Q..I. ſequit̉ niſi ꝙ iſta duo abſoluta ſūt pͥora iſtis duabus rel̓onibus. ⁊ hoc veꝝ ē im mo ambo abſoluta ſūt pͥora vtraqꝫ rel̓o ne. qꝛ quelibꝫ relatio nō tm̄ preexigit fū damentū ſed etiā terminū vt terminus eſt. Sic igit̉ qn̄ ſūt rel̓ones mutue termi mutuo referatur: accidit ꝙ ibi terminuſ inquātū terminus ē vt econtra referat̉. poſſibile ē igit̉ aliqͥd referri ad abſolutū ⁊ ita videt̉ hͦ ratōabile ponere in deo qͥ maxime hꝫ ratōnē abſoluti vt creature ſūt ad eū. ¶ Preterea. lꝫ intellectꝰ poſſit negociari circa terminū alicꝰ rel̓onis ter tij mōi ⁊ in illo tertio cāre rel̓onē rōnis tn̄ illa nō ē ratio terminādi. licet.n. inte aliquis ꝯferat quadraturā circuli ad ſci entiā vt quoddā ſcibile cando in iſto ab ſoluto relatōnē ratōis q̄ eſt ſcibilitas: tn̄ iſta nō eſt ratō terminādi rel̓onē ſcīe ad ip̄m. iſta.n. rel̓o ratōis nō ē in hoc abſoluto. niſi dū actu ꝯſiderat̉ ab intellcū. ſci entia aūt realit̓ refert̉ ad ſcibile n̄ tm̄ vt ꝯſiderat̉ ab intellectu. gͦ illa rel̓o ratōnis in ſcibili nō fuit rō terminādi rel̓onē ſci entie. ¶ Hoc etiā pōt declarari ī ꝓpoſi to de deo ꝙ eēnª diuīa licꝫ poſſit ꝯꝑari ad creatura. ⁊ hͦ tā ꝑ actū inter creati ꝙͣ increati. ⁊ ſic in ea care rel̓onē rōnis. tn̄ iſta rel̓o nō eſt rō terminādi rel̓eꝫ crea ture ad ip̄m nō qͥdē illa q̄ cāt̉ ꝑ actū in tellectꝰ cāti. ꝓbo. qꝛ tūc nullo intellectu creato ꝯſiderāte ꝯꝑando deū ad lapidē ſi deꝰ ꝓduceret lapidē n̄ eēt ī lapide rel̓o real̓ ad ip̄m qd̓ eſt falſū. nec etiā illa quā cāt inteꝰ dīnus in eēnª ſua. ꝓº. qꝛ ſi per impoſſibile deus nō eēt naͣ intellcūalis ſicut aliqͥ poſuerūt ſolē eſſe pͥᵐ pͥnᵐ ⁊ ꝓ duceret lapidē lapis refert̉ realit ad euꝫ. ⁊ tn̄ tūc nō eēt rel̓o rōis ad ip̄m. ¶ Abſolute igit̉ dico: ꝙ ꝓpt̓ termīatōneꝫ rel̓o nū creaturaꝝ ex ꝑte ad deū nō oꝫ pone re aliquā relonē ī deo nec nouā nec anti quā q̄ ſit ratō terminādi rel̓onē creature pōt tn̄ in deo poni aliqͣ rel̓o rōnis. noua qͥdem ſic̄ illa que cauſat̉ in eo ꝑ actuꝫ in tellectuſ nr̄i ꝯſiderātis ip̄m. ſed nō noua aliqua ꝑ actū intellectus ſui. quod ꝓbo. quia nūꝙͣ ē tranſitꝰ a ꝯͣdictorio ad ꝯͣdictum ſine mutatōne. patet ex diffinitōe mutatōis. ſi.n. nulla mutatō eēt in aliqͦ nō eſſꝫ rō qͣre magꝭ vnū ꝯͣdictorioꝝ poſ ſet mō eē veꝝ ꝙͣ reliquū. nec qͣre magis 2ᵐ falſū ꝙͣ pͥmū. ⁊ ita vl̓ ambo ſiml̓ falſa vl̓ ambo ſil̓ v̓a. ſed ſi ī deo poſſet eſſe noua rel̓o ꝑ actū intellectꝰ ſui tūc alicuiꝰ ꝯͣdictionis alteꝝ extremū mō eēt veruꝫ de aliqͦ qd̓ pͥus nō erat veꝝ. qꝛ mō cōſideratur ſb̓ aliqͣ rōne ſb̓ qua pͥus nō cōſi derabat̉ ab intellectu dīno. igr̄ aliqͣ mutatio in aliqͦ ē nō in eſſenª dīna vt ꝯgnita. nec ī obiecto ꝯſiderato. qꝛ nondū eſt. nec in aliqͦ ad quod ꝯꝑat̉ ꝑ ītellectū ſuū niſi ponat̉ mutatō in ip̄o ītellectu ꝯꝑāte quia ſic̄ obm̄ ꝯꝑatū ⁊ illd̓ ad qd̓ ꝯꝑatur inquātū talia nō hn̄t eſſe niſi ī intelligi: ita nō pn̄t hr̄e aliud eſſe nec alit̓ eſſe niſi ſit alit̓ ītelligi vl̓ aliter intelligi eoꝝ. ſed alit̓ intelligi eoꝝ nō pōt eſſe ſine aliqua mutatōne inteꝰ dīni igr̄ nulla relatō noua pōt eſſe ī deo ꝑ actū intellectꝰ ſui ꝯꝑā do eſſētiā ſuā ad aliqd̓ tꝑale. ¶ Sꝫ iſtd̓ nō ē ꝓpter hͦ ꝙ rel̓o actual̓ ⁊ potētialis ſūt vna ſic̄ dicit pͥª opi. improbata. ſꝫ ꝓ pter hͦ ꝙ inteꝰ dīnus ad qd̓cunqꝫ cōꝑat eſſentiā ſuā in eternitate ꝯꝑat. lꝫ nō pro eternitate vn̄ ſicut in et̓nitate ꝯꝑat volū tatem ſuā vt creatiua ad anīam an̄ xp̄i: vt poſſibilē ꝓ aliqͦ tp̄e. ita ꝯꝑat in etitate volunta ſuā vt creantē ad animaꝫ an̄ xp̄i vt actualiter exn̄tem ꝓ illo nūc ꝓ qͦ vult creare illam aīaꝫ. ⁊ iſte qͥdeꝫ ſunt due rel̓ones rōnis ſic̄ duo extra. ſꝫ vtra qꝫ eterna lꝫ nō ꝓ eterno. ¶ Et ex hͦ ap paret ℟º. ad iſta obiectōne. ſi nulla pōt eſſe rel̓o noua ī deo ꝑ actū inteꝰ ſui. igit̉ ſi inteꝰ nulluſ creatꝰ eſſet poſſibilis ⁊ deꝰ poſſet creare lapidē nō poſſꝫ intelligere ſe creantē lapidē ſicut intellectus creatuſ pōt intellige ip̄m creantē lapidē qū ip̄m creat. ꝯn̄s videt̉ incōueniēs. quia qͥcqͥd eſt cognoſcibile a nobis multo magis ⁊ ab ip̄o. ¶ ℟º. deus poſſet ſe cognoſcere