſit de genere actionis alius de genere qualitatis ſicut intellectus noſter ꝓ actiōe d̓ ge nere actōnis habet gignere verbū. habꝫ tamen alium actum de genere qualitatis.ſ. illam noticiā genitam. ita in ꝓpo ſito intellectus diuinus habet vnum a ctum correſpondentem intellectioni no ſtre que ē qualitas quo.ſ. actu intellcūpatris formaliter intelligit. habet etiaꝫ actum correſpondentem actui de geneactiōis quo.ſ. expͥmit verbuꝫ. ¶ De 4 dico ꝙ pater hoc modo gignit filiū vo lens: quia pater in pͥmo ſigno originis ī telligit formaliter. ⁊ tunc etiam pōt ha bere actum volendi formaliter. In ſe cundo ſigno originis gignit filiū. nec tm̄ vult illam genitiōem volitione ſequēte illam genitōem: ſed volitōne habita in primo ſigno originis qua volitione pat formaliter vult p̄ſuppoſita aliquo mo do intellectione qua pater intelligit nō āt genitōe v̓bi. ſic gͦ dico ꝙ pr̄ volēs gnaͣt nō tm̄ voluntate ꝯn̄te ſꝫ volūtate an̄te. Quātū ad ſecūduꝫ articulum videtur: ꝙ pr̄ non producat filium voluntate tanꝙͣ pͥncipio ꝓducti uo: quia pͥncipium ꝓductiuuꝫ vnius ra tōis in diuinis non poteſt habere duas ꝓductiones vnius ratōnis. nulla enim ꝓductio ibi eſt vnius rōnis niſi vnica: quia adequata. ergo cum ſpiritus.ſ. ꝓ ducatur per modū uoluntatis ut prin cipij ꝓductiui filius non ſic ꝓducetur. ¶ Sed in iſto articulo videtur eſſe dif ficultas ꝓpter verba augꝰ. qui videtur attribuere genitōem uoluntati in nobiſ ut pͥncipio productiuo. 9º de trini. c. 7. uel. 19º. Uerbum amore concipitur. et e. li. c. ii. ul̓. 27. noticia placita digneqꝫ a mala uerbū eſt. ⁊. ii. de tri. c. 3. uel. 9. uo luntaſqꝫ ipſa quomodo foris corꝑi obiecto formandum ſenſum admouebat: formatūqꝫ iungebat ſic aciem recordan tis animi ad memoriam conuertit. ⁊ in eodem li. c. 4. uel. ii. voluntas vero illa que hac atqꝫ illac fert atqꝫ refert aciem formandā coniungitqꝫ formatam. ⁊ dicit multa conſimilia. ergo vult ꝙ volū tas habeat ratōnem ꝯuertentis aciē an te genitionem ⁊ retinentis eam in actu. Ita igitur videtur ī trinitate cuius ima go eſt in anima ꝙ uoluntas habeat ibi aliquam ratōnem pͥncipij reſpectu ꝓdu ctionis uel genitōnis. uel ratōnem alicu ius ſuperioris applicātis principium ꝓximum ad actum ſuum ſicut in nobis. hoc etiam arguitur in nobis: qꝛ ſi gentio noſtra eſſet mere naturalis nll̓o mo do eſſet in poteſtate voluntatis. ⁊ ita ſē per haberemus idem verbum de eodeꝫ obiecto fortius mouēte intellectum. ¶ Quantū ad iſtum articulū: ⁊ ſi aliqͥ diſtinguant ꝙ li voluntate poteſt teneri aduerbialiter: ut ſit ſenſus voluntate g nuit.i. volūtarie genuit. ⁊ tunc eſt vera aut poteſt teneri ablatiue. ⁊ tunc notacauſam ⁊ principiū elicitm̄ reſpectu ge nitōnis. ⁊ tunc eſt falſa. ¶ Quicquid ſit de iſta diſtinctiōe nō videtur dicend̓ ꝙ pater filiū genuerit voluntate. ita ꝙ volūtas ſit pͥncipium ꝓximum uel rēo tum. ꝙ nō ꝓximum ꝓbatum eſt: qꝛ pri cipium vnius ratōnis nō eſt niſi principium vnius ꝓductiōis. Qd̓ etiam non remotum: pꝫ: quia ſicut volūtas ut eſt pͥncipiuꝫ operatiuū aliquo modo poſte rius operat̉ ꝙͣ intellectus: ita ut ē pͥncipi um ꝓductiuū aliquo modo poſterius ꝓ ducit ꝙͣ intellectus. ⁊ ita nō erit cauſa ſu ꝑior neqꝫ pͥor in ꝓductiōe que eſt ꝓprie intellectus. ¶ Propter iſtas tn̄ aucͣtes augꝰ. intelligendū eſt ꝙ in nobis non eſt tm̄ vnicꝰ actꝰ intelligēdi: accipiēdo actū de genere qualitatis. neqꝫ vnicus actꝰ gͦ gnēdi: accipiēdo actū ꝓ actione de gene actōis: qꝛ ſi eſſet tm̄ vnicus actus iſte: et tm̄ vnicꝰ ille. ⁊ ille ⁊ iſte eſſēt idem: tunc volūtas noſtra nullā cālitatē hr̄et in rō ne actus intelligendi qui eſt de gene̓ qua