Q..I.Irca diſtinctionē ro. quero vtrū tres ꝑſoneſint eqͣles in potētia. ¶ Arguoꝙ non qꝛ tūc ſicut pr̄ pōt gnaͣre ita filiꝰpoſſꝫ gnare. ꝓbatio huiꝰ ꝯn̄tie: tū qꝛ auguſt. ꝯtra maxi li. 3º. ſi pr̄ nō p̄t gnaͣreſibi filiū eqͣlem ē impotēs gͦ ecōuerſo: ſinō eſt īpotēs ſꝫ oīpotēs pōt gnaͣre filiuꝫ⁊ ꝑ ꝯn̄ poſſe gnaͣre ꝑtinet ad oīpotētia⁊ ita ſi filiꝰ nō pōt gnare nō ē eq̄ potensvel eqͣlis potētie cū pr̄e. tū qꝛ filiꝰ nō eritoīſciēs ſi nō ſciret gnaͣtōem pr̄is. nec igitur oīpotēſ ſi nō poſſet ī iſtā gnatōnem¶ Preterea ricar. pͥmo de tri. c. vltīo. ꝓbat ꝙ non pn̄t eē pl̓es oīpotentes: quiatūc vnus poſſet face̓ aliū nullipotētemgͦ a ſil̓i videt̉ argui in ꝓpoſito ſi ponant̉plures ꝑſone diuīe eqͥ potētes: ⁊ ſic iſtaꝯn̄tia ricar. fuit declarata di. 2. ꝑ duasvias ꝯſimilibꝰ vijs etiaꝫ decl̓o in ꝓpoſito de duabus ꝑſonis. pͥmo qꝛ vna ꝑſona poſſꝫ ſuo velle ꝓduce̓ oīa poſſibilia⁊ eiſ ꝓductis in eſſe ꝑſona alia nō poſſꝫea ꝓduce̓. eadē enī nō pn̄t bis toͣlit̓ ꝓduci. Et ꝯfirmat̉ iſta ꝓbatio qꝛ pr̄ pͥus ordine originis hꝫ velle creaturarum ꝙͣ filius ⁊ filiꝰ ẜm hylla. ē potēs ꝑ ſe licet nōa ſe. igit̉ pͥus origine ꝙͣ filiꝰ ꝓducat ītelligit̉ pr̄ ꝓduce̓: ⁊ ita in iſto ſigno in qͦ filiintelligit̉ debe̓ ꝓduce̓ nulla ſūt ibi poſſibilia. 2º qꝛ oīpotēs pōt ſuo velle īpedire oīa poſſibilia alteriꝰ oīpotentis ſi eētqꝛ non ē ncc̄e volūtates eoꝝ ꝯcordare īalijs a ſe: quia iſta oīa ꝯtingent̓ voluntita h̓ non videt̉ ncc̄ium eē ꝙ voluntasvnius ꝑſone concordet in actu volēdialterius ꝑſone ꝙ ſi dicas eandem eē volūtatē eoꝝ ⁊ iō ꝯcordare in alijs volendo eandē. Cōtra. forma q̄ eſt pͥncipiūagendi ſi eſt in pl̓ibꝰ eodē mō ē pͥncipiūagēdi vnicuiqꝫ eoꝝ ſic̄ ſi eēt in vno tm̄ſicut ſi albedo eſſet in duabꝰ ſuꝑficiebꝰeſſet eis principium diſgregādi eodemmodo ſicut ſi eēt in vno tm̄. ſed ſi volūtas eſſet in ſolo filio eſſet principiuꝫ volendi cōtingent̓ lapidem eē: ita ꝙ illa voluntate poſſet filius velle eque lapideꝫeſſe vl̓ non eſſe: igitur poſito ꝙ ſit in patre erit principiuꝫ in filio contingentervolendi vel non volendi lapidem: ⁊ itaquicquid ponatur in patre filius poteſteque velle lapidem eſſe vel non eſſe: etita ſi pater vellet lapidem eſſe ⁊ filiusnon. vnus omnipotens faciet aliuꝫ nullipotentem impediendo omnia poſſibilia volita ab eo. ¶ Item prima cā pluscauſat ꝙͣ ſecunda propoſitione de cauſis. ⁊ 2º. metaphyſice. ⁊ primo poſteriorum: ſed pater dat filio virtutem creandi ⁊ non ecōuerſo: ergo pater plus pōt¶ Contra magiſter diſt. 19. iſtius in littera. Et adducit auguſt. de fide ad pe.c. 2º. Item auguſt. contra maxi. 3º. ca.probat iſtam concluſionem tripliciterprimo auctoritate ſaluatoris in euangel̓. Ioh̓. Omnia que habet pater meaſunt. 2º per ratōnem: quia ſi non potuitdare potentiam equalem fuit impotens. ſi noluit fuit inuidus. tertio per ſimile qꝛ pater corporalis generaret ſibifiliū eqͣlem ſi poſſet vel maiorē gͦ multomagis in ꝓpoſito.Reſpōdeo omittēdo potentiam logicam que dicit modūꝯpoſitōis ab intellectu facte. ⁊ potentiāmetaphyſice dictaꝫ qualis eſt in geometricis ẜm ꝙ ipſi geometre imaginanturpunctum eſſe in potentia ad lineaꝫ ⁊ lineam ad ſuꝑficiem. hic potentia ſumit̉ꝓprie. vno mō ſicut dictū eſt di. 7. prout eſt dr̄ia entis oppoſita actui. Alioºẜm ꝙ ſignificat idē qd̓ pͥncipiū ſicut loquitur de ea ph̓s. 5º. metaphy. c. 9º. Etpotentia iſto 2º modo ſumpta diuiditur in potentiam actiuam ⁊ paſſiuam:⁊ vtrolibet modo ſumatur poteſt intelligi: aut pro ipſa relatōne principij quāſignificat aut pro fundamēto proximoiſtius relationis. ¶ Ad propoſitū planum eſt ꝙ in deo oportet pone̓ potētiā