Utrum cum determinatione certitu­dine ſue ſcientie poſſit ſtare aliqua cō­tingentia ex parte rerū in exn̄tia. 29. Diſtinctio. xl. Predeſtinatorum nullus ⁊cͣ. Utrū predeſtinatus poſſit dānari. 236 Diſtinctio. xli. Si aūt querimus ⁊c̄. Utrū ſit aliqd̓ meritum predeſtinatōis vel reprobationis. 232. Diſtinctio. xlij. Nunc aūt de omīpotentia ⁊cͣ. Utrum deum eſſet omnipotentem poſ ſit probari naturali ratione. 240. Diſtinctio. xliij. Quidam tamē de ſuo ſenſu ⁊cͣ. Utrū prima impoſſibilitatis rei fien de ſit ex ꝑte dei vel rei factibil̓. 241. Diſtinctio. xliiij. Nunc illud reſtat ⁊cͣ. Utrum deus potuit res melius feciſſe ꝙͣ fecit. 243. Utrū deus poſſit facere aliter res ꝙͣ ab ipſo ordinatum eſt fieri. 243 Diſtinctio. xlv. Iam de voluntate dei ⁊cͣ. Utrū deꝰ ab et̓no voluit alia a ſe. 244. Diſtinctio. xlvi. Hic oritur queſtio ⁊cͣ. Utrum voluntas dei beneplaciti ſemꝑ impleatur. 244. Diſtinctio. xlvij. Uoluntas dei ſemper efficax eſt. Utrum permiſſio diuina ſit aliqͥs actuſ voluntatis diuine. 245. Diſtinctio. xlviij. Illud quoqꝫ eſt p̄termittendū ⁊cͣ. Utrū voluntas humana uel generalius vtrū volūtas creata ſit bona moralit̓ quandocunqꝫ conformet̉ voluntati in create. 245 Finis.