Q.I. pr̄ vel ſolꝰ filiꝰ. Rn̄det̉ ꝙ ſb̓m exclu p̄t ꝯ paril̓ ad excl̓onem vel ad predicatu. pͥº habet ſuppōnem ſimplicem qꝛ excluſio fit ab eo ratione ſignificati. 2º mō habꝫ ſuppoſitionem ꝑſonalē qꝛ predicatum attribuitur ſibi ꝓ ſuppoſito. ¶ Contra iſtud. vnum extremum in vno actu cō ponendi ⁊ diuidendi hēt rationem vnā ẜm quam accipitur reſpectu alterius ex tremi. quia diuerſe rationes accipiendi idem extremum reſpectu eiuſdeꝫ termi nō videt̉ ſtare cum vnitate actus cōpo nendi. ¶ Et ſi dicatur ꝙ reſpectu excluſi onis ſupponet ſibi vna ratione ⁊ vt ac cipit̉ ſub excluſione reſpectu p̄dicati ſuꝑ ponit ſub alia ratione. Cōtra ſubiectū non diſponit reſpectu ſue diſpoſitionis ſed reſpectu predicati. ⁊ ita preciſe habꝫ illam ſuppoſitionem quam intelligitur habere reſpectu predicati vt accipitur ſub vna diſpoſitione. ¶ Ideo dico aliter ꝙ ſubiectum affirmatiue excluſiue ſupponit confuſe tantum ſicut ⁊ predicatum vniuerſalis affirmatiue. quod ꝓ bat̉ ex ꝯuertibilitate eaꝝ. ⁊ ſb̓ tīo ſic ſtā te ꝯfuſe tm̄ n̄ lꝫ deſcēdere. Poſſet tn̄ di ci ī ꝓpoſito al̓r ꝙͣ ī creaturis. vꝫ ꝙ deuſ ſb̓ excl̓one ſtat ꝓ hoc deo qͥ cōis eſt tri bꝰ ꝑſonis. q̄ rn̄ſio tacta eſt di. 4. ꝓ qͦ ſtet ibi ſb̓m d̓s ē pr̄ ⁊ filiꝰ ⁊ ſ.ſ. ⁊ poſſet etiā vale̓ di. 12. qͥd ē illud ſb̓m cui pͥº ꝯuēit a ge̓ reſpc̄ creaturaꝝ. qꝛ h̓ d̓s vt ē hac d̓i tate d̓s n̄ intell̓o aliquā ꝑſōalē ꝓpͥetatē lꝫ oē p̄diᵐ qd̓ veꝝ ē de hͦ p̄dicato pͥº ve ⁊ ſit d̓ pr̄e ꝑ ſe ſꝫ n̄ d̓ ſo pr̄e ſꝫ d̓ fi. ⁊.ſ.ſ. Irca di. 22. q̄ro vtrū d̓ ſit noīabilis a nobis viatoribꝰ aliqͦ noīe ſignifi cāte entiā dīnā vt hͦ. ¶ Hic dr̄ ꝙ ſic̄ d̓tell̓r a nobis ita pōt ⁊ a nobis noīari ẜꝫ igr̄ ꝙ diuerſimo aliqͥ aſſerūt de cogniti one dei ab ītellectu viatorꝭ ita ꝯn̄t dn̄t diuerſimode de poſſibilitate ēt noīandi deū: ⁊ qͥ negat ꝯceptū vniuoᵐ deo ⁊ cre ature ⁊ poīt duos ꝯceptꝰ analogos qͦrū .ſ. alt̓ qͥ ē creatum attribuit̉ alteri illi.