Di. XXX. creantē lapidem ꝓ. a. ſꝫ nō poſſet nouit̓ cognoſcere ſe creantē lapidē ſed in eter nitate cognoſcit ſe ꝓ. a. creantē lapidem ſic̄ in eternitate cogͦſcit ſe ꝓ aliquo tem pore creatuꝝ lapidē. hoc eſt dictū ī eter nitate cogͦſcit rel̓onem actualem eius ad illud qd̓ ꝓ. a. inſtanti erit. ⁊ cognoſcit re latione ſui qͣi potētialē rōis tn̄ ꝓ aliquo tꝑe. ¶ Breuit gͦ pꝫ ꝙ nulla ē relatō no ua in deo ꝑ ſe terminas nouā rel̓onē creature eſt tamē aliqua noua ꝑ actū intecreati. nulla aūt noua per actū ſuū. ¶ Sed ꝯͣ iſtud mēbꝝ pͥᵐ vr̄ dubiū quō po natur deus eē dn̄s. ẜm Aug. 5º. d̓ tri. c. vlt. ℟º. ſola rel̓o noua q̄ eſt in creatura ad ip̄m ip̄e denoīat̉ dn̄s. nō qͥdē ꝙ ī cre aturis ſint due rel̓ones oppone qͦꝝ alte ra ip̄e denoīet̉ ſed vna tm̄ q̄ ē ad ipſum vt ad abſolutū. ⁊ ꝓpt̓ hͦ ꝙ ſic abſolutū ē terminꝰ illiꝰ rel̓onis denoīat̉ qͣi eēt ī eo noua rel̓o corrn̄dens quēadmodū opufactū ab homīe dr̄ humanū nō ꝓpt̓ ali quid humanitatꝭ qd̓ ſit formalit in oꝑe ſꝫ ꝓpter humanitatē q̄ ē formalit̓ ī hoīe ad quē opꝰ hꝫ hītudinē. Et hec vr̄ inten tio mgr̄i exp̄ſſe in lr̄a ꝯcludētꝭ ex verbis Augꝭ. ait.n. ſic. appellatio qͣ creatura re latōe ad creatorē dr̄ relatīa ē ⁊ rel̓onem notat q̄ ē in ip̄a creatura. appellatio au tē iſta qua creator dicit̉ ad creaturā rel̓o quedā ē ſed nullam rel̓onē ꝯnotat q̄ ſit in creatore. ⁊ hͦ idē vr̄ Augꝭ. dice̓. 5º. d̓ tri. caº. 19º. ẜm ꝙ mgr̄ adducit eū. ꝙ ip̄a liter incipit dici dn̄s ꝙ antea nō dicebat̉ manifeſtū ē relatīe dici: nō tn̄ ẜm accn̄s dei ꝙ ei aliqͥd acciderit ſꝫ plane ẜꝫ accn̄s eius ad qd̓ īcipit dici dn̄s relatiue. Ad agumenta pri me q̄ſtōnis. Ad pͥᵐ ꝯcedo. ꝙ qͥcqͥd eſt in deo eſt eternū ꝑ idemptitatē. ſed nō opꝫ ꝙ qͥcqͥd p̄dicat̉ d̓ eo per hͦ ꝙ aliud hꝫ hī tudinē ad ip̄m ſit eternū formalit̓. quia nihil alid̓ hꝫ hītudinē eternā ad ip̄m. ſic̄ ſi deꝰ ſit eternꝰ ⁊ diligit̉ tp̄alit̓ a volūta te creata dr̄ quidē dilectꝰ a nobis ſꝫ non dilectus eternalit̓. ¶ Ad 2º. ꝯn̄a non tꝫ qn̄ extrema ſūt alteriꝰ rōnis ꝓpt̓ hͦ.n. ꝙ vnū excedit alteꝝ nō oꝫ ſimilē eē coaſſiſtentiam vniꝰ ad alteꝝ ⁊ ecōuerſo. ſic̄ nō ſequit̉ qd̓cūqꝫ eternū ē cū toto tempore gͦ om̄e tꝑale eſt cū tota et̓nitate. pͥma v̓a ē rōne īmenſitatis. et̓nitatiſ. ⁊ illd̓ deficit in altero extrēo ⁊ ideo nō pōt eē ꝯcomitantia ecōuerſo. qͣlis eſt h̓. ita h̓ eternum pōt eſſe terminꝰ nouē hītudīs ad ip̄um. quia eternalit̓ exn̄s pōt aliqͥd de nouo ꝓ ducere ⁊ pōt de eo aliqua appellatō dici ex tꝑe. ſꝫ temꝑale nō pōt ita habere habitudinē alicuiꝰ eterni ad ip̄m ¶ Ul̓ po teſt cōcedi ꝙ temꝑale etiā pōt denotari ad hītudinē eterni ad ip̄m. ſicut lapis n̄ tantū vt ideatum ſed vt exn̄s ē eternalit̓ ſcituꝫ a deo. ¶ Ad tertiū fieri nō deter minatū ꝑ aliqͥd puta quādo p̄dicat̉ ẜm adiacēs notat factōeꝫ ſimplicit̓ eius d̓ qͦ dicit̉. vt ſi dicat̉ homo fit denotat̉ facto ſimplicit̓ īeſſe homī. ſi aūt p̄dicat̉ tertiū adiacens ſicut homo ſit albꝰ nō notat fi eri niſi ẜm quid eius ſ ꝙ ſpecificat ip̄m ⁊ ita cōcederet forte aliqͥs de deo: ꝙ deꝰ ſit dominus notādo factioneꝫ ẜm quid puta factionē ẜm aliquā relationē ratōnis: vel ẜm terminatōnē alicuius relatō nis. magis tamem cōcederet̉ ꝙ incipit eſ ſe dominus. quia hoc nō ſignat imperfectionē ſicut fieri. nullo mō tamen conceditur nec fieri nec īcipere abſolute. Ad ſecundam que ſtionem ℟ndeo. ꝙ in deo nō eſt aliqua relatio realis ad creaturā cuiꝰ ratō acci pitur ex ꝑfecta ſimplicitate ⁊ ex perfecta neceſſitate dei. quia.n. deus ꝑfecte ſimplex eſt nihil eſt in eo quod nō eſt ipſum ẜm Auguſtꝭ. 2º. de ci. dei ca. x. deuſ ſim plex eſt. quia hoc ē quod habꝫ. perfecta eius neceſſitas ē etiā ex ſe eſſe tale quod nō variabit̉ eius eē quacūqꝫ ypoteſi poīta ſiue poſſibili ſiue īpoſſibile eſſe aliud a ſe. quia nō ſūt neceſſaria niſi ſecundario. ex his ſequit̉ ꝙ nulla ē in eo realitaſ
