Di. VIII. ſermo d̓ potentia vt ē pͥnᵐ ⁊ hoc modo iſta ꝓpō eſt falſa q̄ dicit ꝙ poª ē eiuſdeꝫ generis cū actu. pōt.n. forma ſb̓alis eſſe pᵐ actōnis de genere actōis. ⁊ actōnis de genere qualitatꝭ. ſicut tactū ē. sͣ. di. 3 q. de noticia genita. ꝙ ſubiectū eſt per ſe cauſa ꝓprie paſſionis. Quia auteꝫ aliqua argumenta ꝯͣ pͥmaꝫ opinionē ſūt ꝯͣ me. ℟º ad illa. ¶ Ad pͥmū dico ꝙ illa ꝓpo ſitio maior hꝫ hic maiorē ꝓbabilitateꝫ ꝙͣ in creaturis. qꝛ iſta forma ſic per ſe ē. ꝙ illi corrn̄det ꝓprium qd̓ potens agere puta h̓ deus. qui quoddāmodo p̄cedit relationes. ⁊ ſic agit. pꝫ quia ſic pͥmo in telligit ⁊ vult igitur videt̉ ꝙ poſſet ī oēꝫ actionē cuius ſuum quo eſt ꝓpriū principium formale ⁊ ita h̓ deus generat pri mo. ⁊ ideo illa maior de pͥnº elicitiuo falſa eſt quādo pͥncipiū elicitiuum ſi per ſe exiſtat nō pōt eſſe ꝓpinqua ratio ad oandum. Exemplū ſpecies ſi ponat̉ prin cipium elicitiuum oꝑationis videndi in oculo ſi per ſe exiſteret nō poſſet eſſe pͥn cipium illius oꝑationis ⁊ ratio eſſet. qꝛ non poſſet eſſe in poª ꝓpinqua ad agen dum. qꝛ nō poſſet hr̄e paſſū approxima tum. qꝛ approximatio vt dictū eſt prius requiritur ad rationē potentie ꝓpinquē ſicut autē approximatio in creaturꝭ vel amotio impedimentoꝝ ita dictū ē ꝙ in ꝓpoſito requirit̉ ſuppoſitū ꝯueniēs ad agendū. ergo forma que eſſet pͥnᵐ actōiſ in ſuppoſito diſtincto ſi eēt ꝑ ſe exn̄s nō eēt ſuppoſitū nec pͥnᵐ diſtinctū nec ī ſuꝑ poſito diſtincto ꝯuenienti generatōni. ⁊ exqͦ illud ſuppoſitū requirit̉ ad potētiaꝫ ꝓpinquā agendi nō poterit talis forma ꝑ ſe agere. eēnª aūt ſi ꝑ ſe exiſtat in aliqͦ inſtanti naͣe an̄qͣ intelligatur eē in ſuppoſito vel ꝑſona in illo pͥori nō ē ſuppo ſitū agēſ in poª ꝓpinquā ad agendū iſta n. actio diſtinctōem requirit aliqͦꝝ ī iſta naͣ que nō pōt eē niſi ſuppoſitoꝝ. gͦ ſuppoſitū ꝯueniēs huic actioni ē ſuppoſitū diſtinctū exiſtens in iſta naͣ. in nullo tali eſt natura inqͣtuꝫ intelligit̉ ꝑ ſe eē ſi ꝑ ſe ſit aliqͦ an̄qͣ in ꝑſona. ⁊ ideo nō poterit ꝑ ſe agere iſta actōe. ¶ Ad aliud d̓ qd̓ ⁊ quo: dico ꝙ illud dictū ph̓i ē veꝝ in cā ⁊ cāto. qꝛ ibi eſt diſtīctio realis cāe ⁊ pͥncipij qͦ cauſat ab ip̄o cāto. dependentia etiā eēntialis ē cauſati ad pͥnᵐ cauſatiuū ſic̄ ⁊ ad cāꝫ. ⁊ rō eſt ibi. qꝛ pͥnᵐ cauſatm̄ nō eſt niſi vnicū in vno ſuppoſito. In ꝓ poſito autem ē oppoſitū. quia ſuppoſitum ꝓducēs ē diſtinctum. quo aut producit ē indiſtinctum. ⁊ iō ꝓductum nō realiter refert̉ ad pͥnᵐ qͦ. ſic̄ refert̉ ad pͥnquod ꝓduc̄. Et ideo in ꝓpoſito non eſt rel̓o realis pͥncipij ꝓductiui ad ꝓductuꝫ ſed ꝓducentis ē reo realis. pͥncipij autē ꝓductiui eſt rel̓o rōis: ſic̄ pͥus dictum ē. de naͣ cōmunicāte ⁊ cōicata di. 5ª. ¶ Ad 3ᵐ dico: ꝙ forma ẜm quod eſt il lud in quo aſſimulat̉ generās generato nō ē tm̄ ens ratōis ſed hꝫ aliquā vnitatem p̄cedentem oēm actu intellectus. qꝛ nullo actu intellectus exn̄te ignis gnaret ignem ⁊ corrūperet aquā. ⁊ hoc ꝓpter ſui ſil̓itudinē naͣlem hͦ: ⁊ ꝯͣrietatem ibi. hoc aūt magꝭ patebit in. q. de indiuidu atione. ¶ Ad Dam̄. dico ꝙ intelligit d̓ cōicabilitate alicuius vnius ẜm nam: ⁊ ẜm numeꝝ ſicut eſſenª diuina eſt cōmu nis tribꝰ ꝑſonis ſed mō nulla ē cōitas re alis in creaturis: eſt tn̄ vnitas alicuiꝰ vniꝰ vnitate minori ꝙͣ ſit vnitas numeralis ¶ Ad aliud cum dicit̉ forma ē pͥncipiū agendi inquantū ē in hoc concludit pro me: quia illd̓ abſolutū quod ē patri potentia generandi nō eſt potentia generādi filio. ¶ Cum arguitur ꝙ generatō pͥ us eſt diſtinctiua ꝙͣ aſſimilatiua. ⁊ ꝙ ex hoc forma ſit pͥus elicitiua vt hec ꝙ vt forma. ¶ Reſpondeo. ꝙ prius ẜm con fequentiam nō ſemper ē prius ſecunduꝫ cauſalitatem. Exemplū ſequitur. ignis igitur calidus ⁊ non econuerſo. igitur ca lidum eſt prius ẜm conſequētiam. ⁊ tamen ignis eſt prius ẜm cauſalitatem ip
