Q..I. Irca diſtincti onē ro. quero vtrū tres ꝑſone ſint eqͣles in potētia. Arguo non qꝛ tūc ſicut pr̄ pōt gnaͣre ita filiꝰ poſſꝫ gnare. ꝓbatio huiꝰ ꝯn̄tie: qꝛ au guſt. ꝯtra maxi li.. ſi pr̄ p̄t gnaͣre ſibi filiū eqͣlem ē impotēs ecōuerſo: ſi eſt īpotēs ſꝫ oīpotēs pōt gnaͣre filiuꝫ ꝯn̄ poſſe gnaͣre ꝑtinet ad oīpotētia ita ſi filiꝰ pōt gnare ē eq̄ potens vel eqͣlis potētie pr̄e. qꝛ filiꝰ erit oīſciēs ſi ſciret gnaͣtōem pr̄is. nec igi tur oīpotēſ ſi poſſet ī iſtā gnatōnem Preterea ricar. pͥmo de tri. c. vltīo. bat non pn̄t pl̓es oīpotentes: quia tūc vnus poſſet face̓ aliū nullipotētem a ſil̓i videt̉ argui in ꝓpoſito ſi ponant̉ plures ꝑſone diuīe eqͥ potētes: ſic iſta ꝯn̄tia ricar. fuit declarata di. 2. duas vias ꝯſimilibꝰ vijs etiaꝫ decl̓o in ꝓpoſi to de duabus ꝑſonis. pͥmo qꝛ vna ꝑſo­na poſſꝫ ſuo velle ꝓduce̓ oīa poſſibilia eiſ ꝓductis in eſſe ꝑſona alia poſſꝫ ea ꝓduce̓. eadē enī pn̄t bis toͣlit̓ ꝓdu ci. Et ꝯfirmat̉ iſta ꝓbatio qꝛ pr̄ pͥus or dine originis hꝫ velle creaturarum ꝙͣ fi lius filiꝰ ẜm hylla. ē potēs ſe licet a ſe. igit̉ pͥus origine ꝙͣ filiꝰ ꝓducat ītelli git̉ pr̄ ꝓduce̓: ita in iſto ſigno in fili intelligit̉ debe̓ ꝓduce̓ nulla ſūt ibi poſſi bilia. qꝛ oīpotēs pōt ſuo velle īpedi­re oīa poſſibilia alteriꝰ oīpotentis ſi eēt qꝛ non ē ncc̄e volūtates eoꝝ ꝯcordare ī alijs a ſe: quia iſta oīa ꝯtingent̓ volunt ita non videt̉ ncc̄ium voluntas vnius ꝑſone concordet in actu volēdi alterius ꝑſone ſi dicas eandem vo­lūtatē eoꝝ ꝯcordare in alijs volen do eandē. Cōtra. forma eſt pͥncipiū agendi ſi eſt in pl̓ibꝰ eodē ē pͥncipiū agēdi vnicuiqꝫ eoꝝ ſic̄ ſi eēt in vno tm̄ ſicut ſi albedo eſſet in duabꝰ ſuꝑficiebꝰ eſſet eis principium diſgregādi eodem modo ſicut ſi eēt in vno tm̄. ſed ſi volū tas eſſet in ſolo filio eſſet principiuꝫ vo lendi cōtingent̓ lapidem: ita illa vo luntate poſſet filius velle eque lapideꝫ eſſe vl̓ non eſſe: igitur poſito ſit in pa tre erit principiuꝫ in filio contingenter volendi vel non volendi lapidem: ita quicquid ponatur in patre filius poteſt eque velle lapidem eſſe vel non eſſe: et ita ſi pater vellet lapidem eſſe filius non. vnus omnipotens faciet aliuꝫ nul lipotentem impediendo omnia poſſibi lia volita ab eo. Item prima plus cauſat ꝙͣ ſecunda propoſitione de cau­ſis.. metaphyſice. primo poſterio rum: ſed pater dat filio virtutem crean di non ecōuerſo: ergo pater plus pōt Contra magiſter diſt. 19. iſtius in lit tera. Et adducit auguſt. de fide ad pe. c.. Item auguſt. contra maxi.. ca. probat iſtam concluſionem tripliciter primo auctoritate ſaluatoris in euan­gel̓. Ioh̓. Omnia que habet pater mea ſunt. per ratōnem: quia ſi non potuit dare potentiam equalem fuit impo­tens. ſi noluit fuit inuidus. tertio per ſi mile qꝛ pater corporalis generaret ſibi filiū eqͣlem ſi poſſet vel maiorē multo magis in ꝓpoſito. Reſpōdeo omittē do potentiam logicam que dicit modū ꝯpoſitōis ab intellectu facte. potentiā metaphyſice dictaꝫ qualis eſt in geome tricis ẜm ipſi geometre imaginantur punctum eſſe in potentia ad lineaꝫ li­neam ad ſuꝑficiem. hic potentia ſumit̉ ꝓprie. vno ſicut dictū eſt di. 7. pro ut eſt dr̄ia entis oppoſita actui. Alioº ẜm ſignificat idē qd̓ pͥncipiū ſicut lo­quitur de ea ph̓s.. metaphy. c.. Et potentia iſto modo ſumpta diuidi­tur in potentiam actiuam paſſiuam: vtrolibet modo ſumatur poteſt intel ligi: aut pro ipſa relatōne principij quā ſignificat aut pro fundamēto proximo iſtius relationis. Ad propoſitū pla­num eſt in deo oportet pone̓ potētiā