Q..I. ſequit̉ niſi iſta duo abſoluta ſūt pͥora iſtis duabus rel̓onibus. hoc veꝝ ē im mo ambo abſoluta ſūt pͥora vtraqꝫ rel̓o ne. qꝛ quelibꝫ relatio tm̄ preexigit damentū ſed etiā terminū vt terminus eſt. Sic igit̉ qn̄ ſūt rel̓ones mutue termi mutuo referatur: accidit ibi terminuſ inquātū terminus ē vt econtra referat̉. poſſibile ē igit̉ aliqͥd referri ad abſolutū ita videt̉ ratōabile ponere in deo maxime hꝫ ratōnē abſoluti vt creature ſūt ad. Preterea. lꝫ intellectꝰ poſſit negociari circa terminū alicꝰ rel̓onis ter tij mōi in illo tertio cāre rel̓onē rōnis tn̄ illa ē ratio terminādi. licet.n. inte aliquis ꝯferat quadraturā circuli ad ſci entiā vt quoddā ſcibile cando in iſto ab ſoluto relatōnē ratōis eſt ſcibilitas: tn̄ iſta eſt ratō terminādi rel̓onē ſcīe ad ip̄m. iſta.n. rel̓o ratōis ē in hoc abſo­luto. niſi actu ꝯſiderat̉ ab intellcū. ſci entia aūt realit̓ refert̉ ad ſcibile tm̄ vt ꝯſiderat̉ ab intellectu. illa rel̓o ratōnis in ſcibili fuit terminādi rel̓onē ſci entie. Hoc etiā pōt declarari ī ꝓpoſi to de deo eēnª diuīa licꝫ poſſit ꝯꝑari ad creatura. actū inter creati ꝙͣ increati. ſic in ea care rel̓onē rōnis. tn̄ iſta rel̓o eſt terminādi rel̓eꝫ crea ture ad ip̄m qͥdē illa cāt̉ actū in tellectꝰ cāti. ꝓbo. qꝛ tūc nullo intellectu creato ꝯſiderāte ꝯꝑando deū ad lapidē ſi deꝰ ꝓduceret lapidē eēt ī lapide rel̓o real̓ ad ip̄m qd̓ eſt falſū. nec etiā illa quā cāt inteꝰ dīnus in eēnª ſua. ꝓº. qꝛ ſi per impoſſibile deus eēt naͣ intellcūalis ſicut aliqͥ poſuerūt ſolē eſſe pͥᵐ pͥnᵐ duceret lapidē lapis refert̉ realit ad euꝫ. tn̄ tūc eēt rel̓o rōis ad ip̄m. Ab­ſolute igit̉ dico: ꝓpt̓ termīatōneꝫ rel̓o creaturaꝝ ex ꝑte ad deū oꝫ pone re aliquā relonē ī deo nec nouā nec anti quā ſit ratō terminādi rel̓onē creature pōt tn̄ in deo poni aliqͣ rel̓o rōnis. noua qͥdem ſic̄ illa que cauſat̉ in eo actuꝫ in tellectuſ nr̄i ꝯſiderātis ip̄m. ſed noua aliqua actū intellectus ſui. quod ꝓbo. quia nūꝙͣ ē tranſitꝰ a ꝯͣdictorio ad ꝯͣdi­ctum ſine mutatōne. patet ex diffinitōe mutatōis. ſi.n. nulla mutatō eēt in aliqͦ eſſꝫ qͣre magꝭ vnū ꝯͣdictorioꝝ poſ ſet veꝝ ꝙͣ reliquū. nec qͣre magis 2ᵐ falſū ꝙͣ pͥmū. ita vl̓ ambo ſiml̓ fal­ſa vl̓ ambo ſil̓ v̓a. ſed ſi ī deo poſſet eſſe noua rel̓o actū intellectꝰ ſui tūc alicuiꝰ ꝯͣdictionis alteꝝ extremū eēt veruꝫ de aliqͦ qd̓ pͥus erat veꝝ. qꝛ cōſi­deratur ſb̓ aliqͣ rōne ſb̓ qua pͥus cōſi derabat̉ ab intellectu dīno. igr̄ aliqͣ mu­tatio in aliqͦ ē in eſſenª dīna vt ꝯgni­ta. nec ī obiecto ꝯſiderato. qꝛ nondū eſt. nec in aliqͦ ad quod ꝯꝑat̉ ītellectū ſuū niſi ponat̉ mutatō in ip̄o ītellectu ꝯꝑāte quia ſic̄ obm̄ ꝯꝑatū illd̓ ad qd̓ ꝯꝑatur inquātū talia hn̄t eſſe niſi ī intelligi: ita pn̄t hr̄e aliud eſſe nec alit̓ eſſe niſi ſit alit̓ ītelligi vl̓ aliter intelligi eoꝝ. ſed alit̓ intelligi eoꝝ pōt eſſe ſine aliqua mutatōne inteꝰ dīni igr̄ nulla relatō no­ua pōt eſſe ī deo actū intellectꝰ ſui ꝯꝑā do eſſētiā ſuā ad aliqd̓ tꝑale. Sꝫ iſtd̓ ē ꝓpter rel̓o actual̓ potētialis ſūt vna ſic̄ dicit pͥª opi. improbata. ſꝫ pter inteꝰ dīnus ad qd̓cunqꝫ cōꝑat eſſentiā ſuā in eternitate ꝯꝑat. lꝫ pro eternitate vn̄ ſicut in et̓nitate ꝯꝑat volū tatem ſuā vt creatiua ad anīam an̄ xp̄i: vt poſſibilē aliqͦ tp̄e. ita ꝯꝑat in eti­tate volunta ſuā vt creantē ad animaꝫ an̄ xp̄i vt actualiter exn̄tem illo nūc vult creare illam aīaꝫ. iſte qͥdeꝫ ſunt due rel̓ones rōnis ſic̄ duo extra. ſꝫ vtra qꝫ eterna lꝫ eterno. Et ex ap paret ℟º. ad iſta obiectōne. ſi nulla pōt eſſe rel̓o noua ī deo actū inteꝰ ſui. igit̉ ſi inteꝰ nulluſ creatꝰ eſſet poſſibilis deꝰ poſſet creare lapidē poſſꝫ intelligere ſe creantē lapidē ſicut intellectus creatuſ pōt intellige ip̄m creantē lapidē ip̄m creat. ꝯn̄s videt̉ incōueniēs. quia qͥcqͥd eſt cognoſcibile a nobis multo magis ab ip̄o. ℟º. deus poſſet ſe cognoſcere