ſ. qͥ ē dei dic̄ ẜꝫ hoc ꝯn̄t ꝙ deꝰ ē noīabil̓ a vi atore noīe expͥmēte ꝯceptū analogū. Sꝫ ꝯͣ iſtā pōem ſpāl̓r arg. Quia oīs cō ceptꝰ real̓ poſſibil̓ hr̄i de eēnª dīa natꝰ ē fieri in ītellectu v̓tute iꝰ eēnc ꝓbat̉ qꝛ qd̓ cūqꝫ obm ītell̓ibile mi natū ē face̓ ī ītel lectu ꝯceptū oēm realē poſſibilē hr̄i de eo ſꝫ ẜꝫ iſtos tm̄ vnicꝰ ꝯceptꝰ real̓ natꝰ ē hr̄i de eēnª dīa v̓tute eꝰ lꝫ ītellc̄s negociās poſſit pl̓es ꝯceptꝰ cāre ⁊ fabricare cir ca idē obm̄. gͦ qd̓cunqꝫ obm̄ p̄t face̓ ꝯce ptū realē in ītellectu de deo p̄t face̓ illuꝫ vniᵐ quē ꝯceptū iª eēnª eēt nata d̓ ſe fa ce̓: ſꝫ ỉ vnicꝰ ē hꝰ eēnª vt ē hec. gͦ qd̓cūqꝫ obm faciat aliquā noticiā de deo ī intel lectu nr̄o faciet ẜm opi. iſtā ꝯceptū eꝰ vt ē hec eēnª: ⁊ ita noīabil̓ ē a viatore no ſignificāte hāc eēntiā vt hec. Pōt dici breuit̓ ad q̄onē ꝙ iſta ꝓpō cōis multis opi. ꝙ.ſ. ſic̄ intell̓r ita ⁊ noīat̉ fl̓a eſt ſi ītelligatur p̄ciſe. qꝛ diſtinctiꝰ p̄t aliqͥd ſignificari ꝙͣ ītelligi. qd̓ vr̄ ꝑſuaderi ex hoc. qꝛ cū ſb̓a n̄ ſit intelligibil̓ a viatore niſi in ꝯceptu cōi entis ſic̄ ꝓbatū ē di. 3. ſi nō poſſet di ſtīctiꝰ ſignificari ꝙͣ ītelligi nll̓m nomen īpoſitū a viatore ſignificaret aliquā reꝫ de gne ſb̓e. ſꝫ ſic̄ p̄ciſe ꝯcipit̉ ab ītellectu viatoris aliqͣ ꝓpͥetas a qͣ īponit̉ nomen q̄ ꝓpͥetas cōit expͥmit̉ ꝑ ethimoloᵐ noīs ita p̄ciſe tal̓ ꝓpͥetas ſignificaret̉ ꝑ nomē puta ꝑ hoc nomē lapis n̄ ſignificaretur aliqͥd de gne̓ ſb̓e ſꝫ tm̄ aliqͥd d̓ gne actōiſ puta leſio pedis quā expͥmit ethimo. hꝰ noīs ⁊ fuit rō a qͣ īponebat̉ nomē. ita p̄t argui de oībꝰ alijs noībꝰ īpoſitis rebꝰ d̓ gne ſb̓e ꝙ nll̓m eoꝝ ſignificat aliqͥd niſi ꝓpͥetatē accn̄talē aliquā q̄ intelligebat̉ ab īponēte. vel oꝫ dice̓ ꝙ ipſe diſtīctius noīabat ſb̓am quā ītellexit. Qual̓r aūt hoc ſit poſſit p̄t ītelligi ſic ẜm viā aug. 6. de tri. c. 5 qͣ ꝓbat ꝯpōem ī oī cre. nā ꝯcipiūt̉ ab aliqͦ multa accn̄tia ꝯcurrēª ī eod̓. puta tal̓ qͣlitas ⁊ tal̓ ꝙͣtitas. ⁊ ꝓbat̉ nent illoꝝ eē alteꝝ. qꝛ vtruꝫ illoꝝ ma net ſin̄ alto. ꝓbat̉ et vt̓qꝫ illoꝝ aliqͥd alid̓ eē ſb̓m cōe. qꝛ vtruꝫ illorum pōt deſtrui n̄ deſtructo alt̓. gͦ aliqͥd 22