Seite
Di. X Item nihil producitur actu voluntatꝭ niſi precognitum ex. 5. de trini. c. ſcd̓o. gͦ ſi ſpiritus ſanctus ſic ꝓducat̉ erit pre cognitus anteꝙͣ ꝓducatur. ⁊ tūc a pa tre cognoſceretur ⁊ filio ꝯgnitione nō ī tuitiua. qꝛ cognitio que ē eius inqͣtum cognoſcitur anteꝙͣ ꝓducatur non vide tur eē intuitiua. quia cognitio intuitia non eſt rei. niſi ut eſt in ſe preſens ⁊ exiſ tens. gͦ ⁊cͣ. inconuenienſ āt eſt ſpiritū ſā ctum a patre ⁊ filio cognoſci non intui tiue. Con. Augꝰ. 5. de tri. c. 14. vl̓. 32 ſpiritus ſanctus exit a patre ⁊ filio nō quō natus ſed quomodo datus. exire per modū dati vel doni conuenit ꝓdu ci per modum voluntatis cuius eſt ex liberalitate ſua dare. vel donare Ad queſtionem di co ꝙ ſic. quia in deo eſt voluntas ſicut apparuit di. ſcd̓a. ⁊ etiam ex queſtione de attributis di. octaua. patet etiaꝫ ex hoc ꝙ deus ex natura ſua eſt beatus. beatitudo non eſt ſine voluntate vl̓ ac tu voluntatis. eſt etiam in eo volūtas ſub ratione principij productiui. qꝛ prī cipia productiua ex quo de ſe nō dicūt imperfectionem reducuntur ad aliqͥd vnum perfectum vel ad aliqua perfec ta in tanta paucitate ad quantam redu ci poſſunt. non poſſunt autem omnia reduci ad vnicum principium produc tiuum vel actiuum. quia illud vnicum haberet modum determinatum agen di alterius iſtoꝝ.ſ. nature vl̓ volūtatis qꝛ inter modos iſtos ꝓducēdi ē nō ali quis modus medius. igitur non poſſūt hic reduci ad minorem paucitatē ꝙͣ ad dualitatē.ſ. principij productiui ꝑ mo dū nature ⁊ per modū volūtatis. ⁊ cuꝫ illa ad que tāꝙͣ ad perfecta ſtat tota re ductio principiorum ſint ſimplicit̓ per fecta ābo iſta prīcipia ſb̓ rōe ꝓpria ſua ponētur in deo vt eſt primū ꝓducens. Et ex his vltra probo concluſionē prī cipaleꝫ. in qͦcūqꝫ eſt principiuꝫ aliquod qd̓ ex rōne ſua eſt principiū ꝓductiuuꝫ illud erit in eo principium ꝓducendi ſi eſt in eo ſine imperfectione. ⁊ non intel ligatur prehabere aliquod ꝓductū ſim plicit̓ adequatū. in deo aūt vt probatū eſt. ē formaliter voluntas ex natura rei ⁊ hoc ſub ratione principij productiui liberi reſpectu amoris. ⁊ patet ꝙ eſt ibi ſine imꝑfectione. igit̉ erit in deo princi­pium producendi amorem. ⁊ hoc ſecū dum proportionem perfectionis ſue in comparatione ad obiectum preſenta tum. ita ꝙ ſicut voluntas creata eſt prī­cipium producendi amorem creatum tantum quanto amore ipſa poteſt ama re obiectum qui dicitur amor adequa tus. ita illa voluntas eſt principiuꝫ pro ducendi tantum amorem quanto ipſa nata eſt amare obiectum infinitum. nā eſt autem amore obiectum infinitum ī finito amore. ergo nata eſt eſſe principi um producendi amorem infinitum. ni­hil eſt autem infinitum niſi ſit ipſa eſ­ſentia diuina. ergo ille amore ē eſſentia dīna ille āt amor productus non eſt na tus eſſe formaliter inherens quia nihil eſt tale in diuinis. igitur eſt per ſe ſubſi­ſtens. ⁊ non ideꝫ ſubſiſtens cum produ­cente. quia nihil producit ſe primo de trini. c. i. igitur eſt ꝑſonaliter diſtinctū. hanc perſonam dico ſpiritum ſanctum quia filius non ſic producitur ut patet diſti.§. ſed per actum nature ſiue intel­lectus. Hic tamē ſunt tria dubia. primum quomodo volūtas po teſt eſſe principium cōmunicandi natu rā cum ita non ſit ī creaturis. ſecūdo qͦ­mō volūtas poſſet eē prīcipium necͣrio ꝓducēdi. ⁊ q̄ neceſſitas reqͥrit̉ ī iſta pro ductōe. 3º ſi ꝓductio ſit nccͣria quomō n̄ ē ꝑ modū ne ſꝫ diſtīcta ꝯͣ illā ⁊ libera.